StoZei - Φλέβα...

Κόβω τη φλέβα, να γράψω έργα έμμετρα
γαζώνοντας φέρετρα, φως κι αέρας να εισχωρήσει
η δύση σκότωσε τον ήλιο, έφερε πένθος, σκοτάδι
σα μαύρο άτι περιφέρομαι ανάμεσα σε Χίμαιρες
με λέξεις επικίνδυνες και δεύτερα νοήματα
έκοψα τα νήματα, βρήκα υγεία και γνώση μες στα παραστρατήματα
Βίωσα τα ρήματα στο δέρμα
μέσο όρασης, ακοής, όσφρησης
μύρισα την αγωνία σου, την ταχυπαλμία σου
είδα τη βία σου δημιουργική σαν τέχνη
σε έναν καιρό που ζέχνει από παντού
εσύ έψαχνες λύση στο πρόβλημα του διπλανού
κόβω τη φλέβα και σου γράφω
δίπλα σου υπάρχω και αντιμετωπίζω τα ίδια
τη στιγμή που συμβιβασμοί τυλίγουνε σα φίδια στο λαιμό
στη σιωπή μου είσαι εκεί
ατόφιο πόνο δίνω, παίρνω πίσω στοργή
Δεν έχω συνοχή, λυπάμαι
αυταπατάσαι, αν πιστεύεις πως τρελάθηκα
τον παλμό του σύμπαντος αισθάνθηκα
είδα τα μάτια των ανθρώπων λες κι είναι πλανήτες
καιρός δεν περισσεύει για να μετρήσω λύπες, ήττες
ζωγράφισα πολύχρωμα τις φρίκες και τις άφησα
η τέχνη ετούτη μάγισσα, ερωτεύεται τους χρήστες
τους γραφικούς ρομαντικούς ή, αλλιώς, τους μύστες
που κόβουν τη φλέβα για να γράψουν και ας αποβεί μοιραίο
θα ‘ναι πηγαίο, υπογραφή
κοίτα, μίλησε η σιωπή
άκου…