Ιστορίες που σου ζεσταίνουν την ψυχή - Σαν Αληθινοί

Показать описание

«Ιστορίες που σου ζεσταίνουν την ψυχή» – Συλλογή χριστουγεννιάτικων διηγημάτων
Συλλογικό έργο
Επιμέλεια: Μαρία Α. Καρμίρη
Έκδοση: Tales of the Mind
Άδεια διανομής: Ελεύθερη διάθεση
Έτος έκδοσης: 2020
"Σαν αληθινοί" - Χριστίνα Ποτήρη
Έκανα να τεντωθώ, αλλά ήταν αδύνατον. Προσπάθησα λίγο να ισιώσω τον
κορμό μου, δεν τα κατάφερνα όμως . Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι ξεκουράστηκα αρκετά
όλους αυτούς τους μήνες. Ιδιαίτερα, στην αρχή, το χρειαζόμουν, μετά την ορθοστασία
των τελευταίων είκοσι τεσσάρων ημερών.
Αν υπολόγιζα σωστά, ήμουν κλεισμένο τριακόσιες σαράντα δύο μέρες. Όχι και
λίγες. Σε αυτό το διάστημα, βέβαια, υπήρχε μια αναστάτωση. Ο ύπνος μου διεκόπη
αρκετές φορές• άνοιγε κι έκλεινε η πόρτα και το φως. Τέσσερις, για να πάρουν τις
βαλίτσες, τέσσερις, για να τις αφήσουν, άλλη, για να πάρουν την ομπρέλα με τις καρέκλες,
μετά να τις ξαναβάλουν πίσω. Μετά έψαχναν κάτι κουτιά με φωτογραφίες.
Όταν έφτασαν οι τριακόσιες μέρες, άρχισα να μουδιάζω από την πολύ ξάπλα.
Ανυπομονούσα να κάνω την εμφάνιση μου. Δύο μέτρα κορμοστασιά, αλλά έτσι όπως με
είχαν τοποθετήσει, ένιωθα κοντό.
Στις τριακόσιες σαράντα δύο μέρες, άκουσα την πόρτα που άνοιγε και μαζί παιδικές
φωνές και παλαμάκια. Δυο χέρια σαν δαγκάνες με έπιασαν και με τράβηξαν προς τα κάτω.
Η χαρά μου, όταν επιτέλους είδα το φως, ήταν ανυπολόγιστη.
Κοίταξα γύρω μου, ο χώρος ήταν γνωστός. Τα πρόσωπα που με κοίταζαν ήταν
τα ίδια, εδώ και τέσσερα χρόνια, μόνο τα δύο μωρά, που είχα δει την προηγούμενη χρονιά,
τώρα περπατούσαν και μιλούσαν.
Σιγά σιγά, ανέκτησα πάλι το ύψος μου. Δύο και δέκα παρακαλώ. Κούκλος. Άρχισα
να τεντώνομαι. Σκέτη απόλαυση. Απέναντί μου, ήταν ο καθρέφτης και κοιτάχτηκα με
τρόπο. Με θαύμασα με τέτοιο παράστημα που είχα.
Μετά άρχισε η περιποίηση. Το γλυκό πράσινο χρώμα μου έκανε τέλειους
συνδυασμούς με το κόκκινο, το χρυσό, το ασημί, το μπορντώ. Τα μέλη μου βάραιναν
γλυκά από μπάλες, αγγελάκια, αστεράκια, καμπανούλες που καθόντουσαν πάνω στα
κλαδιά μου. Ήμασταν χωρισμένοι τριακόσιες σαράντα δύο μέρες. Μου ερχόντουσαν
δάκρυα που βρισκόμασταν πάλι όλοι μαζί.
Το ένα από τα δύο μικρά παιδιά ήρθε κοντά μου και έβαλε μια χρυσή κλωστή που
πάνω της κρεμόταν μια πανέμορφη νεράιδα -δεν την είχα ξαναδεί. Στο από πάνω κλαδί,
ήρθε το άλλο παιδάκι και μου κρέμασε έναν καρυοθραύστη ντυμένο με κοκκινόμαυρα
ρούχα, που δε μου θύμιζε τίποτα. Έκανα νόημα στα στολίδια να καλωσορίσουν τους καινούργιους μας φίλους. Η ασημένια μπάλα, από το τέταρτο κλαδί, γύρισε λίγο και τα
κοίταξε.
Η τελευταία λεπτομέρεια στο στόλισμα μου ήταν το κόκκινο αστέρι στην κορυφή
μου. Η μορφή μου είχε πια ολοκληρωθεί. Γύρισα περήφανα προς τον καθρέφτη και είδα το
είδωλό μου. Την πολυτελή μου εμφάνιση συμπλήρωσαν τρεις σειρές φωτάκια που
αγκάλιασαν τον κορμό μου. Ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος.
Όλο το βράδυ τα φωτάκια αναβόσβηναν ρυθμικά και ζέσταιναν την καρδιά μου.
Τα στολίδια χουχούλιασαν πάνω στα φουντωτά μου κλαδιά και έκατσαν πιο αναπαυτικά.
Η μικρή νεράιδα τρεμόπαιξε τα μάτια της στον καρυοθραύστη. Εκείνος άπλωσε το χέρι
του και της χάιδεψε τα ξανθά της μαλλιά. Η καμπανούλα κουνήθηκε δεξιά και αριστερά και
έβγαλε μικρούς χαρούμενους ήχους. Η ασημένια μπάλα στο τέταρτο κλαδί έσπρωξε τη
νεράιδα και τη βοήθησε να ανέβει πιο ψηλά για να είναι δίπλα στον ξύλινο καρυοθραύστη.
Όλα ήταν τέλεια Σε λίγες μέρες, ξημέρωναν Χριστούγεννα κι ήμασταν όλοι εκεί,
τόσο όμορφοι….σαν αληθινοί.
#χριστουγεννιατικεςιστοριες