LE JEUNE SPARTIATE AUX THERMOPYLES - Ο ΝΕΟΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Le philhellénisme en France et son influence sur la musique et les arts pendant la révolution de 1821.
Ο φιλελληνισμός στην Γαλλία και η επιρροή του στην μουσική και τις τέχνες κατα την επανάσταση του 1821.

13 juin 2019 Ambassade de France Athènes
13 Ιουνίου 2019 Γαλλική πρεσβεία Αθήνα

Nikolas KARAGIAOURIS Baryton
Maria PAPAPETROPOULOU Piano

LE JEUNE SPARTIATE AUX THERMOPYLES
Cantate

Musique de Charles CHAULIEU
Paroles de A. de St. P...

Tandis que couronnés de lauriers et de fleurs,
Les fiers enfants de Sparte aux champs de Thessalie
Allaient mourir pour la patrie et frapper en mourant
Ses lâches oppresseurs, sur son glaive appuyé
Le jeune Cléomène qui par seize printemps
Comptait son âge heureux, victime dévouée
À la parque inhumaine, à la vie, au bonheur
Fit ces tristes adieux :

"De l'Eurotas charmant rivage,
Beaux lieux où j'ai coulé mes jours,
Doux berceau de mon premier âge,
C'en est fait, adieu pour toujours.
À peine entré dans la carrière,
J'affronte l'homicide acier,
Et dans Sparte bientôt,
Ma mère me verra sur mon bouclier."

Mais déjà dans les airs la trompette résonne,
Les guerriers de Lacédémone ont couru se ranger
Sous leurs saints étendards.
Dans leurs traits généreux le courage rayonne,
La défaite du Perse éclate en leurs regards.

Cléomène s'émeut, rougit de sa faiblesse,
Et de ses compagnons, partageant le transport,
Il redit avec eux, d'un ton plein d'allégresse
Ce chant de victoire et de mort.

"Marchons marchons avec courage
Où le devoir guide nos pas,
Si l'ennemi fuit cette plage,
Que nous importe le trépas?

Déjà notre heure est arrivée,
Oui déjà Pluton nous attend.
Ah, que la Grèce soit sauvée,
Et son fils périra content!"

Ο ΝΕΟΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
Καντάτα
(Μετάφραση: Bernadette COUTSOUMARIS)

Ενώ με στεφάνια δαφνών και λουλουδιών ,
Τα περήφανα παιδιά της Σπάρτης στις πεδιάδες της Θεσσαλίας
Πηγαίναν να πεθάνουν για την πατρίδα,
Και πεθαίνοντας να κτυπήσουν τους δειλούς καταπιεστές τους
Ο νεαρός Κλεομένης, με τα δεκάξι χρόνια του
Την χαρούμενη ηλικία του μέτραγε
Αφιερωμένο θύμα στην απάνθρωπη Μοίρα
Στη ζωή και στην ευτυχία το λυπημένο αντίο του είπε :

"Του Ευρώτα χαριτωμένη ακτή, όμορφοι τόποι
Όπου έχουν κυλήσει οι μέρες μου,
Γλυκό λίκνο της πρώτης μου ηλικίας,
Ήρθε το τέρμα, αντίο για πάντα!
Μόλις εισερχόμενος στην καριέρα
Το θανατηφόρο ατσάλι αντιμετωπίζω
Και σε λίγο στη Σπάρτη επάνω στην ασπίδα μου
Θα με δει η μάννα μου, επάνω στην ασπίδα μου."

Αλλά ήδη στον αέρα αντηχεί η σάλπιγγα,
Της Σπάρτης οι πολεμιστές έχουν παραταχθεί
Κάτω απ' τις ιερές σημαίες τους.
Στα γενναία πρόσωπα τους ακτινοβολεί κουράγιο,
Του Πέρση η ήττα στα μάτια τους λάμπει.

Συγκινείται ο Κλεομένης, κοκκινίζει απ' την αδυναμία του
Και με τους φίλους του μοιράζοντας ενθουσιασμό
Μαζί τους με φωνή γεμάτη χαράς ξαναλέει
Αυτό το άσμα Νίκης και Θανάτου:

"Πάμε, πάμε με θάρρος όπου μας οδηγεί το καθήκον,
Αν φύγει ο εχθρός απ' αυτή την ακτή
Τι μας νοιάζει ο θάνατος!

Ήδη έφτασε η ώρα μας, ναι ήδη μας περιμένει ο Πλούτωνας
Αχ! Να σωθεί η Ελλάδα, και ο υιός της
Χαρούμενος θα πεθάνει!"