HIGHJAK feat. Kaio - Στο Καζάνι | Sto Kazani

Lyrics - Vocals: Jahfar - Axer - Kaio
Beat: Jahfar
Programing: Jahfar - JK One
Rec - Mix - Mastering: JK One - Mixdown studio
Video Edit: Jahfar

Lyrics:
Jahfar

Στριμωγμένοι
Στο κέντρο της Αθήνας φυτεμενοι,
Η άνεση βολεύει μα η άρνηση επιμένει,
Η διάθεση πεσμένη και η άνωση δε βγαίνει,
Όσο ψάχνουμε νοήματα οριακά χεσμενοι.
Συμβαίνει,
Ότι ανεβαίνει απότομα πιο σύντομα πεθαίνει,
Κοιτάμε τα συμβάντα μουδιασμενοι,
Το ζουμε και στα αντα και μας κάνει ότι θέλει
Κ ασ φτάσουν οι μαλακές να βαρανε τσιφτετέλι.
Με καταπίνει η επιλογή του εδώ,
Κ έχω χάσει εποχές που τώρα ψάχνω να βρω,
Είναι το μουντ, πάντα στρες μέχρι να σκάσει το ρο,
Όλη μέρα υπομονή για ενα μισάωρο θολό,
Μα είναι πάντα πλεον η διάθεση μας στη φορμόλη,
Θυμαμαι να νομίζω πως μας άνηκαν οι δρόμοι,
Στ αρχιδια μου η γνώμη σου δεν άραξα ακόμη,
Κ αν δεν άλλαξα εγώ σίγουρα άλλαξε η πόλη,
Για δες, οι βόλτες στην Αθήνα κενές
Κ πες,
Θα δεις οι ιστορίες όλες παλιές είναι
Κ τώρα πιες σ όσα ζήσαμε χθες φίλε
Είν' το μυαλό μας φυλακή και άμα μπορείς εσύ φύγε.

Axer

Από το τσιμέντο σκιά, κι από το δέντρο καβάτζα,
όχι δε φταίει η ganja, που 'ναι το ραπ σου δευτεράτζα,
φταίει η κοινή λογική κι αντίληψη πραγμάτων,
από το κόσμο των χρημάτων, συσσώρευση θεαμάτων.
Έτσι το ζούμε λοιπόν,
Απ΄τη σιωπή των αμνών, σε Σάββατα μικροαστών.
Παίζουν ταράτσες κι αλκοόλ, υπό τη θέα βουνών,
στα πιο νότια βόρεια των Αθηνών.
Κι είναι η ζωή μας μια γύρα που δεν έχουμε επιλέξει,
όμως έχουμε εθιστεί στο να έχουμε λατρέψει
κι η μουσική είναι μια γη, τόσο μας έχει γητέψει.
Της πλατείας η στέψη, δεν είχε δεύτερη σκέψη.
Από την άλλη μια χαρά, και χέστηκα αν απαντά,
σε συντηρητικές ζωές, τίγκα στα συντηρητικά.
'Μια δουλίτσα να υπάρχει, το ψωμάκι να βγαίνει'
Γιατί εύχεστε τα 100, ενώ είστε ήδη πεθαμένοι?
Βλαμμένοι, πιο τέλος της ιστορίας?
Όσο υπάρχουν ζωντανοί, υπάρχει ελπίδα ελευθερίας.
Τα πιο χυδαία, τα πιο ασήμαντα, μικρά,
πάντα μπορούν και γεννάνε σύμπαντα λογοτεχνικά.

Kaio

Παρασιτικά,
Ζούμε μες το κέντρο, μαραζώνω φυσικά
Στη στέγη των 30, ότι σ' αφορά πίστα ακολούθα
Γι' αυτούς που το ιδρώνουν πενιχρά,
Φατρίες και λεφτά ιδανικά στην αγορά,
Αυτή που σε ταυτίζει,
Αυτή που σε εθιζει ειρωνικά,
Πιάσ' την ευκαιρία απ' τα μαλλιά,
Σ' άρεσε, δε σ' άρεσε κυλά,
Ξέρω κανέναν δε αφορά.
Ψυρρίζω ιδέες στα μουλωχτά,
Όσο στηρίζεις, πως η γενιά μας έχει ιδανικά
Δως μου καπνό, αφού έσβησε το χώμα τη φωτιά,
Που στροβιλίζει τον αέρα που γυρνά,
Μ' αρώματα μέσα σε μαγαζια,
Πτώματα ξεβράζει η σκλαβιά, σε vip χαλιά
Στρωμένα με αίμα
Η ατμόσφαιρα χωλαίνει κ η ρουτίνα μ' αναγκάζει
Να χαϊδεύω τα αυτιά στ αφεντικά.
Η εργατιά χαρίζει,
Τα Σάββατα χωρίς τύψεις και tips πανηγυρίζει,
Και έτσι απεικονίζει,
Το μέλλον της σύγχρονης δυστοπίας συνοψίζει,
Μέσ' το καζάνι κανείς δεν κερδίζει...