Παράξενοι Παράνομοι - Αλλάξαν οι εποχές

Album: Αντίξοες Συνθήκες [Track 4]
Στίχοι & Ερμηνεία: Κρυφός Κώδικας , JT
Beat: Oki One
Ηχογράφηση & Μίξη: Oki One @ The Room Records

Στίχοι:

Δεν έχω νέα κι ας ξέρω έχουμε να τα πούμε καιρό

δεν είναι ωραία τα πράγματα αλλάξανε τελευταία

είμαστε στριμωγμένοι κάτω από τον ουρανό

γύρω μου μόνο τσιμέντο δεν ξέρω τον διπλανό

και μου ζητάς να υποκρίνομαι δεν γίνετε αυτό

προτιμώ αληθινός να την περάσω όσο ζω

γιατί απέχω, δεν είμαι αυτός που θέλατε πως να συμβιβαστώ

σε ένα σύστημα που θέλει το στόμα μου σιωπηλό

προσπαθώ να στα πω και με όπλο το στυλό

μαζεύω δύναμη απ' το δρόμο που οφείλω σεβασμό

σε όλους εκείνους που παλεύουν για ένα κόσμο ιδανικό

μια ουτοπία που με μάγεψε από παιδί μικρό

χωρίς διαχωρισμό, χωρίς ομοφοβία, έχθρες και ρατσισμό

βλέπω το μέλλον μου να φεύγει, γύρω μίσος και πως να σταθώ

αυτό που θέλουν μας πλασάρουν χωρίς δισταγμό

Ξυπνάμε με νεύρα δίχως να υπάρχει αφορμή

δεν ψάχνουμε την αιτία δεν είναι σημαντική

μας πιπιλάνε κάθε μέρα το μυαλό

κι όλοι μιλάνε και λένε για ένα φίδι κι ένα αυγό

Αλλάξαν οι εποχές οι φονιάδες βγάλανε γλώσσα

και τα αδέρφια μου παλεύουν με τα όσα

κλώσα, όλοι σε κόμμα

κι ένας λεβέντης πέφτει στο χώμα

όλοι σωπαίνουν και η μύτη συνηθίζει στη βρόμα

Μόνο βία απέναντι σε ματ κι αστυνομία

που κατά τα άλλα είναι υπεύθυνοι για του πολίτη τη προστασία

Πάντα κόντρα σε κάθε εξουσία και μοναρχία

και δεν με έπεισε καμιά σας πατρίδα και θρησκεία

παίρνει η μπάλα όποιον είναι κουφάλα

όπως και κάθε φασίστα τον περιμένει κρεμάλα

μιας και η τρύπα δεν τους άρεσε και γίναμε έτσι

Θέλω κι άλλος υπουργός από τον 4ο να πέσει

Έξω δεν βρέχει τα πράγματα δεν είναι ρομαντικά

μπάτσοι σκοτώνουν εν ψυχρώ 15χρονα παιδιά

και οι συνάδελφοι τους με ρωτάν γιατί έχω κόκκινη ματιά

που ήμουνα, τι έκανα και που θα πάω μετά

να σκύψω, να βήξω, να μην βγάλω τσιμουδιά

να 'σαι μπάτσος είναι ντροπή, δεν είναι δουλειά

Αλλάξαν οι εποχές οι φονιάδες βγάλανε γλώσσα

και τα αδέρφια μου παλεύουν με τα όσα

κλώσα, όλοι σε κόμμα

κι ένας λεβέντης πέφτει στο χώμα

όλοι σωπαίνουν και η μύτη συνηθίζει στη βρόμα