Αυτάρκεις προχωρούμε

2. Αυτάρκεις προχωρούμε

A broken down voice
A road full of rotten memories
A broken down people
.
In my mind
Burning away in their lies

I remain
The old leaf, they turn down, they burn out

Rotten minds, dirty thoughts
all around…

these days, Light seems lost
long ago
lost far away

strange days in the Heart of the Summer

reigning/raining days
seems like the end of times..

a dry dry situation
no easy way out.

Κάπου ανάμεσα
Στο συναίσθημα, τη Λογική, την Επιθυμία
Σαν μια Τρίαινα, που αναδεύει τα Ύδατα τής Ψυχής
Κάπου ανάμεσα, χαμένος θα ‘μαι, κι εγώ
Χαμένος.. θα ‘μαι
Στέκω εκεί..

Στέκω να παρατηρώ, το Όλον
Σαν απέξω
.
Μια ζωή, περνούσε
Σκοτεινές στιγμές
Καπνισμένα Bar
Φιλίες που μέναν μισές
Ανολοκλήρωτες συζητήσεις
Σχέδια εκπονούσαμε
Ονείρατα, βουλιάζαν’ ναυαγούσαν σ’ ερημονήσια

Έξω από ομάδες, συνήθως

Οι Υπερβολές, οι καταχρήσεις, τής Εφηβείας μας
Μάς στοιχειώνουν.!
Μετεφηβικός πυρετός
Πιάνει τους πιο δικούς μου ανθρώπους..
.
Ώρες ώρες απορώ – αν υπήρξανε ποτέ.. κι αυτοί

..ρέει ρέει.. Νεράκ’ η ζωή μας, κυλάει
Έξω από αριθμούς, στατιστικές
Τεχνοκρατικά, ασυδοσίας οράματα
Κάποιου άλλου, άλλου..
Κάποιοι άλλοι, άλλοι…
Άλλοι… Τί ιδέες είν’ αυτές;
Που έχουν;;
.
Μένουμε Εκτός.
Πέρα πέρα.. πέρα μακριά,
σε μια γωνία τής Σκηνής, εκεί’

Σαν μια ξεκούρδιστη δόνηση
Εναλλακτική οπτική
κόβει ξυράφι, χαράσσει’ αίμα πετάγεται

αν αγαπάς..
Ν’ αγαπάς, να ερωτεύεσαι αυτό που κάνεις
ν’ αγαπάς..
να μπορείς
Ερωμένη η Τέχνη, ερωμένη..
Εσύ, εγώ Αυτή/οι
Όλοι μας μαζί. Αλλάζουμε
Πρόσωπα, προσωπεία

Αν μπορείς.. Να μπορείς.
Να είσαι ειλικρινής, Αυθεντικός
Όσο μπορείς..
.
Πρόσεχε τί προσωπεία βάζεις
Βγάζεις μετά
Δε μένει τίποτα
Μένει ένα κενό..
.
Πρόσεχε τί βάζεις βγάζεις
Ποιούς τρόπους αλλάζεις
Που πηγαίνεις, που πατάς
Πού γυρνάς;

Έι, φίλε μου παλιέ
Μία προτροπή, συμβουλή
Αν θέλεις; Την ακούς
Αν όχι; Προσπερνάς.
Ούτως άλλως,
Ο καθείς ό,τι θέλει κάνει, όπως θέλει
Όποτε το Επιθυμεί

Έχουμε χάσει το Μέτρο

Ποιός να το ‘βρει; Να μάς το δώσει, ξανά;
Το χουμε χάσει, καιρό τώρα..
Από Έλλειψη σ’ Υπερβολή
Γυρνάμε, συγκρουόμαστε, χτυπάμε
Ξανά και ξανά..
Από Έλλειψη σ’ Υπερβολή
.
Χρόνια, δεκαετίες, μια ζωή..
Στην Υπερβολή
Αιώνες, χιλιετίες, μια ζωή.

Χρόνια, που περνούσανε κενά
Αυτοματισμοί, μές την υπερβολή..
Συγκρούσεις και έριδες, όλων των ειδών
Όλων των ταυτοτήτων, ομάδων ταυτοτικών

Σαν μια ξεκούρδιστη κιθάρα,
Το βιολί του, ο καθείς

Ώρα νυχτερινή
Απ’ τη μικρή μου σπηλιά
μηνύματα στέλνω
Δε μου απαντάν, συνήθως, παρά ελάχιστοι
συνήθως.. μάλλον
Κανείς – είμαι, ήμουν ο Κανείς
Προχωρώ. Αποκτώ Όνομα, Ταυτότητα
.
Σε μίαν Ομάδα, όλοι θέλουν κάπου, κάπως να ανήκουν-ε
Δεν μπορείς να μένεις για πολύ στο Μηδέν
Στον μηδενισμό..
Όλοι το ξέρουνε αυτό

10:10

Ηθοποιοί, που ποιούνε ήθος
και οι άλλοι.
Άλλοι, άλλοι, άλλοι…
Πάντα οι άλλοι θα φταίνε
Άλλοι – διεστραμμένοι, διεφθαρμένοι
Πάντα οι άλλοι πάντα…
.
Εμείς; Όλα τα κάνουμε καλά
Καλά; Καλά..

Ώρα νυχτερινή
2,3,4 χορδές, σου κρούω
Τί μπορείς ν’ αντιληφθείς;
Κι ας μην βλέπεις την Εικόνα
Έχει χαθεί..
Από την αρχή
Μένω εκτός
Λίγο και εντός επί τα αυτά
κάπου εκεί.. εκτός’ επί’ εντός
Έξω και πέρα’ πέρα
Εναλλακτική Λογική/Οπτική
.

.
Ταξίδι μικρό, Ανατρεπτικό
.
Πρόσεχε μη γυρίσεις την βάρκα σου, και πέσεις
Στα κύματα βαθιά
Ναι, ξέρω, περάσατε όλοι, από ‘κει..
Βαθαίνει, βαθαίνει Βαθαίν’ η Θάλασσα
Κι εγώ ακόμη πλατσουρίζω στα ρηχά
.
Πόσα ξέρεις, τί μάς λές;
Πόσα ξέρεις, τί μάς λές, εκεί;

Ταξίδι ατελεύτητο
Άλλη μιαν ζωή
Φεύγει περνάει
Τί πρόλαβε ν’ ανθίσει;
Πού μας πάει; Τί Μαθήματα παίρνει ο καθείς;
.
Πάλι μία, μία άλλη μία πάλι, μία άλλη..
Άλλη.. άλλη…
Πάλι πάλι μία άλλη άλλη
άλλη, Πάλι μία από τα ίδια
λέει, λέει, λέει..
Άλλη μία από τα ίδια
Μοιάζει, σου μοιάζει, τί;

Απ’ το σκοτάδι στο Φώς; μια λεπτή γραμμή
Λίγοι την περνάνε, λίγοι
Βγαίνουν από ΄δώ, από ‘κεί
.
Πνευματική ξηρασία, κι οι ταγοί;;
Ο ένας χειρότερος -μοιάζει- απ’ τον άλλον
Οι Θαύμα..
Θαύμα θαύμα θαύμα Θαυματοποιοί.!
Ερήμην.. ή κι επίτηδες, ποιούνε κακίες.
Θαύμα.. Θαυματοποιοί.!
‘ποιοί.. ήπια… 'ποιοί.. ίπποι'
.
Χιλιάδες εικόνες
Περνούν από μπροστά μας
Πού θα πατήσεις, ν’ αρπαχθείς;
Πάρε φόρα, και: πάμε να φύγουμε

Ελπίδες πετάω, στον καθρέφτη μου μέσα, στην οθόνη μου αντανακλούνε
Γυρνάνε πίσω.. με χτυπάνε.!
Ελπίδες πετάω, πιάσου αν θέλεις
.
Ένα Όνειρο, Ονειροπόληση
Μία στιγμή.. η Στιγμή, τη στιγμή’ η στιγμή
Να μπορούμε να αντέχουμε
Μαζεύω – συλλέκτης στιγμών
.. Πνευματικών, ανεκτίμητων αγαθών
Πέρα από τα χρήματα_σου, δεν τα ΄χουμε ανάγκη σου λέω
Αυτάρκεια, ολιγάρκεια.. καμία τιμή δεν μπαίνει καμία
Στην αυθόρμητη δημιουργία
Άντε και.. φύγετ’ από ‘δω
Παντρευθείτε, γαμηθείτε.. πάρτε ό,τι ταίρι θέλετε
Κι αφήστε μας ήσυχους...
.
15:07
(η συνέχεια σε σχόλιο, ένεκα και οριακά δέν χώραγε εδώ)

[RousiakisMakis]

15:10
(και τώρα, η συνέχεια):

Αεικίνητη ορμή
Ασίγαστο πάθος
Σωστή διαχείριση συναισθημάτων
Μπαίνω βγαίνω όπου θέλω πηγαίνω
Με Χαρμολύπη

Αεικίνητη ορμή
Άντε και.. φύγετ’ από ‘δω, ω-ρέ
Όσοι μη-Ανθρώποι
Όσοι Βαρβάροι
Ηλίθιοι, δολοπλόκοι
Κι άλλοι, άλλοι μές στην Λήθη,
μές στην λήθη, οι ηλίθιοι, χαμένοι πάντοτε
.
Φύγετε.! Αφήστε μας ήσυχους
- να Ανθίζουν οι Ιδέες, να Δημιουργούμε
Με Ενσυναίσθηση, Σύνεση και Μέτρο
Όσο όπου χρειαστεί
Ενσυναίσθηση και Σύνεση
Υπομονή Επιμονή, Καρτερία
- Όλες τις Αρετές
.
Ό, τι μπόρεσα ν’ αντιληφθώ.
- εκεί γυρνώ – με Δικαιοσύνη, προσπαθώ
Η φανταστική μου Σπάθη να κόβει
με Δικαιοσύνη, κάθετί, όπως τού πρέπει
το ανθρωπίνως δυνατόν..

Και προχωρούμε.. βήμα το βήμα
Προχωρούμε