filmov
tv
Νοσταλγίες - Κωνσταντίνος Καραγεωργίου(σε ποίηση Κ. Ουράνη)

Показать описание
Ποίηση: Κώστας Ουράνης(1920)
Μουσική: Κωνσταντίνος Καραγεωργίου
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Ειρήνη Χουλιαρά: Φλάουτο
Ιωάννα Πάλλα: Ακκορντεόν
Αντώνης Τζίκας: Κοντραμπάσο
Δήμητρα Λαλαδάκη: Κρουστά
Κωνσταντίνος Καραγεωργίου: Ακουστική κιθάρα, ενορχήστρωση
προγραμματισμός-μίξη-mastering Γιάννης (Ο)Βαλ
* Θερμές ευχαριστίες στο Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη για την ευγενική παραχώρηση αδείας μελοποίησης των ποιημάτων του σπουδαίου ποιητή.
Μοιάζω στους γέρους ναυτικούς με τις ρυτιδωμένες
και τις σφιγγώδεις τις μορφές, που είδα στην Ολλανδία,
παράμερα στων λιμανιών τους φάρους καθισμένους,
να βλέπουνε, αμίλητοι, να φεύγουνε τα πλοία.
Τα μάτια τους, που είχανε δει κυκλώνες και ναυάγια,
λαχταριστά, νοσταλγικά τα παρακολουθούσαν,
καθώς σηκώναν τις βαριές που τρίζαν άγκυρές τους
και μπρος στους φάρους ήρεμα, πελώρια περνούσαν.
Σε λίγο στην απέραντη τη θάλασσα αλαργεύαν
και χάνονταν αφήνοντας στην πορφυρή τη δύση
έναν καπνό που αυλάκωνε τον ουρανό πριν σβήσει:
κι όμως οι γέροι ναυτικοί ακίνητοι στους φάρους,
με τη μεγάλη πίπα τους σβησμένη πια στο στόμα,
προς τα καράβια που 'φυγαν εκοίταζαν ακόμα...
Μουσική: Κωνσταντίνος Καραγεωργίου
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Ειρήνη Χουλιαρά: Φλάουτο
Ιωάννα Πάλλα: Ακκορντεόν
Αντώνης Τζίκας: Κοντραμπάσο
Δήμητρα Λαλαδάκη: Κρουστά
Κωνσταντίνος Καραγεωργίου: Ακουστική κιθάρα, ενορχήστρωση
προγραμματισμός-μίξη-mastering Γιάννης (Ο)Βαλ
* Θερμές ευχαριστίες στο Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη για την ευγενική παραχώρηση αδείας μελοποίησης των ποιημάτων του σπουδαίου ποιητή.
Μοιάζω στους γέρους ναυτικούς με τις ρυτιδωμένες
και τις σφιγγώδεις τις μορφές, που είδα στην Ολλανδία,
παράμερα στων λιμανιών τους φάρους καθισμένους,
να βλέπουνε, αμίλητοι, να φεύγουνε τα πλοία.
Τα μάτια τους, που είχανε δει κυκλώνες και ναυάγια,
λαχταριστά, νοσταλγικά τα παρακολουθούσαν,
καθώς σηκώναν τις βαριές που τρίζαν άγκυρές τους
και μπρος στους φάρους ήρεμα, πελώρια περνούσαν.
Σε λίγο στην απέραντη τη θάλασσα αλαργεύαν
και χάνονταν αφήνοντας στην πορφυρή τη δύση
έναν καπνό που αυλάκωνε τον ουρανό πριν σβήσει:
κι όμως οι γέροι ναυτικοί ακίνητοι στους φάρους,
με τη μεγάλη πίπα τους σβησμένη πια στο στόμα,
προς τα καράβια που 'φυγαν εκοίταζαν ακόμα...
Комментарии