filmov
tv
emes(LazaroStoz) - Στην Π.

Показать описание
στιχοι/ερμηνεία Lazarostoz
φωνητικά Λογοπαίγνιον
instr Hashfinger
Ροκάνισα το κάγκελο και βγήκα
Είδα φως στην καρδιά σου ήρθα μπήκα
είχε ζωή,αγάπη,φεγγάρια κι αστέρια
και εγώ ο φουκαράς έσκασα μ άδεια χέρια
το άρωμα σου,είναι αυτό,που με έφερε κοντά σου
και τα μάτια σου που μοιάζουν μ ουρανό
για μένα τον τυφλό-ένα βάλσαμο
έγινες η φωτιά που καίει τα βάσανα
ανάσανα βαθιά,λες και ήταν η τελευταία μου
έκανες τη νύχτα-μέρα...φοβέρα,δε θέλει ο έρωτας
μόνο διάπλατη αγκαλιά και κίνηση
κάτω απ το σεντόνι,γεννιέται η ποίηση
θάλασσα μου εσύ,ναυαγός εγώ-δε θέλω να σωθώ
είσαι στη ρίζα μου νερό-βάλε μου χρώμα στον ανθό
ουσία στο μυαλό,φαιά
κοίτα πως-φτιάξαν τ άπειρο δύο μηδενικά...
νικάμε το θάνατο,κάθε φορά που κάνουμε έρωτα
νικάμε το θάνατο,όταν χαμογελάμε αναίτια
μεγάλα συναισθήματα τόσο μικρές οι λέξεις
δεν αρκεί η περιγραφή πρέπει να παίξεις
να νιώσεις..να βιώσεις..
θεό να ανταμώσεις ή να πας στο διάολο
εκφράζεται η καρδιά όσο το στόμα μένει άλαλο...
οι αισθήσεις σε ένα μόνιμο ταγκό
η επαφή διεγερτικό στο φτερωτό
νικάει το θάνατο ο έρωτας και αυτό να το θυμάσαι
μη φοβάσαι απλά ζήσε.. χτίσε και (όλα)ας γκρεμιστούν ε
μα πως αλλιώς τον ιδανικό εαυτό θα βρούμε....(γλυκιά μου)
Ροκάνισα το κάγκελο και βγήκα
Είδα φως στην καρδιά σου ήρθα μπήκα
είχε ζωή,αγάπη,φεγγάρια κι αστέρια
και εγώ ο φουκαράς έσκασα μ άδεια χέρια
Ροκάνισα το κάγκελο και βγήκα
είδα αγάπη στην καρδιά σου ήρθα μπήκα
σου πα κάποτε δε νιώθω,τώρα κόβω φλέβα
στους εκατό βαθμούς βράζει το αίμα..
μια μπαλάντα
μια καντάδα
μια φεγγαράδα
κάπου στην Ελλάδα...
φωνητικά Λογοπαίγνιον
instr Hashfinger
Ροκάνισα το κάγκελο και βγήκα
Είδα φως στην καρδιά σου ήρθα μπήκα
είχε ζωή,αγάπη,φεγγάρια κι αστέρια
και εγώ ο φουκαράς έσκασα μ άδεια χέρια
το άρωμα σου,είναι αυτό,που με έφερε κοντά σου
και τα μάτια σου που μοιάζουν μ ουρανό
για μένα τον τυφλό-ένα βάλσαμο
έγινες η φωτιά που καίει τα βάσανα
ανάσανα βαθιά,λες και ήταν η τελευταία μου
έκανες τη νύχτα-μέρα...φοβέρα,δε θέλει ο έρωτας
μόνο διάπλατη αγκαλιά και κίνηση
κάτω απ το σεντόνι,γεννιέται η ποίηση
θάλασσα μου εσύ,ναυαγός εγώ-δε θέλω να σωθώ
είσαι στη ρίζα μου νερό-βάλε μου χρώμα στον ανθό
ουσία στο μυαλό,φαιά
κοίτα πως-φτιάξαν τ άπειρο δύο μηδενικά...
νικάμε το θάνατο,κάθε φορά που κάνουμε έρωτα
νικάμε το θάνατο,όταν χαμογελάμε αναίτια
μεγάλα συναισθήματα τόσο μικρές οι λέξεις
δεν αρκεί η περιγραφή πρέπει να παίξεις
να νιώσεις..να βιώσεις..
θεό να ανταμώσεις ή να πας στο διάολο
εκφράζεται η καρδιά όσο το στόμα μένει άλαλο...
οι αισθήσεις σε ένα μόνιμο ταγκό
η επαφή διεγερτικό στο φτερωτό
νικάει το θάνατο ο έρωτας και αυτό να το θυμάσαι
μη φοβάσαι απλά ζήσε.. χτίσε και (όλα)ας γκρεμιστούν ε
μα πως αλλιώς τον ιδανικό εαυτό θα βρούμε....(γλυκιά μου)
Ροκάνισα το κάγκελο και βγήκα
Είδα φως στην καρδιά σου ήρθα μπήκα
είχε ζωή,αγάπη,φεγγάρια κι αστέρια
και εγώ ο φουκαράς έσκασα μ άδεια χέρια
Ροκάνισα το κάγκελο και βγήκα
είδα αγάπη στην καρδιά σου ήρθα μπήκα
σου πα κάποτε δε νιώθω,τώρα κόβω φλέβα
στους εκατό βαθμούς βράζει το αίμα..
μια μπαλάντα
μια καντάδα
μια φεγγαράδα
κάπου στην Ελλάδα...