Στο Μουσείο Βάσως Κατράκη στο Αιτωλικό

«Δε θέλω παρά να εκφράσω την αγάπη και τον ενθουσιασμό μου προς της ζωή. Κάθε στιγμή που μου ανήκει δεν θα ήθελα να είναι παρά ένας χαιρετισμός προς αυτήν. Να εκφράσω την αγάπη μου προς τον άνθρωπο και τη δικιά του ζωή, με τις χαρές, τα βάσανα και το μόχθο της».
Βάσω Κατράκη

Τα έργα της Βάσως Κατράκη είναι παράθυρα ανοιχτά στην ομορφιά του αύριο...
Η αγάπη μου για τη "δουλειά" της, πάντα πρόκληση για μια μικρή παράκαμψη στο γενέθλιο τόπο της.
Σήμερα, αν και η λογική έλεγε ότι το μουσείο της είναι κλειστό, η τύχη μου πρόσφερε ένα μοναδικό δώρο. Λες και άνοιξε μόνο για μένα (χάρη σε μια ειδική ξενάγηση σε άγνωστη ομάδα 10 ατόμων, από ειδικό πάνω στο έργο της)... Τύχη αγαθή!

Ακόμη μια φορά να θαυμάσω...
Τις ψηλόλιγνες αρχετυπικές μορφές της,
τις μάνες με τα παιδιά στην αγκαλιά, τις κατακόρυφες πτώσεις Ικάρων, αλλά και την πτώση του Καραϊσκάκη με το άλογό του, τον αποκεφαλισμό του Άρη Βελουχιώτη, την απόφαση της Αντιγόνης να σκεπάσει τους νεκρούς αδελφούς της παρά την απαγόρευση του Κρέοντα, τις «Μάνες - Πλατυτέρες» καβάλα σε δελφίνια, αλλά και τις ακρωτηριασμένες μάνες, χωρίς κεφάλι και χέρια, με το υπόλοιπο σώμα τους ασπίδα προστασίας στα πληγωμένα παιδιά τους, τους ακρωτηριασμένους κορμούς - σώματα με τα συρματοπλέγματα γύρω τους, τον ήλιο πίσω από σίδερα, αλλά και τα περιστέρια της ειρήνης...
Και το συγκλονιστικό τελευταίο έργο της: το θάνατο με γυναικεία μορφή ντυμένη στα λευκά, να αγκαλιάζει την καλλιτέχνη στοργικά και να τη λυτρώνει, παίρνοντάς την μαζί του, όρθια...

Να εκφράσω κι εγώ με τη σειρά μου, " την αγάπη και τον ενθουσιασμό μου για τη ζωή", που μεταδίδει το έργο της...
Του Αγίου Πνεύματος ανήμερα...