Mialfasigma-ΦΛΟΓΑ

Показать описание

► Tίτλος κομματιού:ΦΛΟΓΑ
► Στίχοι / Ερμηνεία: Mialfasigma
► Μουσική παραγωγή: DEATHMARK
► Μίξη Κομματιού : Mialfasigma
► Ηχογράφηση: Mialfasigma studio
► Βίντεο: Rap Finest
►Εξωφυλλο ART: Βασιλης Τσατσανης
►Eισαγωγη: Ελενα Τσατσανη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είναι φορές που σκέφτομαι πως έχει έρθει η ώρα να φεύγουμε. Εδώ μάς πήραν πια τα πάντα. Τις φωνές και τις μουσικές μας.
Τώρα οι μεγάλοι μάς ζυγίζουν απ' τη λούπα, δεν είμαστε άξιοι εμείς όπως εκείνοι, επαναστάτες της δεκάρας είμαστε οι μισοί κι οι άλλοι μισοί ανδρείκελα χρυσαφένια, με ρούχα μαρκαδόρικα για τη φιγούρα κι άδειες τσέπες. Μετά εκείνοι φοράνε τα καλά τους, πάνε να ψηφίσουν τους θεατρίνους κι εμείς, τα παιδιά του συρμού, η εκφυλισμένη νεολαία που δε νοιάζεται, ίδιοι φαινόμαστε στα μάτια τους...
Είναι φορές που σκέφτομαι, πώς θα 'ταν ένας κόσμος καμωμένος από ποιητές και τους ραπάδες που απόμειναν. Και πώς να μοιάζει από ψηλά αυτή η πατρίδα, όταν θα φλέγεται.

ΣΤΙΧΟΙ

Δεν φυλακίζομαι
Χάνομαι λίγο στον κόσμο μου κι έρχομαι πάλι
δίνω στο εγώ μου σκυτάλη
Φτύνω το ραπ που δε φτύνουν οι άλλοι
κι έχω ένα λόγο να ζω για το ραπ,
είναι ο λόγος που υπάρχω το ραπ
Είναι αυτό που με κάνει mialfa
Αυτό που πηγάζει απ' τον πόνο, τη θλίψη, τα νεύρα, τα πάντα
Αυτό που με βγάζει απ' τα δύσκολα
Ζω κι αναπνέω κι αντίστροφα
Μισώ κι αγαπώ τόσο εύκολα
Ξεχνάω πανεύκολα σήμερα
Υπάρχω στον στίχο μου μέσα
Θα υπάρχω όταν φύγω εδώ μέσα
Κι εσύ θα μ’ ακούς σαν να ‘μαι κοντά σου στα μέσα
Αν έχεις καρδιά, αν έχεις ψυχή θα τα κάψουμε όλα μια μέρα
Κι έχω το λόγο μου ακόντιο
Τον στίχο μου μες στην υδρόγειο
Την σκέψη μου ένα μπαλόνι,
που όσο ραπάρω φουσκώνει
Μέχρι να σπάσουν οι φλέβες μου και να γεμίσουνε ρίμες οι δρόμοι
Ραπ απ' τα έγκατα, πίσσα σκοτάδι
Ραπ απ’ την πόλη μου αργά το βράδυ
Κι ένα μυαλό που τα βάζει με όλους
Ένα μυαλό που αντέχει τα βάρη
Έναν Μιχάλη που ξέρει τι κάνει
Κι ένα mialfa που γράφει τ’ απίστευτα
Θα σε δω στη σκηνή από κάτω
Θα τα σβήσουμε όλα τα σύνορα

Πόσα κλουβιά να κρατήσουν το μέσα μας;
Δε χωράμε τα σύνορα, σβήστε τα
Πώς φυλακίζεις την ιδέα με σημαία;
Αν πέσουμε κάτω θα έρθετε κι εσείς παρέα

Κι όταν η φλόγα θα καίει αδιάκοπα
Κι όταν θα δώσουμε φως στα σκοτάδια μας
Ένα μονάχα θα μείνει να κάνουμε
Να τα κάψουμε όλα ξανά

Δεν με κρατάνε θεοί και δαίμονες
Όταν το γράφω, το γράφω και μένει
Όταν τ’ ακούς το ρημάδι ξερίζωσα ένα κομμάτι απ' το εγώ μου καίει
Ένα κομμάτι απ' τα λόγια σου που με πειράξαν εκείνο το βράδυ
Τους βάζω φωτιά να καούνε
Να γίνουνε στάχτη, να γίνουμε λάσπη
Όσο θα τρέχω την γλώσσα μου πάνω στο beat σαν νερό σε ρυάκι
Σαν νερό σε φυτό που μεγάλωσε
Σαν το μίσος που μέσα μάς χάραξε
Σαν το ραπ που πατάω μ' ανάθρεψε
Σαν το υπόγειο που με μεγάλωσε
Και είδα τον κόσμο καλύτερο
Τον είδα απ' το ύψος που θα 'πρεπε
Τον είδα να τρώγεται μόνος του,
να πέφτει απ' το δώμα στα πόδια μου
και έζησα το μετά και το πριν
σαν να είχα ταινία στο σαλόνι μου
Σαν να είχα το εγώ μου στη μέγγενη
και με πίεζε να βγάλω δίσκο
κι όλα αυτά που ακούς από 'μένα να μην ήθελα να σου τα δείξω
Να μην ήσουν εκεί να ακούσεις
Να μην θέλεις να μπεις στο μυαλό μου
Μα σε είδα στον δρόμο μια μέρα
και αντέστρεψα το σκεπτικό μου
Και το είδα στα μάτια σου, φάνηκε
Το είδα στα μάτια σου, διάολε
Το είδα στους στίχους μου μέσα
Το είδα, το γράφω και φτιάχτηκε

Πόσα κλουβιά να κρατήσουν το μέσα μας
Δε χωράμε τα σύνορα, σβήστε τα
Πώς φυλακίζεις την ιδέα με σημαία;
Αν πέσουμε κάτω θα έρθετε κι εσείς παρέα

Κι όταν η φλόγα θα καίει αδιάκοπα
Κι όταν θα δώσουμε φως στα σκοτάδια μας
Ένα μονάχα θα μείνει να κάνουμε
Να τα κάψουμε όλα ξανά
#ΜΙΣΟΚΕΝΟΣΜΙΣΩΤΑΠΑΝΤΑ