Ιστορίες που σου ζεσταίνουν την ψυχή - Ο τεράστιος πράσινος φιόγκος

«Ιστορίες που σου ζεσταίνουν την ψυχή» – Συλλογή χριστουγεννιάτικων διηγημάτων
Συλλογικό έργο
Επιμέλεια: Μαρία Α. Καρμίρη
Έκδοση: Tales of the Mind
Άδεια διανομής: Ελεύθερη διάθεση
Έτος έκδοσης: 2020
"Ο τεράστιος πράσινος φιόγκος" - Ελένη Μπινιάρη
Η Πηνελόπη έστρεψε το χλωμό πρόσωπό της ψηλά και, μέσα στα σκουρόχρωμα μάτια της, καθρεφτίστηκαν τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα, που ζωγράφιζαν περίτεχνα σχέδια στο μαύρο φόντο του ουρανού.
Οι φωνές και τα έντονα γέλια που ηχούσαν στα αυτιά της την έκαναν να ρίξει μια ματιά στα γύρω σπίτια. Όλοι ήταν καλοντυμένοι μέσα στα γιορτινά τους ρούχα και υποδέχονταν τον νέο χρόνο με σφιχτές αγκαλιές και τα πιο λαμπερά τους χαμόγελα.
Ένα δάκρυ ακροβατούσε στην άκρη του ματιού της και, πριν προλάβει να κυλήσει ζεστό στο μάγουλο της, η Πηνελόπη γύρισε το κεφάλι της ξανά στα πυροτεχνήματα.
Έσβηναν σιγά σιγά και ο ουρανός έπαιρνε πάλι το σκούρο, μαύρο χρώμα του.
Τύλιξε σφιχτά το μάλλινο σάλι της, που ανέμιζε, γύρω από τους ώμους της και μπήκε πάλι βιαστικά στο σπίτι. Πλησίασε το τζάκι, άπλωσε τα κοκαλωμένα χέρια της κοντά στη φωτιά και μόλις ένιωσε ότι μπορούσε να τα κουνήσει με ευκολία, έπιασε την κανάτα με το ζεστό κρασί και γέμισε το ποτήρι της.
«Καλή χρονιά, παιδιά μου, με υγεία» αναστέναξε δυνατά καθώς οι μυρωδιές από την κανέλα και τα άνθη πορτοκαλιού γαργαλούσαν τον ουρανίσκο της.
Έκλεισε τα μάτια της και παρέδωσε το κορμί της στην αγκαλιά της δερμάτινης πολυθρόνας. Σαράντα χρόνια ζούσε σε εκείνο το σπίτι και κάθε Πρωτοχρονιά ήταν ξεχωριστή και όμορφη, γεμάτη γέλια και τραγούδια. Η σιωπή που απλωνόταν γύρω της, μαζί με το γλυκό κρασί, την έκαναν να χαλαρώσει δίπλα στη ζεστασιά της φωτιάς.
Ξαφνικά, ένας δυνατός ήχος ακούστηκε και άνοιξε τα μάτια της σαστισμένη.
Κοίταξε το ρολόι στον τοίχο• έδειχνε μία και σαράντα. Είχε αποκοιμηθεί αρκετή ώρα, ένιωθε όμως αδύναμη να σηκωθεί και έκλεισε πάλι τα μάτια της.
Ο ήχος ακούστηκε ξανά, πιο επίμονος αυτή τη φορά -ερχόταν από έξω. Η καρδιά στο στήθος της χτυπούσε δυνατά. Έπιασε το σίδερο που είχε δίπλα στο τζάκι, για να ανακατεύει τα κούτσουρα, και πλησίασε την πόρτα.
«Ποιος είναι;» φώναξε.
Ο χτύπος γινόταν όλο και πιο γρήγορος. Άναψε το έξω φως και δειλά δειλά μισάνοιξε την πόρτα, ίσα που χωρούσε το κεφάλι της, για να δει τι συνέβαινε. Ένα κουτί.
Ένα γυαλιστερό κόκκινο κουτί με έναν τεράστιο πράσινο φιόγκο βρισκόταν στο κατώφλι
της. Δεν έβλεπε τίποτα άλλο. Έμεινε λίγα λεπτά ακίνητη και ξάφνου, με μια γρήγορη κίνηση, άνοιξε διάπλατα την πόρτα και έσκυψε να το πιάσει.
«Έκπληξηηηηη».
«Αααα» πετάχτηκε στον αέρα και το σίδερο έφυγε από το χέρι της.
«Γιαγιά σε τρομάξαμε;» η μικρή Πόπη έτρεξε να την αγκαλιάσει.
«Καλή χρονιά» φώναξαν με μια φωνή οι υπόλοιποι.
Η Πηνελόπη ανοιγόκλεισε γρήγορα τα μάτια της απορημένη.
«Μαμάκα, καλή χρονιά» η κόρη της πλησίασε και της χάιδεψε το πρόσωπο.
«Τι κάνετε εδώ; Πώς ήρθατε;».
«Μανουλίτσα, μόνη θα σε αφήναμε τέτοια μέρα; Συγγνώμη που αργήσαμε, θα σου τα εξηγήσουμε όλα» τη φίλησε γλυκά ο κανακάρης της και η καρδιά της αγαλλίασε.
«Πάμε μέσα, θα κρυώσετε» άνοιξε τρυφερά τα χέρια της και τους αγκάλιασε.
Το σπίτι, μέσα σε μια στιγμή, γέμισε φως από τα γέλια και τα τραγούδια όλων και τα μάτια της Πηνελόπης έλαμψαν πάλι σαν δυο μικρά, πολύχρωμα πυροτεχνήματα.
#χριστουγεννιατικεςιστοριες