filmov
tv
Orich - Εδώ δεν αγαπάς, εδώ έρπεσαι

Показать описание
Την αγάπη κατάπια σαν ερπετό και περιφέρομαι…
Beat: Zero (negative form)
μείξη: Δημήτρης fer de lance
rec: Ventric
βίντεο: atro
~απότομα κλείσε την πόρτα όταν φύγεις,
το φίδι σε φιλά σαν φίλη,
σου οφείλω πολλά.. αυτή με πυροβολά,
και ζητά να της δώσω καρδιά.
σαν κλαδιά από τα φυλλοβόλα
ότι και να χαμε το χουμε ρίξει.
ρίψη από τον 19ο όροφο,
κατά την πτώση μαθαίνω με τον εωσφόρο τανγκό.
δαγκώνει τα χείλη της όταν κοιτά με το βλέμμα σαν πρόστυχο.
θλίψη και καύλα κι αγάπη και μίσος.
εμπρός λοιπόν.
τη σκέφτομαι ενώ περπατώ πάνω απ τους αμπελόκηπους.
πάνω απ τη γη πετώ σαν φεγγαρόλυκος.
ολικώς δικός σου, όλος κι ολόκληρος
κι ολοκληρώνω αυτό τον κύκλο μόνος μου,
μισός στο μισοσκόταδο.
Ισορροπία δεν παίζει, παίζει σιρόπι κι ιώδιο,
να βάζω στη πληγή μου ενώ ματώνει.
Σου χει κάνει τόσα, μα λυγίζεις αν σου πει ότι κρυώνει.
Και τα χω φτύσει, πως να βρω τώρα ξανά αντοχές;
Ό,τι είχα χτίσει απ την αρχή, νιώθω σα να το καις.
Μονομαχώ ένα κάρμα, μόνος τίγκα στις αναποδιές.
Κι αυτοί που με “αγαπούσαν”, με δαγκώσαν σα να ταν οχιές.
Μέσα στη κόλαση, κάνω οδοιπορικό.
Ερωτευμένη αυτή με έναν λίγο διπολικό.
Σνιφάρω όλο της το σώμα, σαν ναρκωτικό.
~Τη γλείφω σα να ναι αστερόσκονη,
όσο κοιτώ το φως στο βυθό.
Με ένιωσε σήμερα.
Μόνοι μας αύριο.
Φορά το δαχτυλίδι μου η κόρη στην άβυσσο.
Κουμπώνω εισπνοή από αιθέρα κι οκτάνιο
κι οι καρχαρίες φάγαν τα πλάσματα στο ναυάγιο.
Πόσο θα θελα να στα πω, μα είμαι στα ξεχασμένα..
Σε έχω στα χέρια μου μαμά, πέφτει στη τέφρα αίμα.
Έχασα πρώτα μια κοπέλα, έναν γονιό, μετά έχασα και μένα
για αυτό και έχει αξία, όταν ενώσαμε τότε χέρια.
Γιατί ήταν η πρώτη φορά που κάποιον βρήκα..
Φέρνει την μυρωδιά σου ο άνεμος δώρο.
Όσο το πίστεψα τόσο κατάπια πίκρα,
μα πάλι καλά να λες αφού με πρόλαβαν τότε στο ασθενοφόρο.
Και το αμάξι που ήσουν συνοδηγός με προσπέρασε.
Κάτω απ την τρύπια ομπρέλα, πως χωρέσαν 3 εραστές;
Κοιτάμε ηλιοβασίλεμα, ξαπλωμένοι σε αμυγδαλιές.
Κι άμα αλλάξουμε μάτια, μάθε τι βλέπει το τέρας. Δες:
Απέραντες φρίκες,
στο φως φωσφορίζουνε πέτρες,
καίγονται στο τζάκι της χέρι χέρι 2 μαριονέτες,
υπέροχες.
Ελέγχουν την ζωή μου κουκλοπαίκτριες.
Δέθηκες και δέθηκα, τι το θελες;
έλα ντε..
Γελάτε πολλοί, πολύ αν σας γαμήσω θα ντρέπεστε.
εδώ δεν αγαπάτε, εδώ έρπεστε!
Σκέφτομαι αν υπήρχε μέρα, που να μην σε σκέφτομαι
κι αν το να μην σε σκέφτομαι ελέγχεται, μα δεν…
Μαθαίνω να δένομαι, με δεδομένο να δένω με κρίκο το μηδέν.
Τομή στην Εδέμ.
Ο Όφις στήνεται,
γίνεται εκείνη, γυμνή γυνή που μου δίνεται
και τη βλέπω στα κτελ,
έχω στάχτες στα μάτια κι ένα «σε αγαπώ» απ το χθες,
που το πιστεύω ακόμα κι αν ήταν ειλικρινές τότε επιστρέφω.
Γαμάει αν άλλαξες πραγματικά, αλλά αν δεν άλλαξες «γαμήσου» ξηγημένο
κι έχω οξύ χυμένο, πάνω στις πληγές μου,
ευτυχώς που κάτι ξέρει από επιδέσμους..
Beat: Zero (negative form)
μείξη: Δημήτρης fer de lance
rec: Ventric
βίντεο: atro
~απότομα κλείσε την πόρτα όταν φύγεις,
το φίδι σε φιλά σαν φίλη,
σου οφείλω πολλά.. αυτή με πυροβολά,
και ζητά να της δώσω καρδιά.
σαν κλαδιά από τα φυλλοβόλα
ότι και να χαμε το χουμε ρίξει.
ρίψη από τον 19ο όροφο,
κατά την πτώση μαθαίνω με τον εωσφόρο τανγκό.
δαγκώνει τα χείλη της όταν κοιτά με το βλέμμα σαν πρόστυχο.
θλίψη και καύλα κι αγάπη και μίσος.
εμπρός λοιπόν.
τη σκέφτομαι ενώ περπατώ πάνω απ τους αμπελόκηπους.
πάνω απ τη γη πετώ σαν φεγγαρόλυκος.
ολικώς δικός σου, όλος κι ολόκληρος
κι ολοκληρώνω αυτό τον κύκλο μόνος μου,
μισός στο μισοσκόταδο.
Ισορροπία δεν παίζει, παίζει σιρόπι κι ιώδιο,
να βάζω στη πληγή μου ενώ ματώνει.
Σου χει κάνει τόσα, μα λυγίζεις αν σου πει ότι κρυώνει.
Και τα χω φτύσει, πως να βρω τώρα ξανά αντοχές;
Ό,τι είχα χτίσει απ την αρχή, νιώθω σα να το καις.
Μονομαχώ ένα κάρμα, μόνος τίγκα στις αναποδιές.
Κι αυτοί που με “αγαπούσαν”, με δαγκώσαν σα να ταν οχιές.
Μέσα στη κόλαση, κάνω οδοιπορικό.
Ερωτευμένη αυτή με έναν λίγο διπολικό.
Σνιφάρω όλο της το σώμα, σαν ναρκωτικό.
~Τη γλείφω σα να ναι αστερόσκονη,
όσο κοιτώ το φως στο βυθό.
Με ένιωσε σήμερα.
Μόνοι μας αύριο.
Φορά το δαχτυλίδι μου η κόρη στην άβυσσο.
Κουμπώνω εισπνοή από αιθέρα κι οκτάνιο
κι οι καρχαρίες φάγαν τα πλάσματα στο ναυάγιο.
Πόσο θα θελα να στα πω, μα είμαι στα ξεχασμένα..
Σε έχω στα χέρια μου μαμά, πέφτει στη τέφρα αίμα.
Έχασα πρώτα μια κοπέλα, έναν γονιό, μετά έχασα και μένα
για αυτό και έχει αξία, όταν ενώσαμε τότε χέρια.
Γιατί ήταν η πρώτη φορά που κάποιον βρήκα..
Φέρνει την μυρωδιά σου ο άνεμος δώρο.
Όσο το πίστεψα τόσο κατάπια πίκρα,
μα πάλι καλά να λες αφού με πρόλαβαν τότε στο ασθενοφόρο.
Και το αμάξι που ήσουν συνοδηγός με προσπέρασε.
Κάτω απ την τρύπια ομπρέλα, πως χωρέσαν 3 εραστές;
Κοιτάμε ηλιοβασίλεμα, ξαπλωμένοι σε αμυγδαλιές.
Κι άμα αλλάξουμε μάτια, μάθε τι βλέπει το τέρας. Δες:
Απέραντες φρίκες,
στο φως φωσφορίζουνε πέτρες,
καίγονται στο τζάκι της χέρι χέρι 2 μαριονέτες,
υπέροχες.
Ελέγχουν την ζωή μου κουκλοπαίκτριες.
Δέθηκες και δέθηκα, τι το θελες;
έλα ντε..
Γελάτε πολλοί, πολύ αν σας γαμήσω θα ντρέπεστε.
εδώ δεν αγαπάτε, εδώ έρπεστε!
Σκέφτομαι αν υπήρχε μέρα, που να μην σε σκέφτομαι
κι αν το να μην σε σκέφτομαι ελέγχεται, μα δεν…
Μαθαίνω να δένομαι, με δεδομένο να δένω με κρίκο το μηδέν.
Τομή στην Εδέμ.
Ο Όφις στήνεται,
γίνεται εκείνη, γυμνή γυνή που μου δίνεται
και τη βλέπω στα κτελ,
έχω στάχτες στα μάτια κι ένα «σε αγαπώ» απ το χθες,
που το πιστεύω ακόμα κι αν ήταν ειλικρινές τότε επιστρέφω.
Γαμάει αν άλλαξες πραγματικά, αλλά αν δεν άλλαξες «γαμήσου» ξηγημένο
κι έχω οξύ χυμένο, πάνω στις πληγές μου,
ευτυχώς που κάτι ξέρει από επιδέσμους..
Комментарии