Ο ΚΟΡΑΚΑΣ, 1927, ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

O Korakas, Sotiris Stasinopoulos

Ώρε, τι έχεις καημένε, κόρακα, αχ αμάν

μωρέ, που σκούζεις, και, μωρέ, και φωνάζεις
να μη διψάς, να μη διψάς για αίματα, αχ

-Γεια σου λεβέντο-Σωτήρο από τα Καλάβρυτα!

ωρέ, να μη διψάς, να μη διψάς για αίματα, αχ
μωρέ, για τούρκικα, τούρκικα κεφάλια, κόρακα, αχ

από, πέρασα από τη Τζουμαγιά, αχ
ώρε, πέρασα, ωχ, πέρασα από τη Τζουμαγιά, αχ

μωρέ, κι αγνάντιο στη, μωρέ, στη Δοϊράνη, αητός
κορμιά, αχ, να ιδείς κορμιά πώς κείτουνται

-Γεια σου Στασινόπουλε, γεια σου1
-Ωχ!

δεν ματαχαϊδεί, δεν ματαχαϊδεί
δεν ματαχαϊδεί σαν τέτοια λυγερή