Το Αμπέλι της Γης. Νίκος Καζαντζάκης

Τρυγος. Το κείμενο είναι απόσπασμα από την Ασκητική, έργο του Νίκου Καζαντζάκη.

"Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούν κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει,να μας πληρώσει το μεροκάματό μας. Δεν ξενοδουλευουμε' εμείς είμαστε οι αφέντες το αμπέλι του το της Γης είναι δικό μας , σάρκα μας κι αίμα μας.
Το ανάβουμε, το κλαδευουμε , το φεύγουμε, πάρουμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδουμε και κλαίμε, οράματα κι ιδέες ανηφορίζουμε στην κεφαλή μας.
Σε ποια εποχή του αμπελιού σου έλαχε ο κλήρος να δουλεύεις; Στα σκαμματα; Στον τρύγο; Στα ξεφαντώματα; Όλα είναι ένα.
Σκάβω και χαίρομαι όλο τον κύκλο του σταφυλιού, τραγουδώ μέσα στη δίψα και στον μοχλό μου, μεθυσμένος από το μελλούμενα κρασί. "

Αφιερωμένο Σ όλους εμάς που νομίσαμε πως κάποιος άλλος είναι ο αφέντης και παλέψαμε με μίσος να τον ρίξουμε.
Σ όλους εμάς που νομίσαμε πως άλλοι βάζουν νερό στο κρασί μας ,άλλοι νικούν κι αλλοι νικιούνται.
Σ όλους εμάς που τώρα γνωρίζουμε πως είμαστε κύριοι του πεπρωμένου μας.
Πηγή.

[despis]

Το εζησα κι εγω ' υπεροχη εμπειρια, υπεροχα " ανθρωπινα " χρονια !