Καταχνιά - Επικίνδυνοι φίλοι

Καταχνιά - Επικίνδυνοι φίλοι

Κάπου σκόνταψα δεν ισορρόπησα
με το χαρούμενο πλήθος
μπαλόνια χρώματα υπέροχη μέρα
και εγώ βρωμάω ζωή
νευρόσπαστων παραγωγής θερμοκήπιο
μα εγώ καλοκαίρια δε ζω
σακατεμένο μοιάζει το αδύνατο
σε νήμα το εφικτό

Και έχω ξεμείνει
με ένα σωρό επικίνδυνους φίλους
και έχω ξεμείνει
αγριολούλουδο σε ξένους κήπους
και έχω ξεμείνει
γελωτοποιός στην αυλή των ανδρείκελων
και έχω ξεμείνει
τώρα γεννιέμαι πάλι το Μάρτιο

Ξέρεις ρε μάνα
μα ένα κομμάτι μου πηδάει στον Απρίλιο
ξέρεις ρε μάνα
και έχω απομείνει μονάχος στο Μάρτιο
ξέρεις ρε μάνα
στη συντροφιά μιας αυτόχειρας ποιήτριας
ξέρεις ρε μάνα
σβήνω κεράκια μονάχα στη λύπη τους

Τώρα ερωτεύομαι μονάχα τη νύχτα
εκκολαπτόμενος δαίμονας
σέρνω μαζί μου όλο το σκοτάδι της
νευρόσπαστο δίχως νήμα
άγρυπνο βλέμμα κόκκινα μάτια
και να μοιράζω χαρά
φτύνω γεμάτες πύον ελπίδες
ιδέα χωρίς σωθικά