Τέλης Μακρόπουλος, 31/10/2021: Τι είναι ο άνθρωπος ώστε να ενθυμήσαι αυτόν? Ανάγνωσμα: Ψαλ. 8

Στο ταξίδι της ζωής μας, άραγε εκμεταλλευόμαστε κάποια διαλείμματα για να συλλογιστούμε την πορεία μας; Ο Δαβίδ, ως βοσκός και αργότερα ως βασιλιάς, επιδίωκε να αφιερώνει χρόνο για να προσεύχεται, να γράφει ύμνους και ψαλμούς για τον Θεό στον οποίο πίστευε. Τον αποκαλεί μάλιστα «Κύριο», δηλαδή «κυρίαρχο». Αυτός είναι ο μόνος κυρίαρχος σε όλη τη φύση (Νεεμ.9:6). Το όνομά Του (=το σύνολο των ιδιοτήτων Του) είναι θαυμαστό. Ο Δαβίδ παρατηρεί την πλάση και δοξάζει τον Κύριο (Ψαλμ.111:2). Τα έργα του Κυρίου είναι ορατά σε όλους, αλλά δεν βλέπουν  όλοι με τα ίδια μάτια ούτε φτάνουν στα ίδια συμπεράσματα. Ο κατασκευαστής του θαυμάσιου αυτού κόσμου είναι ακόμα πιο θαυμαστός. Αυτός ο παντοδύναμος Θεός έδωσε στον άνθρωπο, το πλάσμα Του, εξουσία και δύναμη (Ψλμ. 8:5-9). Για τον Θεό ο άνθρωπος έχει τεράστια αξία, πλάστηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού (Γεν. 1:26) και φέρει την πνοή της ζωής που του έδωσε ο ίδιος ο Δημιουργός  (Γεν.2:7). Σε αντίθεση με την άψυχη δημιουργία, ο άνθρωπος είναι το αντικείμενο της αγάπης του Θεού.

Παρόλο που αποστατήσαμε και γίναμε «εχθροί του Θεού στη διάνοια με τα πονηρά μας έργα» (Κολ.1:21), είναι απορίας άξιο ότι ο Θεός εξακολουθεί να μας αγαπά με μια αγάπη που δεν αξίζουμε, αλλά έχουμε απόλυτη ανάγκη. Έχουμε επίσης απόλυτη ανάγκη σωτηρίας από την αμαρτία μας και ο Θεός, χάρη στην αγάπη Του, έστειλε τον Υιό Του τον μονογενή για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή (Ιω. 3:16). Έδειξε τη δική Του αγάπη σε μας γιατί, ενώ ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για μας (Ρωμ. 5:8-9). Ας μας διακατέχει πνεύμα αναγνώρισης, δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον υπέρτατο Θεό της αγάπης, που με το πολύ Του έλεος αναγέννησε εμάς σε ελπίδα ζώσα (Α΄Πετρ.1:3)!