ΓΙΑΓΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ / Γιάννης Δημητράς /Αγία Κύπρος 204 Πνοές

Μουσική-Ερμηνεία: Γιάννης Δημητράς
Στίχος: Ν. Παπακλεοβούλου-Β.Μ. Δημητρά
Ενορχήστρωση: Άκης Μελής
Μπουζούκι-Τζουρά-Μπαγλαμά: Δημήτρης Χιονάς
Ειαγωγικό κείμενο: Ανδρέας Ι. Βοσκός
Απόδοση κειμένου: Ανδρέας Χρυσάνθου
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Ερωτεύτηκε ως τα τρίσβαθα της μεγάλης του καρδιάς την ΕΛΛΑΔΑ και τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ κι έγινε σύγκορμη θυσία γι’ αυτήν. Συνελήφθη (στις 7 Οκτωβρίου 1958) μετά από λαμπρή αγωνιστική δράση. Βασανίστηκε άγρια –μέχρι θανάτου– από Άγγλους και Τούρκους ανακριτές, μα αρνήθηκε να προδώσει τους συντρόφους του και πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για την Ελληνική Ελευθερία. Δηλώθηκε «δραπετεύσας» και τάφηκε εκδικητικά σε μέρος άγνωστο, στην κατεχόμενη από το 1974 περιοχή της Μόρφου.
Ο Πετρής Γιάγκου (ο ηρωικός πατέρας του Νικολή,
σε ποίημά του) του ψάλλει:
Κλαίω, δοξάζω τον Θεόν που βρέθηκεν κοντά σου
τζι’ έδωσέν σου την δύναμιν στα τόσα βάσανά σου
τζι’ εφύλαξες τον όρκον σου τζι’ επήρες τον μητά σου.
Οι ήρωες δεν πέθαναν μα μόνον αγρυπνούσιν.
Από ψηλά στον ουρανόν μας παρακολουθούσιν
να κλείσωμεν το έργον τους τζι’ έτσι να τζιοιμηθούσιν.
Ίσια εις την Ακρόπολιν εκεί μας οδηγούσιν».

Και η Χατζίνα Πετρή Γιάγκου (η ηρωική μάνα του Νικολή), συμπληρώνει:
Τί κερδίσαμε εμείς που ζήσαμε και γεράσαμε;
Εκείνος επήεν νέος και έμεινεν πάντα νέος.

ΣΤΙΧΟΙ

Πες μου πώς έγινε σ’ ένα φεγγάρι
ν’ ανθίσουνε όλες της Κύπρου οι πασχαλιές
και να θρηνήσουνε για της Ζώδιας το παλικάρι
Νικόλα Γιάγκου εσύ για τον αγώνα
για λευτεριά μπήκες στην πρώτη τη γραμμή
με δάφνες έτοιμες να σε στεφανώνουνε ακόμα

ΡΕΦΡΑΙΝ
Μια δεν έβγαλε μιλιά λεβέντη αυτό το στόμα
σαν των Άγγλων τα σκυλιά σου ξέσκιζαν τις σάρκες
ήξερες πως μια φορά πεθαίνουνε οι άντρες
και στη μέση τ’ ουρανού έγινες για πάντα
άστρο πάνω απ’ την Ελλάδα.

Βαθιά σού χάραξαν πάνω στο σώμα
τις ενενήντα οκτώ πληγές του Ιησού
κι από το αίμα σου φύτρωσαν τριαντάφυλλα στο χώμα
Όσοι σε χτύπαγαν δίπλα στ’ αυλάκι
είδαν πως αίμα είχε γίνει το νερό
να κοινωνήσουνε ήρωες άλλοι πριν να μπουν στη μάχη

ΡΕΦΡΑΙΝ
Μια δεν έβγαλε μιλιά λεβέντη αυτό το στόμα
σαν των Άγγλων τα σκυλιά σου ξέσκιζαν τις σάρκες
ήξερες πως μια φορά πεθαίνουνε οι άντρες
και στη μέση τ’ ουρανού έγινες για πάντα
άστρο πάνω απ’ την Ελλάδα.

Remixing-Mastering: Άκης Μελής