Απόριψη & Αυτοεκτίμηση

Η παρουσία της αυτοεκτίμησης ανιχνεύεται πολύ νωρίς στη ζωή μας και ο τρόπος που συμπεριφέρεται η οικογένεια σε ένα νέο μέλος της, μπορεί να είναι καθοριστικός για τον βαθμό, που θα αγαπάει και θα σέβεται στο μέλλον τον εαυτό του.
Αναπτύσσεται και ασκείται, αλλά σύγχρονα είναι ευάλωτη με πολλούς τρόπους. Στους αρνητικούς παράγοντες της αυτοεκτίμησης συγκαταλέγονται:
- Η υποτίμηση των προσπαθειών μας.
- Η ανελέητη κριτική για κάποια αδεξιότητα ή αποτυχία, και μάλιστα αν ασκείται από ανθρώπους, που υπολογίζουμε, αγαπάμε και εκτιμάμε.
- Οι αστόχαστες συγκρίσεις, που γίνονται με άτομα, που αξιολογούνται ως καλύτερα ή πιο πετυχημένα.
- Οι υπερβολικές προσδοκίες από εμάς και από τον περίγυρό μας.

Κατά ένα μέρος, βέβαια, η αποδυνάμωση της αυτοεκτίμησής μας οφείλεται και σε δικές μας πράξεις και παραλείψεις.
Το συνηθέστερο ατόπημά μας είναι να γενικεύουμε κάποιο λάθος μας υιοθετώντας την αρνητική σκέψη «είμαι, γενικά, ανίκανος» και να κάνουμε συγκρίσεις με άτομα, που θεωρούνται πιο πετυχημένα από εμάς, έστω και αν ο χρόνος δεν έχει επιβεβαιώσει την άποψή μας.
Λάθος, είναι, ακόμη και η εύκολη παραίτησή μας από τη διεκδίκηση κάποιας δίκαιης ικανοποίησης.
Ως ψυχολογικός όρος η λέξη απόρριψη δηλώνει την απαξίωση ενός ατόμου και την άρνηση κάθε με αυτό επικοινωνίας.
Το άτομο που απορρίπτεται, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, τον κοινωνικό, επαγγελματικό, των συναισθηματικών ή φιλικών σχέσεων, βιώνει τη μείωση της αυτοπεποίθησης και του αυτοσεβασμού και υποφέρει από δυσφορία και συναισθηματικό πόνο.
Αισθάνεται προδομένο και τα επόμενα βήματά του στη ζωή είναι διστακτικά και άτολμα, γιατί στην ψυχή του κυριαρχεί ο φόβος της απόρριψης.
Όσο μεγαλύτερος είναι αυτός ο φόβος, τόσο πιο έντονη γίνεται η θλίψη του και μειώνονται οι αντιστάσεις του. Υποχωρεί παθητικά σε κάθε είδους απαιτήσεις και πιστεύει ότι η ζωή του έχει ήδη τελειώσει.
Αναπόφευκτα, η πληγωμένη ψυχολογία του θα επηρεάσει την αυτοεκτίμησή του και θα την υποβαθμίσει σε χαμηλή.