Георгий Бартош. Перевод стихотворения Марии Мартысевич 'Последний поезд БЧ'

Оригинальный текст:

МАРЫЯ МАРТЫСЕВІЧ

АПОШНІ ЦЯГНІК БЧ*

Калі нехта ня так пра цябе сказаў
і пальцам яшчэ паказалі,
куды б ты ні цёк, як па твары сьляза, –
апынаешся на вакзале.

Уночы адтуль выпраўляецца ў рэйс
апошні цягнік БЧ,
і той, хто да ночы валізу зьбярэ,
ад сябе назаўжды ўцячэ.

Куды б ён ні ехаў, гэты цягнік
апынаецца ва Ўкраіне,
і той, хто ў апошнім мэтро ня знік,
у ім непазбежна згіне.

Дакуль бы квіткі твае ні былі,
якім бы ні йшоў пераходам -
ты маеш прыпасьці да гэтай зямлі,
якая бруіцца мёдам.

Адтуль, дзе і ўзімку, і ўлетку хакей –
ва ўнутранную Балаклаву.
Ранак. Табе прыносяць “Жакей” –
тваю апошнюю каву.

У край, абаронены ад забарон,
цябе правядзе правадніца.
Што заліп? А, бачыш – нават пэрон
Мёдам бруіцца.

* «БЧ» - «Беларуская чыгунка» - «Белорусская железная дорога» - государственная структура, оператор белорусской сети железных дорог

Видео: Денис Кондратьев