filmov
tv
Φεγγάρι ΙΙ Σοφία Κοντογεώργου

Показать описание
Αποποίηση: Το βίντεο δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα δεν έχω κέρδος από αυτό το βίντεο, δεν είμαι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων των φωτογραφιών, είναι από το διαδίκτυο. Αυτό είναι καθαρά για Διασκέδαση... Ευχαριστώ..
Δείτε περισσότερα στο σαιτ μας!
Έφυγες.
Όλα έμειναν ίδια.
Χωρίς εσένα.
Η γή γυρίζει
ελλειπτικούς κύκλους.
Ο ήλιος ανατέλλει
άχρωμες ημέρες.
Το φεγγάρι
κάθε βράδυ
έρχεται στο παράθυρό
και μου μιλάει.
Ιστορίες λέει.
Για έρωτες
που χάθηκαν πριν ζήσουν.
Για έρωτες
που έζησαν για να χαθούν
κάτω απ’ το φως του.
Για κορμιά
που λατρεύτηκαν
σε κρεβάτια θυσιαστήρια.
Για ανάσες
που έσβησαν
πάνω σε πεινασμένα στόματα.
Μου μιλάει
για σένα που λείπεις
όταν σε ξεχνώ
και προσπαθώ
να θυμηθώ τη φωνή σου.
Γελάει
με το γέλιο σου
να κρέμεται
στη χλωμή αχτίδα
που ξαπλώνει στο μαξιλάρι μου.
Με νανουρίζει
στην αγκαλιά του
που δεν είναι η δική σου.
Με ξεγελάει
με όνειρα
που προσπερνούν
την απουσία σου.
Με παραδίνει
στον ύπνο
κι αργά ξεγλιστράει
από τις γρίλιες
και φεύγει.
Η νύχτα
γεμάτη παράθυρα ορθάνοιχτα
που περιμένουν
το φεγγάρι
να τους πει ιστορίες.
Για εκείνους που έφυγαν.
Για εκείνους που έμειναν πίσω.
Κι εγώ
να ξεχνώ ότι λείπεις.
Αφού
όλα ίδια έχουν μείνει .
19/1/2018
Ποίηση : Σοφία Κοντογεώργου
Δείτε περισσότερα στο σαιτ μας!
Έφυγες.
Όλα έμειναν ίδια.
Χωρίς εσένα.
Η γή γυρίζει
ελλειπτικούς κύκλους.
Ο ήλιος ανατέλλει
άχρωμες ημέρες.
Το φεγγάρι
κάθε βράδυ
έρχεται στο παράθυρό
και μου μιλάει.
Ιστορίες λέει.
Για έρωτες
που χάθηκαν πριν ζήσουν.
Για έρωτες
που έζησαν για να χαθούν
κάτω απ’ το φως του.
Για κορμιά
που λατρεύτηκαν
σε κρεβάτια θυσιαστήρια.
Για ανάσες
που έσβησαν
πάνω σε πεινασμένα στόματα.
Μου μιλάει
για σένα που λείπεις
όταν σε ξεχνώ
και προσπαθώ
να θυμηθώ τη φωνή σου.
Γελάει
με το γέλιο σου
να κρέμεται
στη χλωμή αχτίδα
που ξαπλώνει στο μαξιλάρι μου.
Με νανουρίζει
στην αγκαλιά του
που δεν είναι η δική σου.
Με ξεγελάει
με όνειρα
που προσπερνούν
την απουσία σου.
Με παραδίνει
στον ύπνο
κι αργά ξεγλιστράει
από τις γρίλιες
και φεύγει.
Η νύχτα
γεμάτη παράθυρα ορθάνοιχτα
που περιμένουν
το φεγγάρι
να τους πει ιστορίες.
Για εκείνους που έφυγαν.
Για εκείνους που έμειναν πίσω.
Κι εγώ
να ξεχνώ ότι λείπεις.
Αφού
όλα ίδια έχουν μείνει .
19/1/2018
Ποίηση : Σοφία Κοντογεώργου