|Χρήστος Μαγγανάς| - Equipo

26 Νοεμβρίου 2014…

Πρώτη μου χρόνια στην αντρική ομάδα του Κεραυνού Κερατέας σε ηλικία 15 χρόνων.
Η ομάδα βρίσκεται σε πολύ μεταβατικό στάδιο και ψάχνει τα πατήματα της πράγμα που έκανε ακόμα πιο δύσκολη την ένταξη μου .
Αφήνοντας τα πολλά φτάνουμε στην 12 αγωνιστική .
Ήδη η ομάδα έχει προσλάβει τον 3ο προπονητή μες στην σεζόν και με αρκετά χαμηλή συγκομιδή βαθμών στο πρωτάθλημα,βρισκόμασταν στις θέσεις υποβιβασμού.
Ήδη οι 2 προηγούμενοι προπονητές μου έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν με υπολογίζουν στα παιχνίδια πρωταθλήματος , λόγω του νεαρού της ηλικίας μου και πως θα έπρεπε να δουλέψω περαιτέρω το κορμί μου και την σωματική μου διάπλαση,διότι υστερώ σε δύναμη .
Δεν πτοήθηκα, συνέχιζα να δουλεύω και να παλεύω στις προπονήσεις , και τα Σαββατα αγωνιζόμουν με την ομάδα νέων ώστε να έχω αγωνιστικό ρυθμό .
Ώσπου έρχεται η μέρα!
Τετάρτη , 26 Νοεμβρίου. Ο νέος προπονητής μας ο κύριος Θανάσης Πετουρης , ο οποίος μου εχει εμπιστευτεί ένα 90λεπτο σε παιχνίδι κυπέλλου με την Νίκη Δροσιάς,με συμπεριλαμβάνει στην αποστολή του αγώνα με τον Νικηφόρο.
Ένα αρκετά κρίσιμο ματς με ομάδα που είχε στόχο την παραμονή στην κατηγορία . Χαρούμενος διότι θα γλίτωνα ένα 7ωρο στο σχολείο και θα ακολουθούσα την ομάδα σε άλλη μια αποστολή.
Ξέρω πως δεν πρόκειται να αγωνιστώ αλλά ποτέ μην λες ποτέ …
Με το κρύο να είναι παρά πολύ έντονο (κοντά στο 0 η θερμοκρασία) εχουμε φτάσει στο 85, έχουν γίνει 2 αλλαγές,το παιχνίδι 0-0.
Ο κοουτς παει να κάνει την 3 αλλαγή , αλλά ο συμπαίχτης μου την ώρα που ερχόταν προς τον πάγκο ώστε να αλλάξει,ένιωσε ένα τράβηγμα στον δικέφαλο και δεν μπορούσε να αγωνιστεί.
Κοιτάει τον πάγκο και μου λέει σήκω πήγαινε για ζέσταμα. Άγχος!Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και προσπαθούσα να ζεσταθώ .
Μετά απο 3 λεπτά με φωνάζει να αλλάξω.
Άγχος ακόμα περισσότερο…
Πάμε μου λέει εσύ θα μας λυτρώσεις .
Μπαίνω ακριβώς στο 91 λεπτό . 4 λεπτά εχει δώσει καθυστερήσεις . Πρωτο άγγιγμα της μπάλας στο κεντρο μια τριπλά , δεύτερη την χάνω .
Δεν πειράζει μου φώναζαν , το επόμενο .
94ο η μπάλα στο κέντρο , κάνω μια πάσα δίπλα στο συμπαίκτη μου,εκείνος διαγώνια μπαλιά προς τα αριστερά , την προλαβαίνει ακριβώς επάνω στην γραμμή . Προχωράει προς την περιοχή , είμαι έξω απο την περιοχή μόνος μου.
Φώναζα και εγώ να πασάρει , φώναζαν και απο τον πάγκο . Με βλεπει , πασάρει , κάνω ενα κοντρόλ σουτάρω αμέσως , ΓΚΟΛ στην κλειστή γωνία του τερματοφύλακα!
Χαμός .!
Ακόμα και τώρα δεν θυμάμαι τι έγινε απο την συγκίνηση .
Θυμάμαι απλά 20 άτομα να έχουν πέσει απο πάνω μου και να μην καταλαβαίνω τι μου γίνεται.
Έβλεπα τον κόσμο απο την εξέδρα εκστασιασμένο , ποσό χαρούμενο μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο ενα γκολ !! Η ομάδα πέτυχε και τον στόχο της εύκολης σωτηρίας αρκετά γρήγορα και εύκολα εκείνη την χρόνια!
Μετά απο εκείνο το ματς ήρθε η σταδιακή καθιέρωση μου έως σήμερα και το γκολ αυτό σήμα κατατεθέν για εμένα προσωπικά και το πιο σημαντικό απο όλα όσα έχω σκοράρει έως τώρα στην καριέρα μου.
Θα είναι μες στο μυαλό μου ως η αρχή για τα πάντα στην ποδοσφαιρική μου πορεία!
Χρήστος Μαγγανάς