Γιώργος Στρατάκης - Του ταβερνιάρη η κόρη (Ταβερναρού) / Στο βορινό παράθυρο @ Block 33, 10/02/2018

Ο Γιώργος και ο Νίκος Στρατάκης, τα δύο αδέρφια από τη Μεγαλόνησο, κρατώντας τα δικά τους κλειδιά από την “πόρτα” της Κρητικής Μουσικής, σμίγουν την Κρήτη και τη Μακεδονία σε μια υπέροχη βραδιά στο Block 33 στη Θεσσαλονίκη.
Σάββατο 02 Φεβρουαρίου 2018

Του ταβερνιάρη η κόρη (Ταβερναρού)

Παλιό κρασί με κέρασε
του ταβερνιάρη η κόρη
και ήπια μα εγώ δεν βρηκα
της στράτας τ ανηφόρι

Αν ε ποθάνω απο κρασί
θάψτε με στην ταβέρνα
να με πατεί η ταβερναρού
κι η κόρη απου με κέρνα

Μπεκρήδες εφηράξανε
του βαρελιού τις ντόγες
προτού να κοκκινίσουνε
των σταφυλιών οι ρόγες

Έκανα φίλο το κρασί
και το νερό εχθρό μου
και με φωνάζουνε μπεκρή
οι φίλοι στο χωριό μου

Κανάτες πίνω το κρασί
Θέε μου και δε με πιάνει
και μέθυσε με μια βραδια
αυτή μ' ένα φλυτζάνι

Κοίτα πως με κατήντησε
τσ' αγάπης το χατήρι
εγώ μπεκρής κι αυτή κρασί
σε αλλουνού ποτήρι

Επόθανε η ταβερναρού
κι έκλεισε η ταβέρνα
κι όλοι ρωτούνε στο χωριό
που ΄ναι ο μπεκρής που εκέρνα

Ενας μπεκρής ψυχομαχεί
πο κάτω απ το βαρέλι
κι αφήνει μια παραγγελία
να βλέπουνε τ αμπέλι

Εμάθα το πως σ αγαπώ
και στέσανε μου τέλι
μα εγώ ειμαι του Γκαγκάνη γιος
και πήγα απου τ αμπέλι

[petvan]

Στο βορεινό παράθυρο μαζώνετε το χιόνι
κι άνθρωπος που αγαπά κρυφά μαραίνετε και λιώνει
Χαλάλι σου τ΄αμύγδαλα που μου ΄χεις φαωμένα
μα απ΄το δεξί σου μάγουλο τα ΄χω ξεπλερωμένα
Χίλια καντάρια μύγδαλα και μέλι να μου δώσουν
θα προτιμήσω πια καλιά τη γλύκα των χειλιών σου
Με τα σχοινιά του καραβιού να δέσουν το κορμί μου
ανε μου πεις πως μ΄αγαπάς θα δείς τη δύναμη μου
Μα και τυφλός μπορώ να ζω φτάνει να ξέρω μόνο
πως θα βαστάς τη χέρα μου να τρέχομε στο δρόμο.