YALNIZLIK

Yalnızlık adlı şiir dinletisi
Yazan ve seslendiren Ahmet Harun TURGAN

Yalnızlık

Yalnızlık bizlere mahsustur. Çünkü bu yalnızlık ister terim anlamı ister bilmem kaçıncı anlamı olsun bir zaaftır, zihnimizdeki -yalın ıssız insanlık-tır..
Ve bizleri yaratan Cânan bu zaaflıktan halidir.
Ama Teklik,
Yegâne teklik o Rabb'e(c.c.) mahsustur.
O'nun şah damarımızdan yakın olduğunu unutan bir garibin namesidir bu
Unutup yalnızlığa kendinden mektup diye cebinden çıkardığı cümlelerin silselesidir bu
Kime göre ve neye göre olduğu önemsiz bir silsiledir bu

taştan yollarda yürürken
Minik yavru çiçeklerin
Selam vermesiydi, yalnızca bana.
Kılımı kıpırdatmak isteyen muhabbetlerden
Korunmanın adıydı yalnızlık..

(Hani semazenlerin yalnızlığa, tekliğe dönmesi
Hani yıldızların kâinatı süslemesi )
Senin, benim nefsimizle muharebemiz
Kıskançlığın zirvesiydi yalnızlık...

Yavaş ve sakince akarken zaman
Ellerimizdeki delik, plastik kaplara
Kurşunun ardında bıraktığı is, karışırken solmuş bir bahara
Toprağın kendinden bir parçasını daha
Geri almasıyla yanına,
Var olmanın yokluğuydu dipsiz yalnızlık..

Ruhumdan dökülen hissiyâtın bir tarh edasıyla
Beyazlarda filizlenmesiydi.
Kaderinde beşeri küslüğü sual diye yanına gezdiren bir sabinin
Etrafındaki diyara bakmasıydı
Sıhhatin yataktaki hastaya tebessümüydü yalnızlık

Ve sonsuz duaların semâda yankılanmasıydı yalnızlık.
Nefes alışındaki hayallerin verişinle sebatsiz, bitap düşmesidir.
Korkularının güneşin maverasında hayat bulmasıdır.

Duvağı açılmamış bir gelinin gözlerindeki tedirginlikti
Cennetin kokusunu taşıyan bebeğin ilk adımını atmasıdır yalnızlık

Kahveye tecrit olmuş bir efkar dumanının masadaki uykusu
Kanatlarını hayal eden bir gencin gökkuşağına bakışı
Uykusunda konuşan bir fâninin huşuyla dostluğudur.
Yalnızlık
Kumsala vururken çakıl taşları
ardında bıraktığı tıkırtının armonisidir.

Son perona yaklaşan trenin, ardında bıraktığı kıvılcımların toprağa diz çökmesidir
ânı yazmaya çalışan bir yazarın geçmişiyle uğraşı
Balkondan yolu izleyen çiçeğin,
Kokusunu hanesine habersiz yaymasıdır.

Yorulan bir aşığın, vuslatı sormasıdır kaldırım taşlarına
Maşuğun kendinden geçmiş bir halde
Kovuğuna saklanmasıdır yalnızlık
.
Ve yalın ıssız insanlıktır aslında
Kitaplarda yazılan, resmedilen kara taslaklar
Yalnızlıktır alslında askıda kalan
yalnız
ceket diye giydiğimiz derilerimiz

AHMET HARUN TURGAN