ΔΠΘ - ΜΑΚΡΥΣ ΔΡΟΜΟΣ |ΣΤΙΧΟΙ|

[artenakia]

Νύχτες αλλόκοτα συνηθισμένες
Κι επαναλαμβανόμενες κουβέντες χιλιάδες φορές απ' τα χείλη ειπωμένες για εποχές περασμένες
Ό, τι περάσαμε πάει μα δεν παύει να 'ναι κομμάτι μας
Κι οι μέρες που θα 'ρθούνε ξένες
Σκοτεινά μονοπάτια όπου για χρόνια στα τυφλά βαδίζαν οι ψυχές μας μόνες και χαμένες
Μπερδεύοντας τις συντεταγμένες
Νεκρά συναισθήματα, μηδενικοί παλμοί και καρδιές παγωμένες
Κι ανήσυχος ακόμα περασμένες, ναι, μα ποτέ ξεχασμένες αφού μ' έχουν στιγματίσει οι γαμημένες
Ναι, δε γυρίζω πίσω
Μ' αρκεί που είσαι κοντά μου πάλι, τι κι αν έτυχε μες στο λούκι να σε γνωρίσω?
Τώρα αλλάζουμε τροχιά αφού τα φάγαμε στη μάπα δεκαπέντε χρόνια κι άσε να μιλάνε τα μουνιά
Άσε να ξέρουμε καλύτερα
Εδώ είναι πάντα σκοτεινά κι έτσι γουστάρουμε
Τα πιο σημαντικά βρίσκονται μες στ' απλά
Και γάμα αυτούς που πάν' για μεγαλύτερα
Γουστάρω όταν το φως της νύχτας καλύπτουν τα σύννεφα
Βαθύ σκοτάδι, κλείνει η πόρτα
Τέσσερις τοίχοι γύρω, χαμηλωμένα τα φώτα
Καπνός και χνώτα
Τα πάντα ίδια μοιάζουν μα τίποτα δεν είναι όπως πρώτα
Φωτιά στην καρδιά του χειμώνα
Και κόκκινο σαν αίμα κρασί που κυλάει στο ποτήρι μου σταγόνα σταγόνα
Ωδή στο τρίγωνο ενέργειας κι αλληλεπίδρασης
Λόγια αντίδρασης της πουλημένης σας χιπ χοπ σκηνής
Το πρότυπο εικόνα αντίφασης
Κώδικας πέντε και σαρανταδύο, εκπρόσωπος κώδικας ύπνωσης