Κάτω από τον Καυτό Ήλιο των Κυκλάδων √

#lovestory #ιστορίεσ

Κάτω από τον καυτό ήλιο των Κυκλάδων, ανάμεσα στα λευκά σπιτάκια της Μυκόνου, άνθισε μια αγάπη σαν την αιγαιοπελαγίτικη άνοιξη. Η Ήλια, μια νεαρή ζωγράφος με μάτια σαν τη θάλασσα και μαλλιά σαν το χρυσάφι του ήλιου, έψαχνε έμπνευση στα γραφικά σοκάκια του νησιού. Ο Νικόλας, ένας ψαράς με βλέμμα θαλασσινό και χέρια σκληραγημένα από τη θάλασσα, την είδε να σκιαγραφεί το λιμάνι. Η καρδιά του χτύπησε σαν να χόρευε τσιφτετέλι.

Εκείνη την ημέρα, ξεκίνησε μια φιλία βαθιά σαν το Αιγαίο. Περπατούσαν μαζί στις αμμουδιές, μοιράζονταν ιστορίες κάτω από το φεγγάρι και γελούσαν με τα αστεία των γλάρων. Η Ήλια αποτυπώθηκε σε κάθε πίνακα του Νικόλα, με τη μορφή της αγγελικής γοργόνας που κρυβόταν στα δίχτυα του. Ο Νικόλας βρήκε τη φωνή του, μιλώντας για τη θάλασσα με μια τρυφερότητα που δεν ήξερε ότι είχε, εμπνευσμένος από τα φωτεινά μάτια της.

Ωστόσο, ο χρόνος ήταν εχθρός τους. Η Ήλια έπρεπε να επιστρέψει στην πόλη, στην τέχνη της. Ο Νικόλας δεν μπορούσε να αφήσει τη θάλασσα, τη ζωή του. Ο αποχωρισμός τους ήταν δάκρυα σαν θαλασσινό αλάτι και υποσχέσεις για επανασυνάντηση.

Τα χρόνια πέρασαν, γεμάτα με νοσταλγία και αναμνήσεις. Μια μέρα, η Ήλια είδε ένα πλοίο να φτάνει στο λιμάνι της πόλης. Στο κατάρτι, κυμάτιζε μια σημαία ζωγραφισμένη με ένα ψαρά που κρατούσε ένα πινέλο. Με δάκρυα χαράς, η Ήλια έτρεξε στην αποβάθρα. Ο Νικόλας, με τα μαλλιά του ασημένια σαν αφρός της θάλασσας, την περίμενε.

Η αγάπη τους, σαν το κρασί που ωριμάζει με τον χρόνο, είχε γίνει πιο δυνατή, πιο αγνή. Μαζί, ξεκίνησαν ένα νέο ταξίδι, γεμάτο με τα χρώματα της θάλασσας και του ήλιου, με την τέχνη της ζωγραφικής και τη μαγεία της ανοιχτής θάλασσας να τους συντροφεύουν για πάντα.