'ΑκροΧ - Νησί (Παραμύθι) || Μέρα-5η

Μίξη/Παραγωγή/Στίχοι : ΆκροΧ #ΜετρώνταςΜέρες #psprod
Στίχοι : Ό,τι μου χάρισες το βράδυ εκείνο δε σβήνεται
μονάχα η τύχη αφήνεται κι είναι οξύμωρο πώς επιστρέφει
εγώ κρατάω ένα μολύβι και ζητάω απ'αυτήν να μου επιστρέψει
τον καιρό που δε σε γνώριζα , τί τρέχει ;
Μοιάζει πάλι το μελάνι μου θολό πώς καρτερώ να σε κρατήσω αγκαλιά και πώς μου φαίνεται να γράφω για ένα βλέμμα τόσο υπέροχο που βγάζει φωτιά και σε ξέρω τόσο λίγο
για φαντάσου και τί έπεται , τα βράδια στο ταβάνι κάτι έρπεται
μια σκέψη που μου ξέφυγε και έμεινε εκεί ,έχω τόσα να σου πω μα απ'την αρχή αμφιβάλλω αν η λογική αρκεί όταν η φλόγα υπερτερεί
Όποιος δεν έχει να κρύψει τίποτα ,τίποτα δε φοβάται
όποιος μετανιώνει το σήμερα το βράδυ δεν κοιμάται
είναι πολλά που έμαθα πέφτοντας μα πέφτοντας βελτιώνω τον Κυριάκο που από μικρός τα μαραμύθια φοβάται
Έτσι τώρα , ανοίγω ένα τετράδιο παλιό και γεμίζω τις σελίδες του δικά μου παραμύθια , αυτή είναι όλη η αλήθεια ,οι πριγκήπισσες με τρόμαζαν
και χτυπούσε βαριά η ψυχή πάνω στα στήθια.

Πιάσε το αστέρι μου να έρθεις κοντά
πάνω στο Δέλτα σιωπηλά την κοιτάω και με κοιτά
Άσε το κορμί σου να σε καθοδηγά
πάνω στο Δέλτα σιωπηλά φτιάχνω όνειρο με φτερά
Άκου τον τρεμάμενο μου στίχο που μιλά
πάνω στο Δέλτα δειλά την κοιτάω και με κοιτά
Άσε το μυαλό σου να αγαλιάσει τη φωτιά
πάνω στο Δέλτα αντικριστά τη φιλώ και με φιλά.

Είμαι το βλέμμα στη φωνή της κομμήτης που ευθυγραμμίστηκε στη γη της κι απειλεί την ύπαρξή της , ο ξεχασμένος μου εαυτός
που καρτερεί για το φιλί της ζωγραφίζει ανεξέλεγκτα το γκρι της. Αν και λάμπει συνεχώς κατάφερα να βρω το πώς να κατακτήσω την κορφή της , πριν το πλοίο της γραμμής αναχωρήσει και τα πάρει όλα μαζί της και τα πάρει όλα μαζί της.
Μπλέ φεγγάρι , ας έρθει η θάλασσά της να με πάρει κι ας με κλείσει μες το κάστρο της επάνω στον γκρεμό
εκεί που κοιταχτήκαμε σιωπηλά για ένα λεπτό κι είδα το μέλλον να εκτελεί να χορογραφίες .'Αλλωστε ποιός ξέρει ίσως η μοίρα να το θέλει να μεθύσουμε μαζί μέχρι το επόμενο πρωί
ερωτογράμματα που γέμισαν την νύχτα με ζωή κι ένα χαμόγελο που μοιάζει πιο πολύ με προσευχή.
Δώσε λίγο χρόνο να αναπνεύσω οξυγόνο και να βγω απ΄την παλίρροια που με έπνιξε , εφτά μήνες τώρα αναρωτιέμαι αν θα πετάξουμε μαζί όμως κάτι μου λέει πως τώρα φεύγουμε.

Αν είχε ο έρωτας μορφή θα ήταν κάτι σε νησί
αφού το κύμα διανύει μίλια πρώτου να
αγγίξει την ακτή που το περίμενε εκεί
είναι συνάντηση κρυφή , έτσι κι εγώ περιπλανιόμουνα .

Αν είχε ο έρωτας μορφή θα ήταν κάτι σε νησί
αφού το κύμα διανύει μίλια πρώτου να
αγγίξει την ακτή που το περίμενε εκεί
είναι συνάντηση κρυφή , έτσι κι εγώ περιπλανιόμουνα .

Πιάσε το αστέρι μου να έρθεις κοντά
πάνω στο Δέλτα σιωπηλά την κοιτάω και με κοιτά
Άσε το κορμί σου να σε καθοδηγά
πάνω στο Δέλτα σιωπηλά φτιάχνω όνειρο με φτερά
Άκου τον τρεμάμενο μου στίχο που μιλά
πάνω στο Δέλτα δειλά την κοιτάω και με κοιτά
Άσε το μυαλό σου να αγκαλιάσει τη φωτιά
πάνω στο Δέλτα αντικριστά τη φιλώ και με φιλά.
Πιάσε το αστέρι μου να έρθεις κοντά
πάνω στο Δέλτα σιωπηλά την κοιτάω και με κοιτά
Άσε το κορμί σου να σε καθοδηγά
πάνω στο Δέλτα σιωπηλά φτιάχνω όνειρο με φτερά
Άκου τον τρεμάμενο μου στίχο που μιλά
πάνω στο Δέλτα δειλά την κοιτάω και με κοιτά
Άσε το μυαλό σου να αγαλιάσει τη φωτιά
πάνω στο Δέλτα αντικριστά τη φιλώ και με κοιτά.