οικονομια με αλλο ματι, 17/4/2015

Κάνει επίσης αναφορά στην Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων(TTIP).

[ΣιμόναΠούγιου]

επειδή αυτά που λέει το περιοδικό Forbes για το Τσαουσέσκου είναι κάπως παραπλανητικά, προσπάθησα να μεταφράζω το άρθρο ενούς ρουμάνου καθηγητή που νομίζω ότι είναι αρκετά κοντά στην αλήθεια για τα γεγονότα του 1989(να με συγχωρήσετε για τα λάθη της μετάφρασης). το μόνο που θέλω να διευκρινίσω είναι ότι τον Τσαουσέσκου δεν τον σκότωσε ο ρουμάνικος λαός. το δικαστήριο παρωδία και η εκτέλεση του με διαδικασία fast track, εμάς τους ρουμάνους δεν μας βρήκε σύμφωνους, δεν μας ρώτησε όμως και κανένας. τελικά, φαίνεται ότι η μεγάλη επανάσταση των ρουμάνων δεν ήταν πάρα ακόμα ένα πραξικόπημα.Το μοιραίο λάθος του Νικολάε Τσαουσέσκου.  Την άνοιξη του 1989, ο Νικολάε Τσαουσέσκου ανακοίνωσε ότι η Ρουμανία έχει ολοκληρώσει την πληρωμή του χρέους και δεν οφείλει πλέον σε κανέναν. Επιπλέον, απαγόρεψε στη  ρουμανική κυβέρνηση να πάρει άλλα ξένα δάνεια και να ξανά χρεωθεί. Είχε ως στόχο να θωρακίσει την χώρα στο μέλλον από τους κινδύνους, τους οποίους με τόσες θυσίες τους αντιμετώπισε στην δεκαετία του ‘80, χρόνια τόσο σκληρά για όλους μας, όταν ο Τσαουσέσκου, εκβιαζόμενος από τους δανειστές διέταξε την ρουμανική κοινωνία στον αγώνα-χρονόμετρο πληρωμής των χρεών.
 Θυμάμαι πολύ καλά τον τόνο με τον οποίο η εφημερίδα «Ελεύθερη Ευρώπη», σχολίασε στην αρχή, αυτήν την κατάσταση : προέβλεπε μία συνολική πτώχευση, η πτώχευση των ανίσχυρων, των κακομοίρηδων, που πήραν χωρίς να σκεφτούν  δάνεια τα οποία ήταν πέρα από τις δυνάμεις τους να τα αποπληρώσουν. Παράλληλα με την πληρωμή του χρέους συνέχισαν γιγάντιες επενδύσεις (κανάλια ναυσιπλοΐας, πυρηνικά εργοστάσια, μετρό, νέο αστικό κέντρο, υδροηλεκτρική ενέργεια  κτλ) φαινόταν σίγουρη απόδειξη της μεγαλομανής τρέλας του Τσαουσέσκου και της δειλίας μας που τον στηρίζουμε! 
Στα μέσα του ‘87-’88 ο σταθμός “Radio Free Europe” άλλαξε τροπάριο:  τώρα δεν κατηγορείται ο Τσαουσέσκου για την αδυναμία της ρουμανικής οικονομίας στο να πληρώσει τα έξοδα, αλλά για το ίδιο το γεγονός ότι πληρώνουμε το χρέος καθώς αυτό θα ήταν μια μεγάλη ανοησία, όπως έλεγε ο κύριο Οράσκου όλες οι άλλες χώρες ζουν μια χαρά χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν τα δάνεια που έλαβαν αλλά μόνο τους τόκους.
Βρήκα έτσι με μεγάλη έκπληξη ότι, αντί να θεωρείται ως ορθή πράξη, η πληρωμή του χρέους εξαγρίωνε ορισμένους ανθρώπους ή ιδρύματα και προκαλούσε τα πιο δηλητηριώδη σχόλια. Ως ένα άτομο που έχει ανατραφεί με φόβο να χρωστάει σε οποιονδήποτε, στην αρχή δεν πολύ κατάλαβα αυτή την παράξενη στάση. Αργότερα, μελετώντας έστω και λίγο, κατάλαβα μια απλή αλήθεια για αυτούς που ζουν δανείζοντας σε άλλους, για αυτούς  που ζουν από το κέρδος που επιτυγχάνουν μέσο δανεισμού, δηλαδή οι τοκογλύφοι: οι τραπεζίτες σε δανείζουν όχι για να τους ξεπληρώνεις το συντομότερο, αλλά για να τους μένεις για πάντα χρεωμένος, πληρώντας  τους τακτικά μόνο τους τόκους.
Δεδομένου, με μεγάλη αφέλεια αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε με το παγκόσμιο κεφάλαιο, αν όλες οι χώρες θα προχωρούσαν όπως έπραξε η Ρουμανία την άνοιξη του 1989; Φανταστείτε ότι όλοι οι οφειλέτες θα πλήρωναν τα χρέη και αποφάσιζαν με νόμο να μην κάνουν άλλα χρέη. Σε τι θα μετασχηματίζονταν τα τεράστια ποσά που θα μαζεύονταν στις τράπεζες, αφού κανένας δεν θα ξαναζητούσε δάνεια! Σε τι άλλο;  Σε μεγάλους σωρούς από άχρηστα χαρτιά! Με άλλα λόγια, η Ρουμανία έγινε, την άνοιξη του 1989, μια μεγάλη απειλή για την παγκόσμια χρηματοδότηση, για αυτούς που καλομάθανε στο κέρδος από την τοκογλυφία, χωρίς κανένα κόπο.
Ο κίνδυνος συνιστάται στην δύναμη του παραδείγματος, στην δύναμη της μετάδοσης που θα μπορούσε να είχε το “ρουμανικό μοντέλο”! Το κατάλαβα αυτό και από την αγριότητα με την οποία σχολίασε η εφημερίδα «Ελεύθερη Ευρώπη» την στιγμή που η Ρουμανία απελευθερώθηκε από το ζυγό του εξωτερικού χρέους. Κανείς στην Δύση δεν βιάστηκε να μας συγχαρεί. Αντιθέτως! Όταν  ο Τσαουσέσκου εξέφρασε την επιθυμία του, αλλά επίσης και την δυνατότητα η Ρουμανία να βγει στην πιστωτική αγορά, παρέχοντας δάνεια με επιτόκιο πολύ χαμηλότερο από ότι συνήθως στην πράξη, για να αποδείξει έτσι τον ανθρωπισμό της κοινωνίας που εκπροσωπούσε, συνειδητοποίησα ότι ο καημένος Νικολάε Τσαουσέσκου  υπέγραψε την δικιά του θανατική ποινή! Πιστεύω ότι αυτή η χειρονομία της περιφρόνησης και της έκθεσης της μεγάλης παγκόσμιας χρηματοδότησης οδήγησε περισσότερο στην συγκέντρωση εκείνων των δυνάμεων οι οποίες κατάφεραν, εκμεταλλεύοντας την γενναιοδωρία και την δύναμη της θυσίας της ρουμανικής νεολαίας, όχι μόνο να ανατρέψουν  τον Τσαουσέσκου αλλά και να τον τιμωρήσουν προσωπικά, φυσικά, για την αυθάδειά του. 
Η συνέπεια, “φυσικά” ήταν η Ρουμανία να ξαναμπεί πειθαρχημένη ανάμεσα στις καταχρεωμένες χώρες μέχρι τον λαιμό στο μεγάλο κεφάλαιο, δίνοντας την δύναμη της μετάδοσης σε ένα άλλο παράδειγμα: όποιος θα προσπαθήσει ποτέ στην Ανατολική Ευρώπη  ή στην Αφρική,  την Ασία ή την Λατινική Αμερική να προχωρήσει όπως τον Νικολάε Τσαουσέσκου, θα πάθει ότι έπαθε αυτός. Είμαι πραγματικά πολύ περίεργος να μάθω πόσο κόστισε η προσγείωση του Τσαουσέσκου! Η K.G.B της οποίας υπηρεσίες χρησιμοποιούσε το μεγάλο παγκόσμιο κεφάλαιο είναι ένα σοβαρό θεσμικό όργανο που κρατά ψηλά τις τιμές! Όχι όμως και η Ρουμανική ασφάλεια η οποία έτσι όπως ήταν γεμάτη με ηλιθίους σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι απίθανο να  παρείχε  τις υπηρεσίες της δωρεάν από πατριωτισμό έχοντας την πεποίθηση ότι έτσι εξυπηρετεί τον ρουμανικό λαό! Φυσικά αυτοί που θα πληρώνουμε το κόστος της απομάκρυνσης του Τσαουσέσκου θα είμαστε εμείς και θα τον πληρώσουμε στο δεκαπλάσιο, εκατονταπλάσιο, χιλιαπλάσιο, ίσως.
Έτσι ανόητος  και τρωγλοδύτης όπως μας άρεσε εμάς να πιστεύουμε ότι ήταν ο Τσαουσέσκου, αυτός κατάλαβε όμως ένα πράγμα, που εμείς οι έξυπνοι όπως μας έκανε η “επανάσταση “ διστάζουμε να το παραδεχτούμε για να μην γελάει ο κόσμος μαζί μας. Δηλαδή διστάζουμε να του αναγνωρίσουμε του Τσαουσέσκου   οτιδήποτε αξία όσο ασήμαντη και να ήταν. Εγώ θα του αναγνώριζα μερικές αξίες τουλάχιστον εκείνη που κατάλαβε την στενή σχέση ανάμεσα στον κόσμο του σήμερα και τον κόσμο του αύριο, και την στενή σχέση μεταξύ εθνικής κυριαρχίας και το μέγεθος του εξωτερικού χρέους της χώρας. Αυτό το κατάλαβα όταν το κοινοβούλιό μας ενέκρινε να δανειστούμε περίπου 300 εκατ. δολάρια και δεν είχε πρόβλημα όταν το Δ.Ν.Τ είπε ότι θα μας χορηγήσει το δάνειο μόνο εάν ακολουθήσουμε κάποια ανώτερη καθοδήγηση.  Γλυτώσαμε από τον διάβολο και βρήκαμε τον πατέρα του. 
Βγάλαμε έτσι και ένα σύνταγμα το οποίο ορίζει την ιερή αρχή της εθνικής κυριαρχίας αλλά έχουμε συνδέσει αυτήν την κυριαρχία μόνο με το απαραβίαστο των συνόρων που απαγορεύει ξένους στρατούς να βαδίζουν στο ιερό έδαφος της Πατρίδας. Πραγματικά δεν καταλαβαίνουν οι νομοθέτες μας ότι οι στρατιωτική επίθεση έπαψε να είναι της μόδα;  Ότι είναι  μία πιο πρωτόγονη μέθοδος για την ευαισθησία του σύγχρονου ανθρώπου, όλο και περισσότερο ξεπερασμένη και αναποτελεσματική; Πολύ καθαρότερη αποδεικνύεται η οικονομική επιθετικότητα, όπλο πιο λεπτό και πιο παραγωγικό! Ο κόσμος ξύπνησε είναι κορεσμένος από την βία, το αίμα, τους στρατηγούς και τους συνταγματάρχες. Οπότε στην θέση τους και για τον ίδιο σκοπό την γη αλωνίζουν στο μήκος και το πλάτος οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες του Δ.Ν.Τ και της παγκόσμιας τράπεζας. Αυτό βέβαια μετά από διάφορα μέσα συμπεριλαμβανομένου της προώθησης των πρακτόρων του μεγάλου κεφαλαίου σε υπουργικές ή προεδρικές καρέκλες, την συγκεκριμένη χώρα την φέρνουν στην θέση να ζητήσει με το καπέλο στο χέρι, η ίδια, δάνεια και επενδυτές
Στην πραγματικότητα οι ξένες επενδύσεις είναι απλά ένα δάνειο που δεν είσαι πλέον αναγκασμένος να επιστρέψεις αλλά μόνο να πληρώσεις τους τόκους. Έτσι η εθνική μας κυριαρχία, για την οποία φουσκώνει το στήθος του ρουμανικού συντάγματος από τις πρώτες σειρές, σύντομα με την αφελή συμμετοχή του ρουμανικού κοινοβουλίου θα είναι μόνο λόγια στον αέρα. Θα είναι το πιο θλιβερό ψέμα από όλα τα ψέματα που περιλαμβάνει το σύνταγμα της Ρουμανίας, η καημένη! 
Έχουμε φτάσει σε μία παράδοξη κατάσταση και εξαιρετικά επικίνδυνη για ένα ρουμανικό μέλλον των παιδιών μας: αν και εμείς στην Ρουμανία κινούμαστε προς μία οικονομία της αγοράς, αν και προχωράμε σε ιδιωτικοποίηση όλο και περισσότερο και βιαζόμαστε να ρευστοποιήσουμε την κρατική περιουσία και οικονομία, την ίδια στην στιγμή το εξωτερικό χρέος που συσσωρεύεται κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου της ιδιωτικοποίησης δεν έχει επίσης έναν ιδιωτικό χαρακτήρα αλλά είναι ένα χρέος του κράτους της χώρας του ρουμανικού λαού. Πώς και πότε θα ξεχρεώσει το ρουμανικό κράτος, δεδομένου ότι ο ρόλος και η δύναμή του στην οικονομίας μας συστηματικά και προγραμματισμένα θα συρρικνωθεί; Ποιος προγραμμάτισε αυτήν την μπλόφα της ιδιωτικοποίησης προς όφελός του και όχι προς το όφελος της χώρας;! 
Σίγουρα κάποιοι έξυπνοι θα μας θυμίζουν ότι και η αμερικάνικη κυβέρνηση, το αμερικάνικο κράτος, δηλαδή ο αμερικάνικος λαός, έχεις χρέη μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια από το ίδιο παγκόσμιο κεφάλαιο και από τις ίδιες τράπεζες που έχουμε ξανά χρεωθεί και εμείς! Αλλά εκείνοι οι έξυπνοι θα ξεχάσουν να μας θυμίζουν, έτσι αδαής που είμαστε, ότι εκείνες οι τράπεζες είναι αμερικάνικες τράπεζες δυτικές και τα συμφέροντα των τραπεζών και του αμερικανικού κράτους είναι πολύ συμπτωματικά! Δεν έχω κανένα πρόβλημα το ρουμανικό κράτος να δανειστεί από την Εθνική Τράπεζα της Ρουμανίας ή από την Τράπεζα Dacia Felix! Να δανειστεί από μένα και εγώ να βάλω τις προϋποθέσεις για την πίστωσή του. 
Φυσικά ο Τσαουσέσκου έπρεπε να απομακρυνθεί πολύ πριν το Δεκέμβριου το ’89 και το καλύτερο θα ήταν να έφευγε από μόνος του. Δυστυχώς όπως έγιναν  τα πράγματα από την απομάκρυνση του Τσαουσέσκου δεν επωφελήθηκε ο ρουμανικός λαός όπως ήταν φυσικό, δηλαδή αυτοί  που υπόφεραν εξαιτίας του, αλλά επωφελήθηκαν οι εχθροί του ρομανικού έθνους, οι ίδιοι που επωφελήθηκαν στα δύσκολα χρόνια, όταν με εθνική αγγαρεία τους έχουμε πληρώσει διπλάσια και τριπλάσια τα δάνεια τα οποία μας έχουν δελεάσει να πάρουμε στην δεκαετία του ’70. 
Τώρα απαλλαγμένοι από χρέη έπρεπε να ζήσουμε και εμείς σαν άνθρωποι και όμως ξυπνήσαμε έχοντας τους στο κεφάλι μας και πάλι. Πρόθυμους να μας υπαγορεύουν πως να κάνουμε την μεταρρύθμιση! Αυτή  η τραγική σειρά των γεγονότων μετά την 22η Δεκεμβρίου ώρα 12, κατέστη δυνατή με τις εγκληματικές ενέργειες, επαναλαμβάνω με τις εγκληματικές ενέργειες ορισμένων ανθρώπων που μπορούν να προσδιοριστούν ονομαστικά! Κύριος στόχος τους ήταν ξεκάθαρα, να φέρουν την Ρουμανία και πάλι ανάμεσα στις χώρες χρεωμένες στο παγκόσμιο κεφάλαιο. Δηλαδή ο σκοπός που εν μέρει έχει ήδη επιτευχτεί ήταν η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της Ρουμανίας. Έχουν χρησιμοποιήσει εναντίον μας ένα μάτσο από τρελαμένους Ούγγρους και εμείς πιστέψαμε ότι αυτοί είναι που απειλούν την εθνική κυριαρχία των ρουμάνων.
Δυστυχώς, οι επιστήμονες που σκέφτηκαν το ρουμανικό Σύνταγμα, δεν ήταν ούτε αυτοί πιο έξυπνοι και έτσι έθεσαν το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας μόνο στο επίπεδο των συνταγμάτων του 19ου αιώνα, καθιστώντας το Σύνταγμα μας μια απλή σύνοψη αυτών των κειμένων.
Κανένα σημάδι από αυτές τις αρχές, πως έχουν καταλάβει τους πραγματικούς κινδύνους του σήμερα και του αύριο που αντιμετωπίζει η χώρα. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ψήφισα κατά αυτού του Συντάγματος.
 
Συγγραφέας:  Καθ. Παν. Δρ. Ion Coja
Πηγή: