filmov
tv
Nur Talebelerinin Urfalı Hoca Abi’si Mustafa Kılıç, Risâle-i Nur’dan öncesini ve sonrasını anlatıyor
Показать описание
Mustafa Kılıç Hocaefendi ibretlerle dolu hayat hikâyesini şöyle anlatıyor:
1939 Urfa doğumluyum. Ben okulda okumamıştım. 1963 yılında arkadaşlarım bana, “sen ilkokul diploması al” dediler. Sevk-i ilâhi ile müracaat ettim, ilkokul diplomasını aldım. Bizim caminin odasında arkadaşlarla müşterek kalıyorduk. O sırada müftülük, imamlık imtihanı için ilanat yaptı. On beş kişiydik, girdik imtihana, hiç birimiz kazanamadı. Bu benim damarıma dokundu, genciz o zaman. Biraz derslere çalıştım, bir müddet sonra yine ilanat yapıldı. Yine girdik, iki arkadaş kazandık. Yıl 1963.
1963’te buradaki camiye imam olarak geldim. Cami çok harabeydi. Biz iki odasında tadilat yaptık. Arkadaşlar da yanımda. Hepimiz caminin odasında kalıyoruz.
BENDE BİR IZDIRAP, BİR SIKINTI, ÜMİTSİZLİK, KAFAMDA BİR BOŞLUK…
O arkadaşlarla beraber haftada bir on beş günde bir Risâle-i Nur derslerin de gidiyoruz… Fakat hâlâ anlamamışım, muhabbetimiz var o kadar. O sırada, o arkadaşlar: “Büyük bir âlim var, biz ona gideceğiz; Arapça dersleri çok iyi veriyor, birkaç ay onun yanında ders alacağız” dediler. Neyse gittiler… Ben yalnız kaldım. Ben de Arapça derslere gidiyorum, ders metinlerini ezberlemişim, onları tekrarlıyorum…
Yalnız o sıralarda bende bir ızdırap, bir sıkıntı, ümitsizlik, kafamda bir boşluk… Bende böyle bir şey oldu yani. Ben, en büyük ilim Arapça öğrenmektir diye biliyorum. Ondan büyük ilim yok yani…
O SIRADA BİR RİSÂLE-İ NUR DERSİNE GİTTİM
Sene 1964 oldu. O sırada ben, bir Risâle-i Nur dersine gittim. Baktım âlim bir zat gelmiş, nur talebesi... Diyarbakır’dan gelmiş. Çay molasında onunla tanıştım. Molla Sıddık… Bu gece bana misafir ol dedim. Camide kaldığım odaya geldi. Dedi: “Ben Urfa’yı çok seviyorum. Üstad Urfa’yı taşıyla toprağı ile mübarektir diyor. Üstad hiçbir yerde kalmamış, geldi Urfa’da vefat etti.” Sonra: “Ben evimi Urfa’ya getireyim veyahut birkaç ay Urfa’da kalayım diye düşünüyorum” dedi. Böyle sohbet ediyoruz. Molla Sıddık’a dedim: “Ben ev meselene karışmam, ama yalnız gelirsen, ben burada yalnız kalmışım; gel burada beraber kalalım.” Neyse biz sabah kahvaltı yaptık. O, Diyarbakır’a gitti. Tam karar vermedi yani geleceğim diye.
Molla Sıddık az bir müddet sonra geldi. İlkokulu bitirmiş iki oğlunu getirmiş. Onları Osmanlıca hem okumayı, hem yazmayı alıştırmış. Ben de kendi Arapça derslerime gidiyor, o ders metinlerini tekrarlıyorum. Molla Sıddık, bazen Risâlelerden açıyor: “Mustafa gel bak, Üstad ne yazmış” diyor, okuyoruz beraber.
ESKİ MUSTAFA GİTTİ… YEPYENİ BİR MUSTAFA… YEPYENİ…
O sırada bir sevk-i ilâhi ile olacak ki hocalarım, “bir ay ders yok” dediler. Arapça dersler olmayınca, ben Molla Sıddık’la beraber Risâle-i Nur kitaplarını okumaya başladım. İşte 1964 yılında Cenab-ı Hak bana Risâle-i Nur’u ihsan etti. Ama çok muzdariptim, zindan içindeydim, sıkıntı içindeydim. Kafamda hep; “Bu dünyaya niye gelmişim? Nedir bu hâller? …” İşte o sırada Cenab-ı Hak bana Risâle-i Nur’u lûtfetti. Dünyalar kadar sonsuz şükürler olsun. Risâle-i Nur bende bir inkılâp yaptı. Yani eski Mustafa gitti… Yepyeni bir Mustafa… Yepyeni…
O IZDIRAPLAR, SIKINTILAR, KAFAMDAKİ BOŞ ŞEYLER HEPSİ GİTTİ, AŞK VE ŞEVK GELDİ
Risâle-i Nur’u okuyorum… Allah Allah! Bu nasıl bir ilim… Okuyorum, okuyorum, okuyorum… Hiç okumadan duramıyorum. Acıkmış bir adam nasıl yemek yer, üstüne kapanır… Ben de öyle… Allah Allah Üstad böyle mi yazmış… Onlar, benim hep aradığım isteklerim, arzularım… Cenab-ı Hak öyle bir aşk verdi, şevk verdi ki… Dedim: “Ben Urfalıların hepsini Nurcu yapacağım.”
O ızdıraplar, sıkıntılar, kafamdaki boş şeyler hepsi gitti, aşk ve şevk geldi. Okuyorum hep… Sabah namazından sonra başlıyorum, öğle namazına kadar… Öğleden sonra bir şeyler atıştırıyor, ikindiye kadar… On, On beş gün hiçbir tarafa çıkmadığım oluyor. Hep okuyorum…
Kendi kendime dedim: “Ben Arabistan’a gidecektim, artık anladım ki Arabistan Risâle-i Nur’a muhtaç... O Arapça ders metinlerini filan hepsini dağıttım. Risâle-i Nur kaldı…
O sırada Cenab-ı Hakk’a söz verdim. Dedim ki: “Rabbimiz bana bu huzuru verdi, o sıkıntılardan kurtuldum, ben hayatımı Risâle-i Nur hizmetlerine vakfedeceğim. Başka bir şey yok… Yani evlenme mevlenme ile işim yok…”
1939 Urfa doğumluyum. Ben okulda okumamıştım. 1963 yılında arkadaşlarım bana, “sen ilkokul diploması al” dediler. Sevk-i ilâhi ile müracaat ettim, ilkokul diplomasını aldım. Bizim caminin odasında arkadaşlarla müşterek kalıyorduk. O sırada müftülük, imamlık imtihanı için ilanat yaptı. On beş kişiydik, girdik imtihana, hiç birimiz kazanamadı. Bu benim damarıma dokundu, genciz o zaman. Biraz derslere çalıştım, bir müddet sonra yine ilanat yapıldı. Yine girdik, iki arkadaş kazandık. Yıl 1963.
1963’te buradaki camiye imam olarak geldim. Cami çok harabeydi. Biz iki odasında tadilat yaptık. Arkadaşlar da yanımda. Hepimiz caminin odasında kalıyoruz.
BENDE BİR IZDIRAP, BİR SIKINTI, ÜMİTSİZLİK, KAFAMDA BİR BOŞLUK…
O arkadaşlarla beraber haftada bir on beş günde bir Risâle-i Nur derslerin de gidiyoruz… Fakat hâlâ anlamamışım, muhabbetimiz var o kadar. O sırada, o arkadaşlar: “Büyük bir âlim var, biz ona gideceğiz; Arapça dersleri çok iyi veriyor, birkaç ay onun yanında ders alacağız” dediler. Neyse gittiler… Ben yalnız kaldım. Ben de Arapça derslere gidiyorum, ders metinlerini ezberlemişim, onları tekrarlıyorum…
Yalnız o sıralarda bende bir ızdırap, bir sıkıntı, ümitsizlik, kafamda bir boşluk… Bende böyle bir şey oldu yani. Ben, en büyük ilim Arapça öğrenmektir diye biliyorum. Ondan büyük ilim yok yani…
O SIRADA BİR RİSÂLE-İ NUR DERSİNE GİTTİM
Sene 1964 oldu. O sırada ben, bir Risâle-i Nur dersine gittim. Baktım âlim bir zat gelmiş, nur talebesi... Diyarbakır’dan gelmiş. Çay molasında onunla tanıştım. Molla Sıddık… Bu gece bana misafir ol dedim. Camide kaldığım odaya geldi. Dedi: “Ben Urfa’yı çok seviyorum. Üstad Urfa’yı taşıyla toprağı ile mübarektir diyor. Üstad hiçbir yerde kalmamış, geldi Urfa’da vefat etti.” Sonra: “Ben evimi Urfa’ya getireyim veyahut birkaç ay Urfa’da kalayım diye düşünüyorum” dedi. Böyle sohbet ediyoruz. Molla Sıddık’a dedim: “Ben ev meselene karışmam, ama yalnız gelirsen, ben burada yalnız kalmışım; gel burada beraber kalalım.” Neyse biz sabah kahvaltı yaptık. O, Diyarbakır’a gitti. Tam karar vermedi yani geleceğim diye.
Molla Sıddık az bir müddet sonra geldi. İlkokulu bitirmiş iki oğlunu getirmiş. Onları Osmanlıca hem okumayı, hem yazmayı alıştırmış. Ben de kendi Arapça derslerime gidiyor, o ders metinlerini tekrarlıyorum. Molla Sıddık, bazen Risâlelerden açıyor: “Mustafa gel bak, Üstad ne yazmış” diyor, okuyoruz beraber.
ESKİ MUSTAFA GİTTİ… YEPYENİ BİR MUSTAFA… YEPYENİ…
O sırada bir sevk-i ilâhi ile olacak ki hocalarım, “bir ay ders yok” dediler. Arapça dersler olmayınca, ben Molla Sıddık’la beraber Risâle-i Nur kitaplarını okumaya başladım. İşte 1964 yılında Cenab-ı Hak bana Risâle-i Nur’u ihsan etti. Ama çok muzdariptim, zindan içindeydim, sıkıntı içindeydim. Kafamda hep; “Bu dünyaya niye gelmişim? Nedir bu hâller? …” İşte o sırada Cenab-ı Hak bana Risâle-i Nur’u lûtfetti. Dünyalar kadar sonsuz şükürler olsun. Risâle-i Nur bende bir inkılâp yaptı. Yani eski Mustafa gitti… Yepyeni bir Mustafa… Yepyeni…
O IZDIRAPLAR, SIKINTILAR, KAFAMDAKİ BOŞ ŞEYLER HEPSİ GİTTİ, AŞK VE ŞEVK GELDİ
Risâle-i Nur’u okuyorum… Allah Allah! Bu nasıl bir ilim… Okuyorum, okuyorum, okuyorum… Hiç okumadan duramıyorum. Acıkmış bir adam nasıl yemek yer, üstüne kapanır… Ben de öyle… Allah Allah Üstad böyle mi yazmış… Onlar, benim hep aradığım isteklerim, arzularım… Cenab-ı Hak öyle bir aşk verdi, şevk verdi ki… Dedim: “Ben Urfalıların hepsini Nurcu yapacağım.”
O ızdıraplar, sıkıntılar, kafamdaki boş şeyler hepsi gitti, aşk ve şevk geldi. Okuyorum hep… Sabah namazından sonra başlıyorum, öğle namazına kadar… Öğleden sonra bir şeyler atıştırıyor, ikindiye kadar… On, On beş gün hiçbir tarafa çıkmadığım oluyor. Hep okuyorum…
Kendi kendime dedim: “Ben Arabistan’a gidecektim, artık anladım ki Arabistan Risâle-i Nur’a muhtaç... O Arapça ders metinlerini filan hepsini dağıttım. Risâle-i Nur kaldı…
O sırada Cenab-ı Hakk’a söz verdim. Dedim ki: “Rabbimiz bana bu huzuru verdi, o sıkıntılardan kurtuldum, ben hayatımı Risâle-i Nur hizmetlerine vakfedeceğim. Başka bir şey yok… Yani evlenme mevlenme ile işim yok…”
Nur Talebelerinin Urfalı Hoca Abi’si Mustafa Kılıç, Risâle-i Nur’dan öncesini ve sonrasını anlatıyor...
0:03:38
Nur Talebelerinin Urfalı Hoca Abi’si Mustafa Kılıç, Risâle-i Nur’dan öncesini ve sonrasını anlatıyor...
0:09:38
Üstad bana dedi ki: Risâle-i Nur’un hakiki sahipleri çok sonra gelecek. Üzeyir Şenler
0:02:33
Said Nursi'nin aleyhinde konuşan Urfalı Buluntu Hoca'ya verilen karşılık
0:02:10
URFALI Mustafa KILIÇ HOCAMIZ (HOCA ABİ) İçin Şifa duası
0:14:42
Seyyid Salih Özcan: Ali Ekber Şah, annesinden meme bekleyen çocuk gibi hüngür hüngür ağlıyordu....
0:04:23
Bediüzzaman: Sen sokakta giderken, şu nur talebesiymiş demeleri en büyük hizmettir. Ali Rıza Öztürk...
0:01:01
Bediüzzaman'ın Nur talebelerine 4 tavsiyesi: Bunu yapan sarsılmaz
0:01:01
CUF CUF HOCANIN KERAMETİ! HÜSEYİN ÇEVİK
0:37:14
Dünyada En Bahtiyar Odur Ki... Şanlıurfa Haliliye Vakfından Ahmet Kurt Abi
0:04:00
Mustafa Kılıç Hoca Ağabey
0:04:31
Ahmet Vehbi Ünlü: Lise talebesiyken Bediüzzaman’ın elini arabasının içinde iken öptüm.
2:11:37
Bediüzzaman Said Nursi'nin Şok Edici En Ayrıntılı Belgeseli @Mehmedyildiz
0:05:32
Selahaddin Yeşilyurt Ağabey, Medine Risâle-i Nur hizmetlerinin nasıl başladığını anlatıyor
0:06:27
Senelerce Risâle-i Nurun Fahrî hammallığını yapan Halil Yürür ağabeyi rahmetle dualarımızla anıyoruz...
0:01:51
Said Nursi Hazretlerinin talebelerinden Hulûsi Ok Ağabey dua bekliyor.
0:02:54
Matematik Öğretmeni Hüseyin Tamer: Üstad'ı ziyaret ettik. Dedi ki: Siz o öğretmenlerden siniz…...
0:03:49
Bugünlere bu serdengeçtilerle geldik! Mehmet Küçükağa ağabeyin hizmetleri göz kamaştırıyor....
0:03:29
Bir Arap Alimin Risale-i Nur Hakkındaki Hayreti
0:03:02
İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciun. Bediüzzaman’ı ziyaret eden Amasyalı Niyazi Özsoy vefat etti...
0:01:23
İslamköylü Hasan Ergünal: Kastamonu’dan Üstad’tan gelen mektupları iki saat koşarak Hafız Ali’ye…...
0:02:23
Risale-i nur Aşığı Mustafa kılıç Hoca son yolculuğuna uğurlandı
0:02:22
Çantacı Necmi İlgen Ağabey 13 Ocak 2021 itibarıyla son durumunu kendisi anlatıyor.
0:03:25
SİİRT'TE ÖZEL BİREYLERE SPOR İMKANI
Комментарии