Συνθήκη της Λωζάνης: ένα ζωντανό κείμενο

Φέτος κλείνουν 100 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης και το ΕΛΙΑΜΕΠ διοργανώνει Διεθνές Συνέδριο στις 12 και 13 Ιουνίου για να δούμε πόσο επίκαιρη είναι η Συνθήκη, γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία και αποτελεί έναν αιώνα μετά ένα μοντέλο για την ειρηνευτική διαδικασία.

Στο πλαίσιο αυτό το ΕΛΙΑΜΕΠ ξεκινά μια νέα σειρά podcasts με ανθρώπους που έχουν βαθιά γνώση της Συνθήκης. Στο δεύτερο podcast της νέας σειράς η Φωτεινή Παζαρτζή, Καθηγήτρια  ∆ιεθνούς ∆ικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών, κάτοχος της Έδρας «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» στη Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης, συζητά με την Οντίν Λιναρδάτου για τη Συνθήκη της Λωζάνης, για τις σημαντικές αλλαγές που έφερε και εξηγεί γιατί η συγκεκριμένη Συνθήκη αποτελεί, έναν αιώνα μετά, ένα ζωντανό κείμενο.

0:01: Εισαγωγή
1:16: Ένα ζωντανό κείμενο με διαχρονικότητα
2:58: Τίθεται θέμα λήξης? Και αν ναι κάτω από ποιες προϋποθέσεις?
3:56: Η σημασία της συνθήκης
5:08: Ενδεχόμενα προβλήματα συνθήκης και η ανταλλαγή πληθυσμών
6:56: Υπάρχουν χαμένοι και νικητές;
8:49: Ο ρόλος της Συνθήκης της Λωζάνης και επιρροή της στο σήμερα
12:31: Παρόμοιες συνθήκες και η προστασία των μειονοτήτων
16:44: Το κουρδικό ζήτημα
18:16: Προϋποθέσεις αναθεώρησης μιας συνθήκης

[cgsather]

Και οι δυο κυρίες χρησιμοποιούν το επίθετο «καθαρό» αντί για «σαφές», προφανώς από την αγγλική χρήση του “clear”. Γνωρίζω βέβαια ότι η λέξη «ξεκάθαρο» έχει την έννοια του «απολύτως σαφές», αλλά δεν είμαι σίγουρος αν η χρήση του «καθαρό» αντί για «σαφές» είναι σωστή. Αν μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει θα ήμουν ευγνώμων.