Φρίντριχ Νίτσε- Γενεαλογία της ηθικής

Όποιος μπορεί να αισθάνεται τη συνολική ιστορία της ανθρωπότητας σαν δική του ιστορία, αυτός αισθάνεται, με υπέρμετρη γενίκευση, όλη εκείνη τη θλίψη του αρρώστου που σκέφτεται την υγεία, του γέρου που σκέφτεται τα όνειρα της νιότης του, του ερωτευμένου που έχει χάσει την αγαπημένη του, του μάρτυρα που βλέπει το ιδανικό του να χάνεται, του ήρωα το βράδυ μιας αμφίρροπης μάχης που του έφερε μόνο πληγές και την απώλεια του φίλου του· αλλά αν άντεχε κανείς, αν μπορούσε να αντέξει αυτό το τεράστιο σύνολο κάθε λογής θλίψεων, ενώ θα εξακολουθούσε να είναι ο ήρωας που στο ξημέρωμα της δεύτερης μέρας της μάχης χαιρετάει την αυγή και την τύχη του, επειδή είναι ένας άνθρωπος που έχει μπροστά του και πίσω του έναν ορίζοντα χιλιετιών, επειδή είναι ο κληρονόμος όλης της ευγένειας όλου του πνεύματος του παρελθόντος και ένας κληρονόμος με αίσθηση του καθήκοντος, ο πιο ευγενής απ΄ τους παλιούς ευγενείς και ταυτόχρονα ο πρωτότοκος μιας νέας αριστοκρατίας, τέτοιας που καμιά εποχή δεν είδε ούτε ονειρεύτηκε μέχρι τώρα· αν μπορούσε κανείς να βάλει όλα αυτά στην ψυχή του, το πιο παλιό, το πιο καινούριο, τις απώλειες, τις ελπίδες, τις κατακτήσεις και τις νίκες της ανθρωπότητας, αν μπορούσε τέλος να τα έχει όλα αυτά μέσα σε μια ψυχή και να τα συγκεντρώσει σε ένα αίσθημα- αυτό σίγουρα θα είχε ως αποτέλεσμα μια ευτυχία που ο άνθρωπος δεν γνώρισε μέχρι τώρα: την ευτυχία ενός θεού γεμάτου δύναμη και αγάπη, γεμάτου δάκρυ και γέλιο, μια ευτυχία που, σαν τον ήλιο του δειλινού, θα έδινε συνεχώς τα ανεξάντλητα πλούτη της, σκορπώντας τα στη θάλασσα, και θα ένιωθε πλουσιότερη, σαν τον ήλιο, μόνον όταν ακόμη κι ο πιο φτωχός ψαράς θα κωπηλατούσε με χρυσά κουπιά! Αυτό το θεϊκό αίσθημα θα ονομαζόταν τότε ανθρώπινη ιδιότητα!

Φρίντριχ Νίτσε, Η χαρούμενη επιστήμη, Εκδόσεις Νησίδες, Μετάφραση Ζήση Σαρίκα.

(Χρησιμοποιήθηκαν οι μεταφράσεις της Μίνας Ζωγράφου και του Ζήση Σαρίκα. Η λέξη κινεζισμός δηλώνει για τον Νίτσε τη στασιμότητα, σημειώνει ο τελευταίος)