5. The Bad Poetry Social Club – Ο Γλάρος, 1895

SUBSCRIBE:
The Bad Poetry Social Club

–

SETTA

The Bad Poetry Social Club – Ο Γλάρος, 1895

Στίχοι / Ερμηνεία - Βίνα Σέργη, Π.Ι.Ε.Β
Μουσική σύνθεση / Ηχογράφηση οργάνων / Ενορχήστρωση – Βίκτωρας Φορλίδας
Φωνητικά – Β. Σέργη, Δ. Φραγκούλης
Προγραμματισμός – Βίκτωρας Φορλίδας, Π.Ι.Ε.Β., Β. Σέργη
Ηχογράφηση / Μίξη / Master – Sativa at Black Spot Studio

–

Σκηνοθεσία – Α. Επίθετη, Π.Ι.Ε.Β., MFS
Επεξεργασία / Χρώμα – Έβαν Κακούρης

–

Artwork – Α. Τσοπαναργιά, Omeeros
Γραφιστική επιμέλεια – Emarty
Φωτογραφίες – Ελένη Σπαθή
Typography – Carlos Tuver

Παραγωγή – The Bad Poetry Social Club
Special thanks στον κύριο Γιώργο για την φιλοξενία.

–

LINKS:

The Bad Poetry Social Club

Βίκτωρας Φορλίδας

Α. Επίθετη

Π.Ι.Ε.Β.

Fâné

Βίνα Σέργη

Παναγιώτης Φίκαρης (MFS)

Sativa

Δημήτρης Φραγκούλης

Μαρία Καρέτσου

Aθανασία Τσοπαναργιά

Omeeros

Emarty

Ελένη Σπαθή

Carlos Tuver

Black Spot Studio


#setta #badpoetry #oglaros

[thebadpoetrysocialclub]

ΣΤΙΧΟΙ

Vina Sergi:

Κάποτε είδες έναν γλάρο και τον σκότωσες
Έτσι απλά. Γιατί μπορούσες.
Ήρθε κοντά σου, σε πλησίασε, όταν εσύ είχες άλλου το βλέμμα.
Ήρθε δειλά και του ψιθύρισες
Τώρα θα αγαπάς μόνο εμένα
Είδε πως εσύ δεν ήσουν γλάρος
και κάτι μέσα του το έκανε να μην θέλει να πετάξει ξανά
Και δεν πέταξε
Δεν πέταξε
Δεν πέταξε!
Είχες σημαδέψει καλά
Έμεινε δίπλα σου προσπαθώντας να μοιάσει σε εσένα
Έβγαλε χέρια και σε χάιδευε
Έμαθε την γλώσσα σου, σε άκουγε
Φρόντιζε τις πληγές σου κι ας μάτωνε
Έκανε τα πάντα για να περνάς καλά
Και δεν πέταγε
Δεν πέταγε
Δεν πέταγε!
Κάποτε είδες έναν γλάρο και τον σκότωσες
Απλά τον είδες
Και απλά τον σκότωσες
Είχες σημαδέψει σωστά

Εγώ είμαι γλάρος
Είμαι ένας γλάρος
Εγώ είμαι γλάρος
Είμαι ένας γλάρος
Εγώ είμαι γλάρος
Είμαι ένας γλάρος
Εγώ είμαι o γλάρος
Είμαι ένας γλάρος
Εγώ είμαι ο γλάρος

P.I.E.V.:

Κοίτα αυτά τα χέρια.
Κοίτα τα καλά.
Κάποτε μου έλεγες πως κάνουν θαύματα.

Κοίτα τα χέρια μου.
Κοίτα τα!
Είναι γεμάτα αίματα.

Στέκομαι μπροστά σε έναν γλάρο νεκρό.
Δεν είχα τι άλλο να κάνω
και απλά τον σκότωσα.

Ένα ωραίο θέμα για ένα ποίημα, για ένα τραγούδι, για ένα διήγημα μικρό.

Όλα για σένα.
Θυσία για σένα.
Μπορώ τα πάντα για σένα,
να γίνω αδερφός, σύζυγος, συγγραφέας, μπαμπάς
και εσύ αγάπη μου επέλεξες να γίνω φονιάς.

Κοίτα τι έκανα,
ένα δωμάτιο με ένα γραφείο,
με χιλιάδες γραπτά μέσα στα αίματα
και εγώ στην καρέκλα με το κεφάλι ριγμένο πίσω,
για να σου θυμίσω πως όταν δεν θα έχω τρόπο πια να σε κάνω να χαμογελάς,
θα σου χαρίσω την ζωή μου όλη.

Μόλις μαζεύτηκαν όσοι με αγάπησαν,
όλοι γύρω μου,
στο γραφείο μου.
Είμαι νεκρός.
Ο γλάρος είναι νεκρός.

Μπόρεσα να τον σκοτώσω και το έκανα.
Μπόρεσες να με σκοτώσεις και το έκανες.

Σε παρακαλώ, για τελευταία φορά.
Μην φύγεις ξανά.
Έλα και ζήσε εδώ,
στο δωμάτιο που κάναμε έρωτα πρώτη φορά.
Μην φύγεις ξανά.
Μείνε εδώ.
Κράτα ό, τι θες και πέτα ό, τι πονά.

Άλλαξε χρώμα στους τοίχους,
άλλαξε κουρτίνες, άλλαξε φωτιστικά.
Μα μείνε.
Σίγουρα δεν τα έκανα όλα σωστά,
Δεν το ήθελα,
δεν το ήθελα,
δεν το ήθελα.

Πόνεσα άλλες στην προσπάθεια μου να σε εκδικηθώ,
ήπια ως στο σημείο που να μην μπορώ να θυμηθώ,
σκότωσα κάθε τι μέσα μου καλό,
που θα με έκανε να μπορώ να αγαπηθώ.
Και τέλος, σκότωσα εμένα τον ίδιο,
για να πάω να ζητήσω λόγο από τον Θεό.
Γιατί αξίζει τόσος πόνος σε κάθε άνθρωπο που αγαπά;

Άνοιξα μια τρύπα στο στέρνο μου,
να δεις μέσα.
Για να βρεις ένα καταφύγιο
και κάπου να νιώθεις σπίτι και λίγο ζεστά.