filmov
tv
Πριν Το Τέλος ~ Β. Παπακωνσταντίνου-Χ. Θηβαίος ~ MAG

Показать описание
O αιώνιος έφηβος Βασίλης Παπακωνσταντίνου συναντά το Χρήστο Θηβαίο τραγουδοποιό σπάνιας ευαισθησίας.
Τετάρτη 15 Ιουλίου: Γήπεδο ΟΦΗ, Ηράκελιο Κρήτης
Μαζί τους οι:Πιάνο: Ανδρέας Αποστόλου, Μάξιμος Δράκος
Ντράμς : Στέφανος Δημητρίου Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης ΠατεράκηςΒιολί – τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη Κιθάρες –πνευστά: Γιάννης Αυγέρης Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Μπίτος Επιμέλεια φώτων: Γιάννης Δίπλας Ενορχήστρωση : Αντρέας Αποστόλου
Το τραινάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
Κάτω η θάλασσα με ένα καράβι το φεγγάρι ποιο πέρα
Σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
Σε κρατούσα απ το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει
Στα τραγούδια που λέγαμ' οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
Χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την πρόδωσαν
Μια φορά μου 'χες πει δε μπορεί θα το νοιώσανε κι άλλοι
Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
Στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
Κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος πριν δω Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε μόνοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μια φορά μου 'χες πει δε μπορεί θα το νοιώσανε κι άλλοι
Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ...
Τετάρτη 15 Ιουλίου: Γήπεδο ΟΦΗ, Ηράκελιο Κρήτης
Μαζί τους οι:Πιάνο: Ανδρέας Αποστόλου, Μάξιμος Δράκος
Ντράμς : Στέφανος Δημητρίου Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης ΠατεράκηςΒιολί – τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη Κιθάρες –πνευστά: Γιάννης Αυγέρης Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Μπίτος Επιμέλεια φώτων: Γιάννης Δίπλας Ενορχήστρωση : Αντρέας Αποστόλου
Το τραινάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
Κάτω η θάλασσα με ένα καράβι το φεγγάρι ποιο πέρα
Σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
Σε κρατούσα απ το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει
Στα τραγούδια που λέγαμ' οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
Χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την πρόδωσαν
Μια φορά μου 'χες πει δε μπορεί θα το νοιώσανε κι άλλοι
Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
Στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
Κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος πριν δω Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε μόνοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μια φορά μου 'χες πει δε μπορεί θα το νοιώσανε κι άλλοι
Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ...