|Μάκης Παυλάκης| - Equipo

#pavlakis #equipo
Ήταν τέλη Μαρτίου του 2015 και αργά το βράδυ με παίρνει τηλέφωνο η μητέρα μου και μου λέει πως πήγαν το πατέρα μου στο νοσοκομείο.Kάτι με τη καρδιά του δeν ήξερε κάτι παραπάνω…

Tρέχω στο νοσοκομείο, έμφραγμα μας λένε μετά από ώρα και πως βρίσκεται στην εντατική σε σταθερή κατάσταση. Έχοντας αποφύγει τα χειρότερα και εμείς πιο ήρεμοι πια περιμένουμε να τον δούμε.

Την επόμενη μέρα πάμε να τον δούμε στο επισκεπτήριο…αφού τον παίρνω αγκαλιά και λέμε μια δυο κουβέντες μου λέει 'με ποιον παίζουμε αυτή την εβδομάδα?'

Εγώ εκείνη τη στιγμή το τελευταίο που σκεφτόμουν είναι το ποδόσφαιρο… του λέω πως παίζαμε στη Κρήτη (τότε αγωνιζόμουν στον Εθνικό Πειραιά και θα παίζαμε με αντίπαλο το Παο Κρούσωνα) αλλά του λέω πως δεν σκοπεύω να πάω.Θα κάτσω εδώ παρέα σου…
Η απάντηση που παίρνω είναι ‘’τι λες ρε μια χαρά είμαι κοίτα να πας στο παιχνίδι και θα βρω τρόπο να έρθω και εγώ’’!

Να αναφέρω σε αυτό το σημείο πως και ο πατέρας μου και η μητέρα μου έχουν χάσει ελάχιστα παιχνίδια μου από όταν ήμουν μικρός μέχρι σήμερα και έχουν κάνει πολλά ταξίδια μόνο και μόνο για να με δουν να αγωνίζομαι.

Τις επόμενες 2 ημέρες η μόνη συζήτηση μας ήταν ότι δεν πρέπει να χάσω το παιχνίδι.
Με τα πολλά σκέφτομαι πως αφού αυτό θα τον έκανε χαρούμενο να πάω καθώς αγωνιζόμουν και στην ομάδα που υποστηρίζει ο ίδιος και η οικογένεια μου.

Φτάνει η Κυριακή, βρίσκομαι στο αρχικό σχήμα και σκέφτομαι πως παρά τη πίεση που πέρασα την προηγούμενη εβδομάδα,πως πρέπει να παίξω γι’ αυτόν.Κι αν καταφέρω να βάλω κάποιο γκολ είχα ετοιμάσει και μπλουζάκι με αφιέρωση.

Το σκορ είναι 1-1 στο 2ο ημίχρονο…παίρνω μια ενέργεια μπαίνω στη μεγάλη περιοχή και κερδίζω πέναλτι.Ο συμπαίκτης μου σκοράρει και κερδίζουμε ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι.
Όταν έληξε το παιχνίδι έβγαλα τη μπλούζα μου και έτρεξα πως τα αποδυτήρια για να πάρω τηλέφωνο το πατέρα μου.

Ακόμα και σήμερα όποτε βγαίνω στο γήπεδο,περιμένω να ακούσω ένα χαρακτηριστικό σφύριγμα του πατέρα μου,για να γυρίσω να τους κοιτάξω στην εξέδρα και να τους χαιρετήσω.
Προσωπικά μου δίνουν δύναμη και ελπίζω να συνεχίσω να τους βλέπω εκεί στην εξέδρα και για όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια που θα δώσω.

Μάκης Παυλάκης