03.Invictus - Ακόμα κολλημένος(prod.Sumo)

Στίχοι-Ερμηνεία:Invictus
Παραγωγή:Sumo Beats
Ηχοληψία στο Bashment Studio
Μίξη-Master:Ταφ.Λαθος

Verse 1
Ανάβω την φωτιά και καπνίζω ανασφάλεια
ούτε εγώ φίλε μου, δίπλα μου θα ένιωθα άνετα
αν ήταν η ζωή ένας δρόμος όπως λένε
ή θα πέταγα ή θα καθόμουνα, όμως δεν θα περπάταγα.
Πλάνα άπειρα, στα σκουπίδια πεταμένα
δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να μελετήσω εμένα
Ποιον εσένα? εσύ δεν με ενδιαφέρεις καν
ακόμα παλεύω με τα βήματα κάποια βράδια μεθυσμένα.
Ξημερώνει, ακομα στρωμένο το σεντόνι
αφημένη σε ένα beat στο repeat τώρα η οθόνη
ώρα πολυ, στην πολυθρόνα ένα παιδί με νεύρα
τα χέρια κουνά με μίσος ο,τι έγραφε μουτζουρώνει.
Αναρωτιέμαι γιατί μ'ακούς, εγώ μ'ακούω και φρικάρω
σιωπηλό παιδί μα δαίμονας όταν ραππάρω
δεν υπάρχει κάτι χειρότερο να κάνω
απ'το να πιστεύω πως σταλθηκα στο κόσμο για κάτι μεγάλο.
Είμαι πιωμένος και πιο μόνος απο ποτέ
αγχωμένος και κολλημένος στο να τελειώσω το κουπλέ
η ζωή εχει κατηφόρες κι ανηφόρες, λιακάδες και μπόρες
ζαλισμένος γράφω ρίμες τις πρώτες πρωινές ώρες.
Θανατηφόρες δόσεις εγωισμού και κυνισμού
αυτό είναι το ημερολόγιο ενός κοιμισμένου νου
που ξύπνησε μα νιώθω ακόμα ναρκωμένος
ναρκοπέδιο η ζωή μα ο λήθαργος έφτασε στο τέλος.

Reffrain
Είναι κουπλέ γραμμένα με αίμα απο το πνεύμα μου
Η μούσα μου υπάρχει για να σπάει τα νεύρα μου
Ακόμα κολλημένος με κάθε αποθημένο μου
Πόσα κουπλέ να γράψω, να βγάλω όσα έχω μέσα μου(Χ2)

Verse 2
Πλαστικά όνειρα πεταμένα στην σκεπή του σπιτιού
οπού σπίτι οι ανασφάλειες του κάθε παιδιού
Μες στο σπίτι έχει αποθημένα, έρωτες μιας μέρας
ελπίδες, φόβους και έπιπλα τα πράγματα αλλουνού.
Νηφάλιος καθώς το σκέφτομαι και το γράφω
κουπλέ για πέταμα και φτερά να πετάω να 'χω
Αυτά μονάχα, και στις άγονες μέρες καμία στάλα
να δημιουργήσω απ'το τίποτα πάλι κάτι.
Ένας κάδος γεμάτος μ'αποθημένα και προχειρότητα
Ζω τις μέρες μου με την μέγιστη ποσότητα ωχρότητας
συναισθημάτων, λόγω των πολλών σφαλμάτων
κι ασφαλώς των ανασφαλειών και των άπειρων παραγράφων
που γράφω και τα ονομάζω κουπλέ μου
είδα τον κόσμο των μεγάλων κι ορκίστηκα να μην γίνω έτσι ποτέ μου
μα ποτέ δεν εκπληρώνονται σωστά οι ευχές μου
και καταλήγει να την πληρώνει ο τοίχος κι ο καναπές μου.
Αποπροσανατολισμένος όσο ποτέ μα να ξέρεις
όσο ζεις μπορείς να βρίσκεις λόγους για να υποφέρεις
δεν ξέρω αν συμβαίνει κάτι παρόμοιο για την χαρά
μα, χαρά μου,αν με πληγώσεις θα πονέσω διπλά.
Πάλι σήμερα και πάλι μόνος
Πάλι σίδερα και εμπόδια προς τα πάνω ο δρόμος έχει
Απ'την σκεπή μας τα αστέρια φαίνονται πιο κοντά
μια ψευδαίσθηση είναι φίλε αφου κανείς δεν τα ακουμπά κι ας πρέπει.

Reffrain
Είναι κουπλέ γραμμένα με αίμα απο το πνεύμα μου
Η μούσα μου υπάρχει για να σπάει τα νεύρα μου
Ακόμα κολλημένος με κάθε αποθημένο μου
Πόσα κουπλέ να γράψω, να βγάλω όσα έχω μέσα μου(Χ2)

Verse 3
Μιλώ ποιητικά για όσα ξέχασα
όταν η λήθη είχε καλύψει όσα θυμόνουνα δεν με έχασα
γιατί είχανε γραφτεί ασυναρτησίες σε ένα χαρτί
και διαβάζοντας το ανακάλυψα πως ποτέ δεν με έμαθα
(άρα πως να με χάσω)
Συνομιλώ με το εγώ μου σιωπηλά
αφού είμαι πάντα σ'αμηχανία και δεν μιλώ συχνα
πάλι καλά που γράφω γιατί τα γραπτά μου
είναι η φωνή που ψάχνω απ΄τα επτά μου, βασικά.
Το στόμα μεταφράζει ό,τι νιώθω σε γλώσσα ανθρώπινη
Θέλουμε ρομαντισμό,γαμιουνται τα μίση κι οι πόλεμοι
οι μισοί ζητούν πολλά, μα οι πιο πλούσιοι είναι ξυπόλυτοι
μας μιλάει ένα κουτί και γινόμαστε πιο ανόητοι.
Εεε καλά τα καταφέραμε
γίναμε πάλι χαλί να μας πατήσουν όσοι θέλανε
μα δεν πήραμε πίσω τίποτα
μια ζωή παμε μπροστά με πίσω βήματα.

Reffrain
Είναι κουπλέ γραμμένα με αίμα απο το πνεύμα μου
Η μούσα μου υπάρχει για να σπάει τα νεύρα μου
Ακόμα κολλημένος με κάθε αποθημένο μου
Πόσα κουπλέ να γράψω, να βγάλω όσα έχω μέσα μου(Χ2)