KATAXNIA - Επικίνδυνοι Φίλοι

κάπου σκόνταψα δεν ισορρόπησα
με το χαρούμενο πλήθος
μπαλόνια χρώματα υπέροχη μέρα
και εγώ βρωμάω ζωή
νευρόσπαστων παραγωγής θερμοκήπιο
μα εγώ καλοκαίρια δε ζω
σακατεμένο μοιάζει το αδύνατο
σε νήμα εφικτό

και έχω ξεμείνει
με ένα σωρό επικίνδυνους φίλους
και έχω ξεμείνει
αγριολούλουδο σε ξένους κήπους
έχω ξεμείνει
γελωτοποιός στην αυλή των ανδρείκελων
έχω ξεμείνει
τώρα γεννιέμαι πάλι το μάρτιο

ξέρεις ρε μάνα
ένα κομμάτι μου πηδάει στον απρίλιο
ξέρεις ρε μάνα
και έχω ξεμείνει μονάχος στο μάρτιο
ξέρεις ρε μάνα
στη συντροφιά μιας αυτόχειρα ποιήτριας
ξέρεις ρε μάνα
σβήνω κεράκια μονάχα στη λύπη τους

τώρα ερωτεύομαι μονάχα τη νύχτα
εκκολαπτόμενος δαίμονας
σέρνω μαζί μου όλο το σκοτάδι της
νευροσπαστό δίχως νήμα
άγρυπνο βλέμμα κόκκινα μάτια
και να μοιράζω χαρά
φτύνω γεμάτες πύον ελπίδες
ιδέα χωρίς σωθικά

Dark crust from members of Επιθανάτιος Ρόγχος