The myth of lost Atlantis

[24d] «… πολλὰ μὲν οὖν ὑμῶν καὶ μεγάλα ἔργα τῆς πόλεως τῇδε γεγραμμένα θαυμάζεται,
[24e] πάντων μὴν ἓν ὑπερέχει μεγέθει καὶ ἀρετῇ·
λέγει γὰρ τὰ γεγραμμένα ὅσην ἡ πόλις ὑμῶν ἔπαυσέν ποτε δύναμιν,
ὕβρει πορευομένην ἅμα ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν,
ἔξωθεν ὁρμηθεῖσαν ἐκ τοῦ Ἀτλαντικοῦ πελάγους.
τότε γὰρ πορεύσιμον ἦν τὸ ἐκεῖ πέλαγος·
νῆσον γὰρ πρὸ τοῦ στόματος εἶχεν ὃ καλεῖτε, ὥς φατε, ὑμεῖς Ἡρακλέους στήλας,
ἡ δὲ νῆσος ἅμα Λιβύης ἦν καὶ Ἀσίας μείζων,
ἐξ ἧς ἐπιβατὸν ἐπὶ τὰς ἄλλας νήσους τοῖς τότε ἐγίγνετο πορευομένοις,
[25a] ἐκ δὲ τῶν νήσων ἐπὶ τὴν καταντικρὺ πᾶσαν ἤπειρον τὴν περὶ τὸν ἀληθινὸν ἐκεῖνον πόντον.
τάδε μὲν γάρ, ὅσα ἐντὸς τοῦ στόματος οὗ λέγομεν,
φαίνεται λιμὴν στενόν τινα ἔχων εἴσπλουν·
ἐκεῖνο δὲ πέλαγος ὄντως ἥ τε περιέχουσα αὐτὸ γῆ παντελῶς ἀληθῶς ὀρθότατ᾽ ἂν λέγοιτο ἤπειρος.
ἐν δὲ δὴ τῇ Ἀτλαντίδι νήσῳ ταύτῃ μεγάλη συνέστη καὶ θαυμαστὴ δύναμις βασιλέων,
κρατοῦσα μὲν ἁπάσης τῆς νήσου,
πολλῶν δὲ ἄλλων νήσων καὶ μερῶν τῆς ἠπείρου·
[25b] πρὸς δὲ τούτοις ἔτι τῶν ἐντὸς τῇδε Λιβύης μὲν ἦρχον μέχρι πρὸς Αἴγυπτον,
τῆς δὲ Εὐρώπης μέχρι Τυρρηνίας.
αὕτη δὴ πᾶσα συναθροισθεῖσα εἰς ἓν ἡ δύναμις
τόν τε παρ᾽ ὑμῖν καὶ τὸν παρ᾽ ἡμῖν καὶ τὸν ἐντὸς τοῦ στόματος πάντα τόπον
μιᾷ ποτὲ ἐπεχείρησεν ὁρμῇ δουλοῦσθαι.
τότε οὖν ὑμῶν, ὦ Σόλων, τῆς πόλεως ἡ δύναμις εἰς ἅπαντας ἀνθρώπους διαφανὴς ἀρετῇ τε καὶ ῥώμῃ ἐγένετο·
πάντων γὰρ προστᾶσα εὐψυχίᾳ καὶ τέχναις ὅσαι κατὰ πόλεμον,
[25c] τὰ μὲν τῶν Ἑλλήνων ἡγουμένη, τὰ δ᾽ αὐτὴ μονωθεῖσα ἐξ ἀνάγκης τῶν ἄλλων ἀποστάντων,
ἐπὶ τοὺς ἐσχάτους ἀφικομένη κινδύνους,
κρατήσασα μὲν τῶν ἐπιόντων τρόπαιον ἔστησεν,
τοὺς δὲ μήπω δεδουλωμένους διεκώλυσεν δουλωθῆναι,
τοὺς δ᾽ ἄλλους, ὅσοι κατοικοῦμεν ἐντὸς ὅρων Ἡρακλείων,
ἀφθόνως ἅπαντας ἠλευθέρωσεν.
ὑστέρῳ δὲ χρόνῳ σεισμῶν ἐξαισίων καὶ κατακλυσμῶν γενομένων,
μιᾶς ἡμέρας καὶ νυκτὸς χαλεπῆς ἐπελθούσης,
[25d] τό τε παρ᾽ ὑμῖν μάχιμον πᾶν ἁθρόον ἔδυ κατὰ γῆς,
ἥ τε Ἀτλαντὶς νῆσος ὡσαύτως κατὰ τῆς θαλάττης δῦσα ἠφανίσθη·
διὸ καὶ νῦν ἄπορον καὶ ἀδιερεύνητον γέγονεν τοὐκεῖ πέλαγος,
πηλοῦ κάρτα βραχέος ἐμποδὼν ὄντος,
ὃν ἡ νῆσος ἱζομένη παρέσχετο.»

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΝ

Πολλά και μεγάλα τα επιτεύγματα της Πόλης σας ω Αθηναίοι.
Και μεις τα βλέπουμε γραμμένα και τα θαυμάζουμε.
Υπάρχει όμως και ένα από αυτά,
που υπερέχει όλων των άλλων.
Είναι αυτό που βρίσκεται χαραγμένο πάνω στους πάπυρους μας.
Εκεί ιστορείται, πως η Πόλης σας απέκρουσε και σταμάματησε
μιά μεγάλη δύναμη που διέπραξε ύβρη,
όταν έκανε εκστρατεία εναντίον της Ευρώπης και της Ασίας.
Η δύναμη αυτή ξεκίνησε από τον Ατλαντικό Ωκεανό,
ο οποίος τότε ήτανε βατός γιά τους ανθρώπους.
Μπροστά από το στόμιο του πελάγου,
που εσείς ,όπως λέγεται,το ονομάζετε Ηράκλειες στήλες,
υπήρχε ένα νησί,που ήτανε πιό μεγάλο από την Λιβύη μαζί με τη Ασία.
Αυτοί που ταξιδεύανε σ'εκείνα τα μέρη,
περνούσανε πρώτα σ'αυτό το νησί,
και από κει στα υπόλοιπα νησιά.
Από αυτά τα νησιά,μπορούσε κάποιος να περάσει στην απέναντι Ηπειρο,
η οποία Ηπειρος κύκλωνε γύρω γύρω μιά πραγματική θάλασσα.
Και μέσα στο στόμιο,που αναφέραμε παραπάνω,
φαίνεται ένα λιμάνι με πολύ στενό πέρασμα.
Ομως πιο πέρα από το στόμιο υπαρχει ενας μεγάλος Ωκεανός,
και η στεριά που τον περιβάλλει,κάλλιστα μπορεί να ονομασθεί Ηπειρος.
Σ'αυτό λοιπόν το νησί της Ατλαντίδας,
δημιουργήθηκε μια πολύ μεγάλη ανθρώπινη δύναμη,
που την κυβερνούσανε βασιλιάδες.
Αυτή η δύναμη ήτανε κυρίαρχη σ'όλο το νησί,
όμως και σε πολλά άλλα νησιά,
ακόμα και σε περιοχές της Ηπείρου.
Επιπλέον είχε υπό την κυριαρχίαν της ,
όλη την περιοχή από την Λιβύη μέχρι και την Αίγυπτο.
Και από την Ευρώπη κατείχε τα μέρη εκείνα,
που φτάνουν μέχρι το Τυρρηνικό πέλαγος.
Αυτό λοιπόν το μεγάλο κράτος,αφου συνασπίστηκε με τα άλλα κρατίδια σε μία δύναμη,
επιχείρησε με αποφασιστηκότητα και ορμή
να υποδουλώσει το δικό μας τόπο,τον δικό σας,
αλλά και όλη την περιοχή στο εσωτερικό του στομίου .(εννοεί υποθέτω,όλα τα κράτη της Μεσογείου).
Τότε λοιπόν ,φίλτατε Σόλωνα,
έγινε φανερή σε όλους τους ανθρώπους της εποχής,
η δύναμη της Πόλης σας σε αρετή και ρώμη.
Μπήκε μπροστά από όλους στον αγώνα,
με δύναμη ψυχής καί με όλες τις δεξιοτεχίες του πολέμου.
Στην αρχή βρέθηκε επικεφαλής όλων των Ελλήνων.
Και όταν οι άλλοι αποστάτησαν και εκ των πραγμάτων έμεινε μόνη,
παρόλο που έφθασε στο έσχατο όριο του κινδύνου να υποχωρήσει,
επικράτησε των εισβολέων ,και έστησε τρόπαιον νίκης.
Ετσι εμπόδισε να υποδουλωθούν αυτοί που δεν υποδουλώθηκαν ποτέ.
Και όλους εμάς ,που κατοικούμε εντός των Ηρακλείων στηλών,
μας απελευθέρωσε όλους χωρίς εξαιρέσεις.
Μετά από πολλά χρόνια γίνανε σφοδροί σεισμόι και κατακλυσμοί.
Και εξαιτίας των σεισμών,ήρθε μια μέρα και μια φριχτή νύχτα,
που όλος ο στρατός τους ξαφνικά χάθηκε μέσα στην γη.
Το νησί της Ατλαντίδας βυθίστηκε μέσα στην θάλασσα και εξαφανίστηκε από προσώπου γης.
Από τότε η περιοχή περα από τις Ηράκλειες στήλες,
έγινε αδιάβατη για του ανθρώπους και έμεινε ανεξερεύνητη.
Αυτό οφείλεται στην πηχτή λάσπη,
που άφησε πίσω της η Ατλαντίδα καθως καταποντίζονταν μέσα στην θάλασσα.