Σεράχ - Πόλυ Πάνου

[anokatomichali]

Πίσω στα πυκνά τα καφάσια
Σαν τη δαιμονισμένη γυρνάει
Χρόνια το γλυκό παλληκάρι
Περιμένει τη σεράχ κι αγρυπνά
Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη
Σαν τη φωτιά σαν φωτιά
Τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται
Τα κορμιά τα κορμιά
Και αρπάζει τη σεράχ
Κι όλεσ λέν' αλλάχ αλλάχ
Εϊ γκιουλέ ολσούν
Κλαίνε στα χαρέμια οι σκλάβεσ
Τρέμουν την οργή του πασά
Κλαίνε στο σεράι οι αγάδεσ
Ποθούσαν τησ σεράχ την ομορφιά

SERAH
Behind the tightly barred windows she walks around like a man possessed.
Serah has been waiting for the sweet boy for years and stays awake at night.

The rider's sword flashes like fire.
The bars bend and the bodies tremble,
and he takes Serah and all the women say Allah, Allah
Eï gioule olsoen, ï gioule olsoen.

In the harems the slave girls cry,
they are terrified of the pasha's wrath.
In the palace the sultan's dignitaries weep,
who were filled with passion for Serah's beauty.

SERAH
Achter de dicht-betraliede ramen loopt zij rond als een bezetene.
Al jaren wacht Serah op de lieve jongen en blijft ’s nachts wakker.

Het zwaard van de ruiter flitst als vuur.
De tralies worden verbogen en de lichamen sidderen,
en hij neemt Serah mee en alle vrouwen zeggen Allah, Allah
Eï gioulé olsoen, eï gioulé olsoen.

In de harems huilen de slavinnen,
ze zijn doodsbang voor de toorn van de pasja.
In het paleis huilen de dignitarissen van de sultan,
die vervuld werden van hartstocht om Serah’s schoonheid.