ΡΟΖΑ-ΤΡΑΓΟΥΔΙ:ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΚΛΙΑΣ

Στο έργο του μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου, ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση που πραγματοποιηθηκε από τον Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου και το Πνευματικό Κέντρο, την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020.
Υποδεχθήκαμε το Φθινόπωρο, με μια συναυλία νέων καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στο Μεσολόγγι, υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Μαέστρου Σπύρου Χολέβα.
Τραγουδησαν: ο Σωτήρης Γκούβρας, ο Γιώργος Στεφανάτος , η Όλγα Τσίτση , και ο Γιάννης Πανουκλιάς . Μαζί τους ο Ανδρέας Βλαχογιάννης στα ντράμς, ο Γιώργος Κανούτας στο μπάσο, ο Γιώργος Αλετράς στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Αλέξανδρος Χολέβας στην ακουστική κιθάρα, ο Δημήτρης Παππάς στο μπουζούκι, ο Αλέξανδρος Γιαννής στο βιολί και το σαξόφωνο ενώ στο πιάνο ήταν ο μαέστρος Σπύρος Χολέβας.
Δημιουργικό αφίσας Άννα Μανθάτη
Ήχος Παναγιώτης Αυγέρης
Το αφιέρωμα «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι…» φιλοξενήθηκε στον προαύλιο χώρο του Τρικούπειου Πολιτιστικού Κέντρου

ΡΟΖΑ

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία
πως η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πως σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
κι εγώ μες στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία
πως η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί