OXYBRAIN - Ατμόσφαιρα

Στίχοι / Ερμηνεία: OXYBRAIN
Μουσική Παραγωγή: SUMO
Μίξη / Προγραμματισμός: SUMO
Mastering: ΛΟΓΟΥ ΧΑΡΙΝ
Ηχογράφηση: RED FRAME STUDIO (SUMO)
Γραφιστική Επιμέλεια: LEPSIS DESIGN
________________________________________________

OXYBRAIN

SUMO

ΛΟΓΟΥ ΧΑΡΙΝ

RED FRAME STUDIO

LEPSIS DESIGN

________________________________________________

Στίχοι:

Για ένα βράδυ βγήκα πάνω απ' την ατμόσφαιρα
Κι είδα τον κόσμο από ψηλά απ' τη στρατόσφαιρα
Τόσες ψυχές εγκλωβισμένες στη βαρύτητα
Μέσα σε ομοκεντρους κύκλους χωρίς ταχύτητα

Για μια μέρα είδα το συμπαν και λυπήθηκα
Κι απ' όσα μ' έδεναν εδώ μόνος μου λύθηκα
Μόνος μου χύθηκα σε θάλασσες με άστρα
Γιατί όσα μου 'μαθαν για μαύρα ήταν άσπρα

Για μια ζωή θα ψάχνω λόγους να πηγαίνω μπροστά
Κι αν μια στιγμή βρεθώ σε δρόμους που δεν πήγα ξανά
Θα βρω τα βήματα που περπατούν πέρα απ' τη σκιά
Γιατί έτσι είμαι σαν αδέσποτο που ζει σε σκαλιά

Τώρα κοιτάω τη ζωή με μικροσκόπιο
Ένας ορίζοντας μέσα από περισκόπιο
Κι εμείς ελάττωμα στο σύστημα μικρόβιο
Από επιλογή τυφλοί σ' ενα υπόγειο

Γύρω μου άνθρωποι σκοτώνουν για θρησκείες
Μα εκεί πάνω δεν υπάρχουνε μεσσίες
Γύρω μου άνθρωποι δολοφονούν για κέρματα
Κοίτα η θάλασσα είναι κόκκινη απ' τα αίματα
------
Για ένα βράδυ βγήκα πάνω απ'την ατμόσφαιρα
Κι είδα τον κόσμο από ψηλά απ'τη στρατόσφαιρα
Τόσες ψυχές εγκλωβισμένες στη βαρύτητα
Μέσα σ ομοκεντρους κύκλους χωρίς ταχύτητα

Για μια φορά βγήκα με φόρα από το θέμα μου
Απ' όσα φτιάχνουν την αλήθεια και το ψέμα μου
Κι η άποψή μου πια δεν έχει τόση αξία
Όσο μιλάω μονο με φθόγγους και ψηφία
------
Για μια φορά βγήκα με φόρα από το θέμα μου
Απ' όσα φτιάχνουν την αλήθεια και το ψέμα μου
Κι η άποψή μου πια δεν έχει τόση αξία
Όσο μιλάω μονο με φθόγγους και ψηφία

Για μία νύχτα πήγα πίσω απ'την πανσέληνο
Κι είδα το σκότος πιο πηχτό, φριχτό και έρημο
Σαν αστροναύτης που πετά χωρίς πυξίδα
Χωρίς καμία νοσταλγία για πατριδα

Γύρω μου σκόνη αστρική και νεφελώματα
Κι υστερα αγχόνη αστική και κιγκλιδώματα
Πάντα να ψάχνω να κρυφτώ σε μια άκρη
Σαν Οδυσσέας που δεν έβρισκε Ιθάκη

Και είναι μέρες που γλιστρώ απ' το στερέωμα
Και γίνομαι ένα μ' όσα σβήνουν το ξημέρωμα
Και είναι βράδια που πεθαίνω στη Νεκρόπολη
Νιώθω φωνή εγκλωβισμένη στη μητρόπολη

Γύρω που άνθρωπο πέφτουνε σαν αστέρια
Χωρίς ευχές για να ξαναρθουν καλοκαίρια
Κοίτα τα τέρατα που κάθονται στα έδρανα
Κι εγώ να ψάχνω να κοιτώ να δω που έσφαλα
------
Για ένα βράδυ βγήκα πάνω απ'την ατμόσφαιρα
Κι είδα τον κόσμο από ψηλά απ'τη στρατόσφαιρα
Τόσες ψυχές εγκλωβισμένες στη βαρύτητα
Μέσα σ ομοκεντρους κύκλους χωρίς ταχύτητα

Για μια φορά βγήκα με φόρα από το θέμα μου
Απ' όσα φτιάχνουν την αλήθεια και το ψέμα μου
Κι η άποψή μου πια δεν έχει τόση αξία
Όσο μιλάω μονο με φθόγγους και ψηφία.
------