Η Ελλάδα χρειάζεται αλλαγή παραγωγικού μοντέλου

Συνέντευξή μου στον Επικοινωνία FM 94.0, με τον δημοσιογράφο Γιώργο Βαθιώτη.

-Στις 25 Ιουνίου, το ΠΑΣΟΚ διεκδικεί να αυξήσει τα ποσοστά του και από εκεί και πέρα να συνεχίσει σε συνεχή ανοδική πορεία. Ο λόγος μας έχει αιχμές, έχει κόκκινες γραμμές αλλά παράλληλα είναι και ένας αντιπολιτευτικός λόγος χωρίς κραυγές, χωρίς προσωπικές επιθέσεις αλλά με επιθέσεις στα προβλήματα της κοινωνίας.
Το βασικό πρόβλημα που έχει προκύψει και θα επιδεινωθεί, εφόσον η ΝΔ κερδίσει την Κυβέρνηση, είναι το πρόβλημα των ανισοτήτων στην Ελλάδα. Υπάρχουν 3 ειδών ανισότητες: εισοδήματος, πλούτου και πρόσβασης στην εξουσία. Το τρίτο παίζει μεγάλο ρόλο στην Ελλάδα, διότι ανάλογα με το τι πρόσβαση έχεις στην εξουσία, είσαι και διαφορετικού επιπέδου πολίτης. Όταν έχεις «καλή» πρόσβαση στην εξουσία, ανοίγουν πόρτες, ενώ όταν έχεις χαμηλή, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αυτές οι ανισότητες μπορούν να διορθωθούν μόνο με πραγματική αποσυγκέντρωση της εξουσίας, ώστε να πάει η εξουσία πιο κοντά στον πολίτη, να πάει σε θεσμούς οι οποίοι σήμερα είναι απαξιωμένοι στη χώρα. Μπορεί, να γίνει μία αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, ώστε να μπουν περισσότερες Ελληνίδες και περισσότεροι Έλληνες, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται εκτός παραγωγικής βάσης, στο παιχνίδι και να δημιουργήσουν ξανά. Και τέλος, να υπάρξει ένα σύστημα Παιδείας, το οποίο πραγματικά θα δίνει ευκαιρίες στα παιδιά, δεν θα κοιτάει μόνο τι δεν μπορεί να κάνει ένα παιδί αλλά και τι μπορεί να κάνει. Αυτές οι 3 μεγάλες αλλαγές στη χώρα, θα χτυπήσουν τις ανισότητες τις οποίες συζητάμε.

-Όσα κόμματα θέλουν, μπορούν να καταθέσουν τα προγράμματά τους στην αρμόδια υπηρεσία της Βουλής, ώστε να κοστολογηθούν από κάποιον ανεξάρτητο. Ας γίνει μία συνολική αποτίμηση, ώστε να μείνουμε στην ουσία της συζήτησης που δεν είναι το πόσο ακριβό είναι το κάθε πρόγραμμα, αλλά το αν λειτουργεί ή όχι. Το να λες πόσο ακριβό είναι το κάθε πρόγραμμα είναι σαν να λες πόσο ακριβό είναι το κάθε φάρμακο. Μπορεί να έχεις ένα φάρμακο πολύ καλό και να είναι πολύ φθηνό, αλλά μπορεί να έχεις και ένα πολύ ακριβό, το οποίο να είναι εξίσου καλό φάρμακο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους προϋπολογισμούς.
Αυτό το οποίο επισημαίνουμε είναι ότι έτσι όπως πάει η ελληνική κοινωνία, η οικονομία της θα αβγατίζει για τους λίγους και οι υπόλοιποι θα περιμένουν κάτι να στάξει και προς τα κάτω. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε 5 με 6 ελληνικά προϊόντα στα καλύτερα ράφια και στα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου και να μην μπορούμε να βάλουμε άλλα 10 τέτοια προϊόντα. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να γίνει μία επένδυση που θα δημιουργήσει πλούτο στις αγροτικές περιοχές. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν θέλουμε δυνατές αγροτικές περιοχές ή όχι. Αν τις θέλουμε, πρέπει να τις ενισχύσουμε. Τότε θα αρχίσουμε να συζητάμε για τις προτεραιότητες του προγράμματος και θα έχουμε μία λογιστική και όχι μία πολιτική αντιμετώπιση των πραγμάτων.

- Οποιοσδήποτε φόρος πρέπει να κρίνεται με βάση κάποια κριτήρια. Πρώτον, να είναι ανταποδοτικός. Κανένας φόρος στην Ελλάδα δεν είναι ανταποδοτικός, με αποτέλεσμα ο κόσμος να ακούει φόρους και να τρομοκρατείται. Επίσης, το φορολογικό σου σύστημα σού επιτρέπει να κάνεις ορισμένα πράγματα. Εδώ, η Κυβέρνηση της ΝΔ λέει: «Εγώ θα συνεχίσω να κάνω φοροαπαλλαγές. Θα κάνω φοροαπαλλαγές προς τους λίγους, γιατί αυτοί θα επενδύσουν στη χώρα και θα συνεχίσω εγώ να μαζεύω φόρους από τον υπόλοιπο πληθυσμό, για να δίνω επιδόματα». Αυτή δεν είναι λογική μιας ελεύθερης κοινωνίας, αλλά μιας κοινωνίας που έχει έναν «πατερούλη» του οποίου μονίμως πρέπει να του χρωστάς. Δεν επιτρέπει τη δημιουργία μιας σοβαρής κοινωνίας που στέκει στα πόδια της.

Αυτήν τη στιγμή, η Νέα Δημοκρατία υπερθερμαίνει την οικονομία, αφήνοντας αυτούς που έχουν, να έχουν περισσότερα και άρα να ξοδεύουν περισσότερα. Φοβάμαι πως θα έχουμε μία περίοδο υπερανάπτυξης που θα καταλήξει πάλι σε ένα «κλατάρισμα» της ελληνικής οικονομίας, το οποίο για άλλη μια φορά θα το πληρώσουν τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Αξίζει να σημειωθεί, πως αυτή τη φορά θα είναι πιο έντονο το χτύπημα απ’ ότι παλιότερα, γιατί παλιά πτώχευσαν και κάποιοι πλούσιοι. Σήμερα, όσοι έχουν, έχουν το μεγάλο τους κεφάλαιο στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα επενδύουν τα ρέστα τους. Όταν γίνεται ένα τέτοιο πάρτι, επενδύεις με μικρότερη προσοχή από αυτήν που θα έκανε ένας νηφάλιος επενδυτής. Αυτό σημαίνει, ότι κάνουμε επενδύσεις υψηλού ρίσκου και αν βγούμε κερδισμένοι έχει καλώς, αν όχι, τότε η χώρα χάνει περισσότερα.