Ο τελευταίος των ομονοιακών (1998)

Показать описание

Τωρα για την ίδια την μαρτυρία, η ομονοια διαχρονικά αποτελούσε σημείο μαζωξης λουμπενοπαρακμιακων εως εγκληματικών στοιχείων γιατι εμεις ως ελληνες ειμαστε τίμιοι και ντομπροι, και δεν στέλνουμε την πλεμπα στα προαστια για να πουλαμε μούρη στους τουρίστες, ωστόσο πρεζακια που σουτάρει και να σου βγαζει πιστολι , πρωτη φορα ακουω, Κατι σουγιαδακια έχουν συνήθως, αρκετές φορες απο εκείνα που καθαρίζουν τα νυχια, και σε απειλούν με συριγγες που αν σε ακουμπησουν, θα ανατιναχτεις απο το συφιλυπατιτιδοαιτζ που θα εισβαλει με τρομακτική ταχυτητα στο τρυφερο παρθενο κορμι σου. ποιος ξέρει, μπορεί να ήτανε απόκριες.

Επισης ελπίζουμε να μην γκρεμιστηκε τo 99 το νεο ωραιο σπιτι του φιλου ομονοιακού αγωνιστή στους θρακομακεδόνες σαν πατησε το πόδι του μεσα, και ξαναγυρισε πισω να δωσει την ηρωική και μάταια μάχη του.

Lumpen Retrolletarios

Рекомендации по теме

Комментарии

Πρώτη φορά που ήρθα στην Ομόνοια, ήταν κι η πρώτη φορά που ήρθα στην Αθήνα. 2002μΧ. Ο λόγος ήταν ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων ελευθέρας πάλης.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που κατέβηκα από το πούλμαν, για να πάω στο ξενοδοχείο La Mirage που θα μέναμε. Τότε υπήρχαν καρτοτηλεφωνα. Καθώς κατεβαίνω τα σκαλοπάτια του πούλμαν καλοκαίρι ήταν, σ' ένα καρτοτηλεφωνο μιλούσε ένας κύριος και φώναζε πολύ δυνατά. Σε κάποια στιγμή το έδωσε μια μπουνιά στο τζάμι, απορώ ακόμη πως δεν έσπασε.. Μάλλον γιατί ήταν πλεξι γκλας. Αυτό που μου κανε εντύπωση για έναν έφηβο που ζούσε στη Θεσσαλονίκη, δεν ήταν οι φωνές του, και η μπουνιά, ήταν που λίγο πιο πέρα είχε αστυνομικό, περαστικούς πολλούς, και δεν γύρισε κάποιος να τον κοιτάξει έστω από περιέργεια. Τότε είπα μέσα μου, "που ήρθαμε ρε φίλε"; Όντως το βράδυ μετά τη ζύγιση και τη δίαιτα ημερών, βγηκαμε στην πλατεία για να φάμε κτ να πάρουμε θερμίδες, και να ξεκουραστούμε για τους αγώνες. Αφού η πλατεία είχε άλλη μορφή από κόσμο το βράδυ, και γύρω μας περνούσαν πάρα πολλοί τοξικομανείς, μας φώναξε ένας αστυνομικός καθώς μας είδε με τ αθλητικά που γράφανε επαρχιακούς συλλόγους. Μας είπε να προσέχουμε, και να τους κρατάμε σε απόσταση, γτ κάνανε το εξής κόλπο. Ερχόταν κάποια κοπέλα κοντά σου, έπεφτε πάνω σου, και φωναζε "με χουφτωσε, με χουφτωσε". Μ' αυτό το πρόσχημα ορμουσαν καμία δεκαριά πάνω σου για να σε δείρουν και να απόκαταστήσουν την τιμή της φίλης τους και αντί να σε δείρουν προσπαθούσαν να σου αρπαξουν ότι είχε αξία πάνω σου. Όντως σε πέντε λεπτά, έγινε το κόλπο ευτυχώς όχι σε μας. Μια τοξικομανης έπεσε από τη πολύ μαστουρα, σ έναν άλλο τοξικομανη κι ορμησαν οι υπόλοιποι για την κλοπή. Την άλλη μέρα το βράδυ ήταν που έσκασε η βόμβα στα χέρια του Ξηρού. Εντυπωσιακή η πρώτη μου φορά στην Αθήνα μόνος χωρίς κηδεμόνα..

thanasispl

Φοιτήτρια βρέθηκα στην Ομόνοια πρώτη φορά το 1999 να χρειάζεται να πάρω λεωφορείο από την Ζήνωνος καθημερινά μετά... για την Σχολή. Τρομακτική εμπειρία κυρίως τις νύχτες στην επιστροφή.

Melhisedec

Το ταξίδι στο χρόνο συνεχίζει, Ευχαριστώ αγαπητέ για της ανάμνησης που μας ζωντανεύεις!!!

giakara

Το πιο ωραιο στον LUBEN ειναι να διαβαζεις πρωτα τα σχολια και μετα να βλεπεις το εργο.
τριπ....

alexflessas

Στην αρχή νόμιζα θα έλεγε η κόρη μου 11 χρονών έχει πέσει στην παραμύθα

mariosk

Καλε μας κυριε ελπιζω να βλεπετε την καταντια της περιοχης αυτης απο μια αλλη περιοχη, οποιαδηποτε καπως καλυτερη, γιατι προκαλει μεγαλη θλιψη η σημερινη κατασταση.

andiandi

Δεν νομίζω ότι η Ομόνοια εδώ 30 πλέον χρόνια θεωρείται γειτονιά όπως ανέφερε ο κύριος στο βίντεο Ανέκαθεν αποτελούσε το οικονομικό κέντρο της πόλης όπου έβρισκαν εργασία αρκετοί κλάδοι. Τα περισσότερα διαμερίσματα ήταν και είναι γραφεία, ισόγεια καταστήματα κλπ. Γειτονιά με διαμονή θεωρείται το Μεταξουργείο, Κυψέλη, Πατησίων, Άγιος Παντελεήμονας Εξάρχεια ( που βρίσκονται κοντά στο κέντρο και έχουν όντως μεγάλη διαφορά από τότε και είναι πιο υποβαθμισμενες.

tonyole