HIGHJAK feat. Kaio - Έμπνευση και Ελευθερία | Empneysi kai Eleytheria

Lyrics: Kaio - Jahfar - Axer
Beat: Jahfar
Programing: Jahfar - JK One
Rec - Mix - Mastering: JK One - Mixdown Studio

Το τραγούδι είναι ένα παιχνίδι, το σοβαρό το περιέχει μεσα ή μάλλον κάτω απο ένα παιχνίδι, χωρίς το παιχνίδι δεν υπάρχει τραγούδι.Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν μία αισθηματική εντύπωση για το τραγούδι, ότι το τραγούδι εκφράζει βιώματα ακριβή. Ας πούμε ερωτεύεσαι μιά γυναίκα, γράφεις ενα τραγούδι, ποτέ όταν είσαι ερωτευμένος με μιά γυναίκα δεν μπορείς να γράψεις ένα τραγούδι, όπως όταν σου πονάει το δόντι, δεν μπορείς να γράψεις για τον πόνο του δοντιού. Εκείνη την ώρα πονάς κ το μόνο που θέλεις είναι να ηρεμήσει ο πόνος. Αυτά είναι ψέματα, κ ανήκουν στο χώρο του ελαφρού τραγουδιού, όπου οι συνθέτες τών ελαφρών τραγουδιών, παίρναν πάρα πολύ εύκολα τις προσωπικές τους ιστορίες κ τις κάμαν επιτυχώς ή ανεπιτυχώς τραγούδια, για τον καιρό τους που μετά απο λίγο καιρό, παύαν να έχουν αξία.
Το αληθινό τραγούδι περιέχει ένα παιχνίδι.
Ένα παιχνίδι τέχνης, τεχνικής κ βιωμάτων.
-Μάνος Χατζιδάκις,
Ντοκιμαντέρ ΛΟΓΟΥ 1992

Lyrics:
Kaio
Βγαίνεις χαράματα, δεν έχεις Κύριακες κ Σάββατα
Εκτείθεσαι σε στόματα πολλά,
σε σχολιάζουνε για τις κακές παρέες σου,
πώς είσαι αφηρημένη στις ιδέες σου
κ απροσάρμοστη στα θέλω σου.
Ψάχνεις να βρείς, ψεγάδια να τραφείς απο τα λάθη μιάς ζωής,
σε βρίσκω στα κενά νοήματα τους να εξηγείς,
ποιό αύριο ονειρεύεσαι,
κ ποιές θυσίε απαιτείς απο τα κούφια όνειρά τους,
Είσαι ο καθρεύτης στη σκιά τους,
εσυ μιλάς ρομαντικά κ αυτοί απαντάνε με προσχήματα,
Στο βάθος συναισθήματα ρηχα κ καταβάθος χρήματα,
ιδανικά κ αξίες σε ποιήματα που γράψανε για σένα.
Καταραμένων διηγήματα που πιάσανε την πένα,
φαντάστηκαν το καθαρό σου βλέμμα κ εκφράστηκαν,
λόγια απαγορευμένα σε τετράστιχα.
Κράταμε απ' το χέρι στον επόμενο σταθμό,
σε θέλω εδώ, εξαρτημένος μόνο έτσι ισορροπώ.
Φεύγεις γι αυτό παραστρατώ κ όχι απ' τα ξύδια.
Βγαίνουν ατσαλάκωτοι μιλώντας για αλήθεια.
Δεν τους συνήθισα κ ευθύνεσαι εσύ που μένεις ίδια,
Ακέραιη κ ξύπνια, στα όνειρα μου χτίζουν σύρματα
κ εσύ γρεμίζεις σύνορα μπροστά μου.
Μαχόμενοι για σένα στην παρτίδα.

Jahfar
Όταν έχουμε ραντεβού πάντα κάποιος αργεί,
Κ οι συναντήσεις μας συνήθως μια τυχαία στιγμή,
9 στα 10 ζαλισμένοι λίγο πριν την αυγή,
Κ όταν βρισκόμαστε κανένας μας δε φεύγει από κει.
Κ με ρωτάει ένας φίλος για το που θα σε βρει
Κ αναλογίζομαι πόσος καιρός που δε σ' έχω δει,
Ήταν στο κέντρο της πόλης ή σε κάποιο νησί?
Κ του απάντησα εκεί που δεν είχα φανταστεί.
Τα λόγια σ κρύα, η αγκαλιά σ ζεστή,
Κ τα πιο όμορφα βράδια τα περνάμε μαζί,
προσπαθώ να σε γεννήσω όταν δεν είσαι εκεί,
Είν' η σχέση μας ανάγκη τα όνειρα φυλακή.
Είσαι ο λόγος που ξυπνάω κ ανοίγω pc,
η αιτία κ η αφορμή που σπρώχνεις στη μουσική,
Έχεις το βλέμμα παιδιού κ το σφυρί δικαστή,
Κ αυτά τα μάτια τα πλάνα που με κάνουν ληστή.
Άλλοτε αφηνομαι κ άλλοτε σ' αφήνω,
Ενώ μαζί σου εξομαλύνω τις τραχιές μ αντιφάσεις,
Αποστάσεις στο χαρτί μα κ στο χάρτη, αποστάσεις,
Από το μυαλό στο χέρι κ απ' τις σκέψεις στις εκφράσεις.
Πρέπει να δράσεις ή έστω κάποιος απ' τους δυο,
Έτσι κ αλλιώς εμείς δεν είπαμε αντιο και
άμα χανόμαστε ξανά στο ίδιο πλοίο,
Θα βρισκόμαστε στη χώρα ενός νέου ποτέ.

Axer
Είσαι μια οπτασία που γυρεύω κάθε βράδυ,
απ' αυτά που η μοναξιά μου με τυλίγει σα χάδι
είσαι η μάγισσα με το θλιμμένο βλέμμα,
που ένα ξόρκι σου αρκεί να μου προσφέρει χαρά
σ' ένα κόσμο που τα όμορφα δεν είναι δεδομένα,
με κοιτάς εριστικά να τα κοιτάξω πιο βαθιά
Μια φωνή στ' αυτί, μου είπε με ευθύνη,
πως είσαι μια ήσυχη σκιά, σ' ένα σκοτεινό δάσος
που γεμάτη θυληκότητά το μάτι της κλείνει,
σ' όσους βράδυ στο σκοτάδι, την ψάχνουνε με θράσος
Κ αν άκουσες βρισιές από στόματα ηλιθίων
σε κάγκελα κρεμασμένη κάπου στην Πατησίων
'73 ή '95, πάντως σίγουρα Νοέμβρης
κ ένα ίδιο βράδυ, που υποσχέθηκες να με βρεις,
να μου μάθεις, να μη φοβάμαι το τέρμα,
πως η ελευθερία έχει χρώμα, που ναι άλικο σαν αίμα
Γκρεμίζει νεκροταφεία αδιάφορων στιγμών,
-η ελευθερία είναι φυλακή φθηνών επιθυμιών-
Κ είναι κ η έμπνευση εκεί, κοιτάει μελαγχολική,
μου θυμίζει τι θα πει το να γεμίζεις τη στιγμή
Σε ζωγράφους διδαχή, να κάνουν γκαλερί τους τοίχους,
σ' ένα γλέντι τσιγγάνων δίνει το ρυθμό στα ντέφια
αν δεν κατάλαβες τι θέλω να πω μ' αυτούς τους στίχους,
η ελευθερία κ η έμπνευση είναι δίδυμα αδέλφια.

Μήπως η μουσική αποτελεί ένα ηχητικό LSD, όπως κ η ζωγραφική οπτικό? Δηλαδή μήπως αυτό πού αποκαλούμε τέχνη, είναι ένα υποκατάστατο της τέχνης? Γιατί, δεν λογαριάζουν τόσο οι συνθήκες μέσα στίς οποίες ζωγράφησαν η έγραψαν οι καλλιτέχνες, πολυδιαφημισμένα δύσκολες κ οδυνήρες, όσο η διάθεση που είχαν μέσα σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες τους. Κ η διάθεση τους, απ' όσο ξέρουμε, υπήρξε μεγαλόσχημη, αυτοϊκανοποιημένη κ με έντονη οδύνη δημοσίας καταναλώσεως.
- Μάνος Χατζιδάκις
Τα σχόλια του Τρίτου