Κ.Π.Τ.Σ. - Ανεξάρτητος

rec : Πτέρυγα Β
lyrics/mix : MIC aka Κρυπτογράφος
2015
k1

ανεξαρτητος παντα εθελα να ημουν
να κτιζω μονος μου οπως θελω την ζωη μου
ποττε μου εν μου αρεσκε για καποιον να 'μαι σκλαβος
γιατι παντα επιστευκα τουτο πως ηταν λαθος

τζαι που μιτσις εβαλα στοχο
ειπα εν να μαι ελευθερος
ωσπου κατι να με φυλακισει
τα χρονια εφευκασιν τζαι ενομιζα πως
εκαμνα ζωη τζαι οτι το τζελλι για μεναν ηταν να αρκησει

ομως εν αρκεισε,ειρτεν τζινη η ωρα
τζαι εξερα καλα πως εν μπορω να παω πισω
το παρελθον μου εν μπορω να το αλλαξω
ομως ξερω πως μπορω το μελλον μου να το χτισω εγιω

''παρον''μια λεξη σκεττη αποτυχια
τζαι ομως ξερω πως εν το κλειδη για την ελευθερεια
γιατι το ''τωρα'' εν τωρα
ο χρονος εν υπαρχει
αν λαβεις υποψη τον χρονο γεμωννεις λαθη

μια ζωη εχω
μες τουντον κοσμο γυρευκω κατι καλλυττερο
θελω να πιστεψω στο απιστευτο
για να μεν πω ποττε οτι τα ορια μου τελιωνουν μολις ρεξω το πρωτο συννεφο

τζ'εν πειραζει ρε ουλλοι καμνουν λαθη
το θεμα ενι ποιος εππεσεν τζαι ποιος εξανασταθηκε στα ποθκια του
οποιος εμετανιωσε για την ζωη του
εβαλεν τελος εφιεν πριν την ωρα του

τζαιη ζωη μας εξαρταται που μας
εν στα δυσκολα που εν να φανεις με οσα περνας
εν να σκευτεσαι διαφορα
εν να φανει το ποσο δυνατος εισαι που εν να σου παν ουλλα αναποδα

τζιαμε που εν ναν σκατα η μερα σου
εν τζιαμε που εν να νομιζεις οτι η ζωη σου εννεν μες τα σχιερκα σου
ομως πιστεψε με..εν να την εσχιης μες την χουφτα σου
που εν να εσχιες οπλο οπλισμενο μες τα μουτρα σου

μεν το καμεις ....εν αξιζει
εννεν λυση ,εν σε γλυτωννει που τα προβληματα σου
γινε αθρωπος που θελει να ζησει
το πρωτο βημα ...μαθε να ελεγχεις τα συναισθηματα σου
δευτερο βημα .... χτιστον χαραχτηρα σου

το τριτο βημα γινε ο συγγραφεας της μοιρας σου
να εσχιης πιστη για να ζεις με μιαν ελπιδα
τζαι η φωθκια σου εν ναν αφτουμενη οσον υπαρχουν ξυλα

πριν ναν αργα πιεννε λατρεψε την φυση
εναν περιπατο πας το βουνο πριν να δυση ο ηλιος
ειμαι τυπος,που εκτιμα πολλα τον τοπο του
τζαι τα τοπια που εσχιη η κυπρος

λατρευκω να αναπνεω καθαρον αερα
λατρευκω τα βουνα,την θαλασσα ,το χωμα τζαι το φως της μερας
τους ποταμου, τα φυτα ,τα ζωα , την σκια
κατω που το δεντρο που τουτα εν τα θωρει κανενας

εν τα εκτιμα κανενας
γιατι εμαθαν να εκτιμουσιν
μονον οσα εν δικα τους
οτι εν πας το ονομα τους:
τα σπιθκια τους,της εταιριες
τα καταστηματα τους,τα αυτοκινητα τους

εν να ερτει τζινη μερα που εν να μετανιωσουν
που εν εζησαν την ζωη που ειχαν μπροστα τους
πλεον ξερω ...πως ζιω σ έναν ψευτικο κοσμο με σκλαβους
τζαι εν θελω να γινω ποττε μου οπως τους αλλους