Quarantined , Μαρία Τριανταφύλλου

Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο διαπιστώθηκε πως το ένα τρίτο των Ελλήνων που ερωτήθηκαν φαίνεται να διαγνώστηκαν επίσημα (μετά τα δύο lockdowns) με μετατραυματικό στρες. Το τελευταίο αποτελεί μία μόνο ψυχολογική επίπτωση της πανδημίας από αυτές τις οποίες παρουσιάζει η εν λόγω έρευνα. Ειδικότερα, τα ευρήματα υποδεικνύουν την ψυχική εξάντληση των ελλήνων, καθώς επίσης και την απογοήτευση και την αποθάρρυνσή του σχετικά με τη νέα τάξη των πραγμάτων.
Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογο, καθώς οι πολίτες (όχι μόνον της Ελλάδας) αναγκάστηκαν να περιοριστούν και να έρθουν αντιμέτωποι με τους δαίμονές τους και όλα αυτά στα νέα στενά πλαίσια μιας καθημερινότητας που επαναλαμβάνεται αλλά δεν ολοκληρώνεται, σαν ημιτελής κύκλος. Ο ημιτελής κύκλος συνιστά το ανολοκλήρωτο , αυτό το κάτι που περιμένει κανείς να δει πού τερματίζει, μα καταλήγει να διακόπτεται άδοξα και απότομα, μόνο και μόνο ώστε ένας νέος, ίδιος "κύκλος" να ξεκινήσει.
Η παράδοξη αυτή φαυλότητα εμψυχώνεται και στο έργο Quarantined. Πρόκειται για μια προσπάθεια απόδοσης της εμπειρίας του εγκλεισμού κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στα πλαίσια της καθημερινότητας και ειδικότερα της σταθεράς του πρωινού γεύματος. Όσο οι μέρες περνούν και οι ημιτελείς κύκλοι πληθαίνουν, το μυαλό, έχοντας μπει στον "αυτόματο πιλότο" αρχίζει να παραλογίζεται και να παρουσιάζει συμπεριφορές έξω του συνηθισμένου, σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τη φυλακή του έγκλειστου σώματος, το οποίο έχει αφεθεί στη μοίρα του.
Έτσι, το παρών έργο επιτελεί ακριβώς αυτή τη λειτουργία, του επαναλαμβανόμενου μεν, του ατελούς δε, σε μια απόπειρα αναπαράστασης των ακραίων συνθηκών των οποίων βιώνουμε ως πολίτες από τις αρχές του 2020.