Παράσιτο | Κερήθρες [prod. Sile]

Показать описание

• Ηχογράφηση / Beat / Mix / Master : Σίλε
• Raps: Παράσιτο
• Στίχοι :

Γίνομαι η καύτρα στο τασακι σου ήθελα απλά να γκρεμίσω το παλάτι σου και φεύγω σαν ανώμαλη στροφή του κάποτε να γίνει σύστημα στο νευρο, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ως στον Έβρο είναι ευτύχημα να βλέπεις το κόσμο μεγαλο κι έγχρωμο ένα βράδυ που κοιτούσαμε από τα κάστρα τη πανσέληνο ξερασες τις ελπίδες σου στο στόμα μου σα διάλυμα και ζήτησες από το μεταξύ μας ένα διάλειμμα, Και πάρτα, βόλτες μέσα στα πάρκα, βόλτες μεσα σε όλη την Ελλάδα, εχτισες και μετέπειτα το ριξες στο κουπί αλλά βυθίστηκες μαζί με των ελπίδων σου τη βάρκα, θα Σαγαπω για πάντα,
Είπες κι έφυγες, οι άνθρωποι δεν ειναι σώματα με δύο πόδια μα κερηθρα περικυκλωμένη από χιλιάδες μέλισσες κι αυτό που θέλησες να'χεις δικό σου ίσως να γίνει κάποτε ο λόγος για το θάνατο σου
Το νου σου, η πρώτη μαχαίρια θα ναι από εχθρο αλλά η δεύτερη απ'τα χέρια του ίδιου του αδελφού σου κι είναι λίγοι μα υπερβολικά σημαντικοί αυτοί που θελουν να είναι λόγος για να μη πεθάνεις σήμερα
Ηθελα τόσο να σε δω που μπήκα μες στο σπίτι σου και το κανα να μοιάζει με ατύχημα δεν είναι απλοί στίχοι μα ο λόγος που λυποθυμος αιμορραγω στο πατωμα: ένα μονό κρεβάτι για δύο άτομα

Όσο τα πράγματα κυλούσανε ανάποδα
Και περπατούσαμε με ματωμένα γόνατα
Όσο οι γύρω μας κοιτάνε αδιάφορα
Έχουμε κλείσει ραντεβού στα χαρακώματα

Περιπλανώμενες εκπλήξεις μα στο δεδομένο ανάποδα αν το δεις είναι τα χέρια που τη μια στιγμη καταστρέφουνε δάση και την άλλη ανοίγουν τρύπες στα εδάφη και φυτεύουνε νάρκες που δεν ανθίζουνε
Λένε πως δεν αξίζουμε πως είμαστε περιθωριακοί μα την αξία μας μόνοι μας την ορίζουμε
Μόνοι μας τη γνωρίζουνε γιατί όπως ξες εσένα δεν υπάρχει δυνατότητα να σε ξέρει κανένας
Αποτελεσματικότερα γκρεμίζω όλα τα όνειρα για να χτίσω τη ρεαλιστική πραγματικότητα
Ειν'ανελαστικη παρακαλουσαμε για σύγκρουση κοινωνική αντεπίθεση ο δρόμος δε - γεννά συνειδήσεις όμως αν δύσεις μια φορά οφειλεις δύο φορά ακόμα να ανατείλεις, από τη μια πλευρά φοβάμαι τόσο να σ' αφήσω από την άλλη ακόμη πιο πολύ φοβάμαι μη μ'αφησεις, το γνωρίζεις
Καίγονται ψυχές, πνίγονται ζωές, κλείνουμε ματιές, χάνονται στο χθες
Πες μου ότι θες μονάχα μη μ'αφησεις να περιπλανιέμαι ασκοπα στο κόσμο που το γκρίζο καν χρωμα μα τα μάτια μας βλέπουνε μόνο μαύρο δώσε μου μια ελπίδα να βρω κίνητρο να μη πεθάνω είναι κατάρα οτανε πιάνω στα χέρια μου κάτξ χάνω, φοβάμαι να μη γεννηθω κι όχι να μη πεθάνω

Όσο τα πράγματα κυλούσανε ανάποδα
Και περπατούσαμε με ματωμένα γόνατα
Όσο οι γύρω μας κοιτάνε αδιάφορα
Έχουμε κλείσει ραντεβού στα χαρακώματα