Ο σερέτης - Γιώργος Κάβουρας 1935 (Ι.Μοντανάρη)

Ο σερέτης - Γιώργος Κάβουρας
Δίσκος: Parlophon B-21838 .
Σύνθεση: Ιάκωβος Μοντανάρης
Αθήνα, 1935

διεύθυνση ορχήστρας: Σπύρος Περιστέρης

ορχήστρα με 2 κιθάρες (Σπ.Περιστέρης, Κώστας Σκαρβέλης),
βιολί (Γιάννης Δραγάτσης) και μπαγλαμά (Σωτήρης Γαβαλάς)
_______________________________________________________
Σερέτης είμαι, χασικλής, κοτσάνι τη περνάω
και σα μου λάχει νταβατζής, στρωτή την αμολάω

Μα σαν μου λάχει σταυρωτής, ευθύς την αμολάω
τη πάπια και τη παλαβή κάνω και δε μιλάω

Μαστούρης πάντα τη περνώ και με σερετιλίκι
τις γκόμενες τις εξηγώ με το τσιγαριλίκι

-Γεια σου Κάβουρα!

Χαρμάνης ώρες δε βαστώ, πάω για να φουμάρω
μες στου ντερβίση το τεκέ, που τον πατάει η Μάρω

_______________________________________________________
Βαρύ χασικλίδικο ρεμπέτικο λίγο πριν
την απαγόρευση του χασίς.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει σε αυτό το τραγούδι
ο διαχωρισμός του χασικλή από τους μαστροπούς,
αλλά και ο φόβος και η αντιπάθεια προς τις δυνάμεις
καταστολής, που εδώ καταγράφονται με τον
βαρύτατο χαρακτηρισμό ''σταυρωτής''

Είναι η παρθενική εμφάνιση του Γ.Κάβουρα
ως τραγουδιστή στη δισκογραφία, ύστερα από 10ετή
επιτυχή παρουσία στο πάλκο ως μουσικού
(όπου έπαιζε βιολί, σαντούρι και κιθάρα)

Παναγιώτης Κουνάδης, Τα ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ, ένα ταξίδι στο λαϊκό τραγούδι των Ελλήνων.2010

[elenaluneva]

The quality of being a serrat, that is, zorik, bully, mischievous in the good sense of the word <turkish şirret <arabic sharrat

EXAMPLES

In Drapetsona the behavior of rebetitsa is proverbial. Here and until '29, its basic character is prototyped. A model of a free woman, a woman with a wit and a seretilla, who has the audacity, the guts, to go against the conventional ethics, the ... compassion of the many, who is not indulged in for no one, is indulged in no one, and who claims a position and rights equal to those of the male dude. To a woman who is not sleeping, but a supreme female, but she alone makes her choices even in her personal. So in rebetiko life it has a dominant position. And let's call it the cunning conservative deans "pasticia, " alanara. The more they knew, the more they said. And then came some late "lexicographers" - etymologists and (unfortunately) to this day identify alanites and alienates with luck, truth. ( Babis Mokos)