TXC | ΑΡΤΕΜΙΟΣ/ΕΥΘΥΜΙΟΣ - ΞΥΠΝΙΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ (Η ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΘΕΤΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ)

Στίχοι - Ἑρμηνεία: Ἀρτέμιος Φανουργιάκης
Μουσικὴ παραγωγὴ - Προγραμματισμός: Δισκοθέτης Στέφανος (Ἐργαστήριον ἤχου: DSP LAB)
Μῖξις: Δισκοθέτης Στέφανος (Ἐργαστήριον ἤχου: Horizon)
Κιθάρα: Ἰωάννης Νησίδης
Ψηφιακὴ μεταφορά, τελικὴ ἐπεξεργασία ἤχου: Χρῖστος Χατζηστάμου (Athens Mastering)
Digital Mastering: Χρῖστος Τσακιρίδης (Νέα Media)

ΣΤΙΧΟΙ:
ΑΡΤΕΜΙΟΣ (ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ 1)
Ἀκούω τὰ ἴδια εἴκοσι τραγούδια νύκτα–μέρα.
Εἶναι ἡ ἴδια λέρα μιὰ ζωὴ στὸν ἀέρα·
τὸν ἀέρα ποὺ κἄποιοι τὸν μολύνανε μὲ νέφος· 
ρίξαν ἕνα ἔθνος σ’ ἕνα συνεχὲς πένθος.
Γαμῶτο, ἔρχονται κἄτι στιγμὲς ποὺ νοιώθω
παρείσακτος στὸν ἴδιο μου τὸν τόπο.
Νοιώθω νὰ γίνωμαι εὔκολη λεία στὰ θηρία
ποὺ μᾶς κλείσανε σ’ αὐτὴν τὴν πόλη, γιὰ νὰ μᾶς ἐλέγχουν μ’ εὐκολία.
Ἔρχονται πάλι κἄτι στιγμὲς ποὺ μὲ πιάνει ζάλη,
ἐξ αἰτίας τοῦ πολιτισμοῦ ποὺ μοὔχουν ἐπιβάλει.
Εἶναι καὶ αὐτὴ ἡ συνιστῶσα
ποὺ μὲ ἀπομακρύνει συστηματικὰ ἀπὸ τὴν Ἑλληνική μου γλῶσσα,
ρίχνοντάς με πιὸ βαθειὰ μέσα στὴν κόλαση.
Δὲν κρύβεται ἡ μόλυνση τῆς νέας τάξης πραγμάτων
καὶ ἐγὼ συλλογίζομαι πὼς μᾶλλον
τόσα χρόνια ἤμουν: ξύπνιος μέσα στὰ ὄνειρα κἄποιων ἄλλων.

ΕΠΩΔΟΣ
Ἤμουνα ξύπνιος μέσα στὰ ὄνειρα κἄποιων ἄλλων.
Ἤμουν ξύπνιος μέσα στὰ ὄνειρα κἄποιων ἄλλων.

ΑΡΤΕΜΙΟΣ (ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ 2)
Σ’ ἕναν ἀσύμμετρο κόσμο πέφτει πάντα τὸ βλέμμα μου·
μιὰ ἀσυμμετρία ποὺ ἐγείρεται καὶ μέσα μου.
Ἀπ’ τὴν γέννα μου:
τὴν ψυχή, τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμά μου,
ποτίζουν ἀσταμάτητα μὲ δηλητήριο.
Καὶ εἶναι σίγουρο:
κἄποιοι μὲ ὠθοῦνε στὸν κατήφορο·
θέλουνε νεκρὸ κάθε ἐγκεφαλικό μου κύτταρο· 
μὲ κρατᾶν σὲ λήθαργο μέσα ἀπὸ μία στείρα παιδεία·
μοῦ μαθαίνουν ἴσα ἴσα τ’ ἀναγκαῖα, ὥς τε νὰ μπορῶ νὰ τοὺς βγάλω τὴν ἐργασία.
Κἄποιος μὲ τραβάει ἀπὸ τὴν οὐσία καὶ μὲ ρίχνει στῶν φθαρτῶν τὴν δίνη.
Ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς μου λίγο λίγο κλείνει.
Κἄποιος δὲν μ’ ἀφήνει νὰ ξεφύγω ἀπ’ αὐτὸ τὸ περιβάλλον·
κι ἔτσι παραμένω: ξύπνιος μέσα στὰ ὄνειρα κἄποιων ἄλλων.

ΑΡΤΕΜΙΟΣ (ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ 3)
Τὰ πάντα γύρω μου γκρεμίζονται.
Ἀγωνίζομαι νὰ παραμείνω ὄρθιος,
ρίχνοντας μὲ τὸν πυρσό μου φῶς
Ἑλληνικό· τὸ φῶς ἐκεῖνο τὸ ἐπικίνδυνο γιὰ τὸ σκοτάδι.
Θέλω νὰ σβήσω ἀπὸ πάνω μου κάθε σημάδι ἀπὸ τὸ ἄγγιγμά τους.
Θέλω ν’ ἀποκοπῶ ἀπ’ τὰ δεσμά τους.
Δὲν κάνω κήρυγμα,
ἀλλὰ καὶ στὸ στρεβλὸ οἰκοδόμημά τους δὲν γίνομαι πιὰ στήριγμα·
δὲν τραγουδάω τραγουδάκια ἀνέμελα·
θέλω νὰ τὸ δῶ νὰ γκρεμίζεται συθέμελα.
Πᾶμε! Κἀνένας μας δὲν πρέπει νᾆναι:
ξύπνιος μέσα στὰ ὄνειρα κἄποιων ἄλλων.