Μάκης Μούλος - Γίνε η λήθη μου

Ποίημα: Μάκης Μούλος / Γϊνε η λήθη μου
Μουσική: Μάκης Μούλος
Video: "the eternal sunshine of the spotless mind"

Γίνε η λήθη μου.
Γίνε το ωραιότερο μου
και μετά
άσε με να σε ξεχάσω.
Άσε με να γίνω η λήθη σου
όταν σε χρειάζομαι.

Ένα λευκό κρασί θέλω
για να μαυρίνω τα όνειρα μου
και χωρίς να το καταλάβω
να ζήσω μια χαρά τελειωτική
κι ας μην είναι τέλεια,
κι ας μην είναι.

Όταν κρυώνω
νιώθω το βλέμμα σου να καίει
κι αντί να με ζεσταίνει
με πηγαίνει στα υπόγεια.
Όχι κάτω απ’ τη γη
αλλά πάνω απ’ τη σελίδα
που μια μέρα
θα ξυπνήσω στα όρια
και θα την προσπεράσω.

Όταν κάτι δεν έχει αρχή, μέση και τέλος
γίνεται κουραστικό,
σαν να φωνάζεις σε γιορτή
και αντί να γελάς δυνατά
να κουτσαίνεις στο κατάστρωμα
μιας βάρκας που έμεινε για πάντα παιδί.

Άσε με να γίνω η λήθη σου,
μην με φοβάσαι,
όταν ήμουν μικρός
έπαιζα λαστιχάκι
και με κορόιδευαν οι αναμνήσεις που έχω τώρα.
Γι’ αυτό άσε με, άσε με σου λέω
να γίνω η λήθη σου,
να μην θυμάσαι πια
τη μέρα που άρχισες να κλαις,
τη μέρα που ο άνθρωπος
έγινε βιτρίνα
κι εσύ δεν πήγαινες για ψώνια.

Γίνε η λήθη μου
κι διέγραψε τα φύλλα εκτός δάσους,
μύρισε τη σιωπή της φωτιάς.
Η ζωή δεν, η ζωή δεν είναι
φτυάρι στη θάλασσα,
είναι η άμμος κάτω απ’ τα νύχια στο πουθενά.
Ούτε ένα κάτι παραπέρα.

Σήμερα μου φέρανε λουλούδια
κόκκινα
δώρο ερωτευμένου
ή
καταδικασμένου.
Σε μια δίκη που χάθηκε στη λήθη.

Όσο πιο πολλοί γινόμαστε ένα
τόσο πιο μόνοι νιώθουμε.
Κι όλα αυτά
για ένα 2 που υπέρ εκτιμήθηκε
κι έγινε πολύγλωσσο.

Ας είναι να γελάμε σε ήλιους
και να κλαίμε στο φεγγάρι,
αν είναι να πηδιόμαστε
πού και πού.

Κάποια μέρα θα γελάσω
που δεν μ’ αγάπησα
κι αν όχι
τότε θα εκλιπαρώ να με μισήσω.