filmov
tv
Χανόμαστε - Ανδρέας Τσιαμπόκαλος (Στίχοι)

Показать описание
Ερμηνεια: Ανδρέας Τσιαμπόκαλος
Μονίμως αφαιρούμε,
κυρίως όταν νομίζω ότι πετώ, νομίζω ότι αιωρούμαι.
Εφτά τ’ απόγευμα, καθυστερούμε.
Να ‘ρθούμε; Να ‘ρθείτε.
Ποδόσφαιρο να δούμε και να δείτε
κι αφού πιείτε μαλάκα μην χαθείτε.
Γράψτε μου αν με δείτε, θα σας γράψω κι εγώ αν δεν σας δω
και επ’ αυτού ας πιώ.
Χανόμαστε κι ας αγαπιόμαστε,
όλο και πιο συχνά κλεινόμαστε,
γωνιές του κόσμου σπάνια μοιραζόμαστε,
γυρνάν οι μέρες κι αφηνόμαστε.
σε παράλληλους κόσμους πως να συναντιόμαστε.
Λυπούνται και λυπόμαστε,
στέκουμε μα και κοιμόμαστε,
ακούμε μα και τυφλωνόμαστε.
Κι ας αγαπιόμαστε,
κι ας αγαπιόμαστε
κι ας αγαπιόμαστε
μα εμείς χανόμαστε.
Στο τέλος της μέρας ποιους πεθυμήσαμε;
Ποιες στη καρδιά ή το νου κρατήσαμε;
Με ποιους δαίμονες μπαστούνια τα βρήκαμε;
Ποιους αφήσαμε ν’ αναρωτιούντε πως χαθήκαμε;
Μνήμες σβηστήκανε. Μην κάνεις πως δεν βλέπεις,
μην κάνεις πως εδώ δεν ζεις,
μην κάνεις πως είσαι απλός θεατής,
μην παριστάνεις πως εύκολα μπορείς να κοιμηθής.
Το στήθος καίει, θα πνιγείς
και ίσως και να μελαγχολώ όταν γυρνώ
σ’ αυτά που θα μπορούσαμε να ‘χαμε κάνει εδώ και καιρό.
Ομολογώ πως αναπολώ
όλο και πιο συχνά πως νοσταλγό,
μα γάμα το… απλά μου ‘χει λείψει η περιπέτεια,
να φλέγεσαι από επιθυμία αναίτια
κι ενώ οι ουρανοί αγάλλονται φλέβες πάλλονται,
να πουν τα αυτονόητα κάποιοι μάχονται.
Δε θες να φλυαρούμε επ άπειρον.
Δεχτών. Αφηγητής ιστοριών.
Επί γοητευτικών deep funk μουσικών
σαν του Erick Sermon είναι σίγουρα αρκετών.
Κι εμείς χανόμαστε
κι ας αγαπιόμαστε,
μα εμείς χανόμαστε
βρε δε γαμιώμαστε.
Θυμάμαι φίλους που μ’ ήξερε η μάνα τους,
τώρα μαθαίνω νέα απ’ την…
Κέρδος απ’ αυτό δεν είχα πριν
…α τελείωσε.
Μονίμως αφαιρούμε,
κυρίως όταν νομίζω ότι πετώ, νομίζω ότι αιωρούμαι.
Εφτά τ’ απόγευμα, καθυστερούμε.
Να ‘ρθούμε; Να ‘ρθείτε.
Ποδόσφαιρο να δούμε και να δείτε
κι αφού πιείτε μαλάκα μην χαθείτε.
Γράψτε μου αν με δείτε, θα σας γράψω κι εγώ αν δεν σας δω
και επ’ αυτού ας πιώ.
Χανόμαστε κι ας αγαπιόμαστε,
όλο και πιο συχνά κλεινόμαστε,
γωνιές του κόσμου σπάνια μοιραζόμαστε,
γυρνάν οι μέρες κι αφηνόμαστε.
σε παράλληλους κόσμους πως να συναντιόμαστε.
Λυπούνται και λυπόμαστε,
στέκουμε μα και κοιμόμαστε,
ακούμε μα και τυφλωνόμαστε.
Κι ας αγαπιόμαστε,
κι ας αγαπιόμαστε
κι ας αγαπιόμαστε
μα εμείς χανόμαστε.
Στο τέλος της μέρας ποιους πεθυμήσαμε;
Ποιες στη καρδιά ή το νου κρατήσαμε;
Με ποιους δαίμονες μπαστούνια τα βρήκαμε;
Ποιους αφήσαμε ν’ αναρωτιούντε πως χαθήκαμε;
Μνήμες σβηστήκανε. Μην κάνεις πως δεν βλέπεις,
μην κάνεις πως εδώ δεν ζεις,
μην κάνεις πως είσαι απλός θεατής,
μην παριστάνεις πως εύκολα μπορείς να κοιμηθής.
Το στήθος καίει, θα πνιγείς
και ίσως και να μελαγχολώ όταν γυρνώ
σ’ αυτά που θα μπορούσαμε να ‘χαμε κάνει εδώ και καιρό.
Ομολογώ πως αναπολώ
όλο και πιο συχνά πως νοσταλγό,
μα γάμα το… απλά μου ‘χει λείψει η περιπέτεια,
να φλέγεσαι από επιθυμία αναίτια
κι ενώ οι ουρανοί αγάλλονται φλέβες πάλλονται,
να πουν τα αυτονόητα κάποιοι μάχονται.
Δε θες να φλυαρούμε επ άπειρον.
Δεχτών. Αφηγητής ιστοριών.
Επί γοητευτικών deep funk μουσικών
σαν του Erick Sermon είναι σίγουρα αρκετών.
Κι εμείς χανόμαστε
κι ας αγαπιόμαστε,
μα εμείς χανόμαστε
βρε δε γαμιώμαστε.
Θυμάμαι φίλους που μ’ ήξερε η μάνα τους,
τώρα μαθαίνω νέα απ’ την…
Κέρδος απ’ αυτό δεν είχα πριν
…α τελείωσε.