5. Το Κενό - Panas

Показать описание

F.F.14 Records 2018

5. Το Κενό - Panas

Έφυγες και έμεινα εδώ μπροστά σ' αυτό το κενό
να αιμορραγώ αναμνήσεις που εδώ και χρόνια μισώ
Πέρασα χρόνια εδώ μπροστά στο ίδιο κενό
έφυγες και από συνήθεια ακόμα αιμορραγώ

Τάζω στο σώμα μου οργασμό και ηρεμία στο μυαλό
και κοροϊδεύω το πνεύμα μου πνίγοντάς το στον καπνό
έκανα τη σιωπή χρυσό και τα όνειρά μου οδηγό
αυτή τη μαύρη λάμψη μέσα στον καμβά μου να βρω
Και προχωρώ στο σκοτάδι από την Στύγα στον Άδη
κόντρα στο ρεύμα κολυμπώ να σώσω το νεκρό μου χάδι
άλλο ένα βράδυ καθισμένος στο μπαλκόνι μουδιασμένος
μόνος μου παραληρώ από την μούσα ευλογημένος
Ταγμένος σε εντολές που ανθίζουν μέσα από τις πληγές
και καίνε ακόμα να φωτίζουν την πορεία μου στο χθες
Κι όσο κι αν θες να σωθώ σόρρυ αν σε στεναχωρώ
μα είναι επιλογή μου πια το να βρίσκομαι εδώ
φύλλο σ' αυτό το χώρο με το μυαλό μου γυμνό
θυσία στην αθανασία ένα σώμα θνητό
πάνω από αυτό το κενό εκούσια αιμορραγώ
εκούσια ακούω τη μούσα να μου σφυρίζει ρυθμό

Έφυγες και έμεινα εδώ μπροστά σ' αυτό το κενό
να αιμορραγώ αναμνήσεις που εδώ και χρόνια μισώ
πέρασα χρόνια εδώ μπροστά στο ίδιο κενό
έφυγες και από συνήθεια ακόμα αιμορραγώ

Κι είναι νύχτες που θες να ‘ταν οι τύψεις σιωπές
γιατί δεν αντέχεις άλλο να σε πνίγουν η θηλιές
Αναπνές τη δυσοσμία που όλο εκκρίνει με μανία
κρίνοντας την κάθε σκέψη σου αυτή η σάπια κοινωνία
Βιβλία τα ράφια γεμίζουν μείνανε να μας θυμίζουν
όσα δεν κάναμε ποτέ κι οι εμμονές τους δακρύζουν
Ψελλίζουν όσα αφήσαμε τις πληγές που δεν κλείσαμε
όσα αναβάλαμε για αύριο και ποτέ δεν τα ζήσαμε
Μείνανε να μας θυμίζουνε από πού ξεκινήσαμε
πόση σκόνη από πάνω μας πριν χρόνια ξεσκονίσαμε
Πώς καταλήξαμε εδώ τον εαυτό μου όλο ρωτώ
άλλο ένα βράδυ στο μπουκάλι μόνος μου παραμιλώ
Πώς θα ‘ρθουν μέρες καλές μέρες που θα 'ναι λες
και σβήσανε για πάντα οι πληγές από το χθες
Πάνω από αυτό το κενό μόνος μου θα τραγουδώ
μόνος μου θα μιλάω στη μούσα να μου δίνει ρυθμό